13 march 2024, Yves Joris
De zoektocht naar de grootste gemene deler
Ik hou van expo’s die een cerebrale uitdaging vormen, tentoonstellingen waarvan je pas achteraf beseft dat er meer gelijkenissen zijn dan je op het eerste zicht vermoedde. Dit gevoel overviel me na een bezoek aan de expo ‘Common Grounds’ in NQ Gallery, waarin Marieke Bolhuis en Per Adolfsen in dialoog treden met elkaar en met de bezoeker.
In de kunstwereld zijn de mens en het landschap altijd een centraal thema geweest, een bron van inspiratie voor kunstenaars door de eeuwen heen. Beiden roepen gevoelens op van verwondering, verbondenheid en reflectie over onze relatie met de natuurlijke wereld. In deze persoonlijke beschouwing zullen we kijken naar de werken van twee hedendaagse kunstenaars, Marieke Bolhuis en Per Adolfsen, en hun omgang met deze materie.
Marieke Bolhuis, I am not a rock, 2023, NQ Gallery. Foto: Kimberley Dhollander
De noodzaak van een metamorfose
Bij Marieke Bolhuis ligt de nadruk duidelijk op (transformatie van) de menselijke vorm. Deze metamorfose nodigt kijkers uit om naar zichzelf te kijken, om zichzelf te zien als onderdeel van de natuurlijke wereld. Haar sculpturen zijn dynamisch en voortdurend in verandering, maar blijven toch verbonden, als een grote familie die zichzelf steeds opnieuw uitvindt.
Deze nadruk op verandering en verbondenheid weerspiegelt een hedendaagse zoektocht naar onze plaats in een wereld die voortdurend in beweging is. Bolhuis' werk roept vragen op over identiteit, menselijkheid en onze relatie tot de natuur. Door haar eigen interpretatie van de menselijke vorm, stelt ze vragen over hoe we onszelf zien in relatie tot onze omgeving. Haar figuren lijken te evolueren en te transformeren, net zoals de natuur dat doet. Deze benadering nodigt uit tot een diepgaande reflectie op onze plaats in de wereld en de rol die we spelen in het ecosysteem van de aarde.
Marieke Bolhuis, Idol S., 2022, NQ Gallery. Foto: Kimberley Dhollander
De werken van Bolhuis zijn tegelijk contemplatief, maar dragen ook een speelsheid in zich. Ik kan me voorstellen dat velen de neiging hebben om de beelden en maskers aan te raken. Ik betrapte mezelf erop een beeld vluchtig te strelen, mij in een ongewone kijkhouding te buigen om een bepaald masker te bekijken en … foto’s te maken met mezelf als reflectie in het werk. Door het gebruik van spiegelaluminium bij bepaalde werken word je zelf onderdeel van het oeuvre. Elke beweging levert een nieuw kunstwerk op. Een bewuste keuze van de kunstenaar die bewust het proces van verandering in haar werk documenteert.
Per Adolfsen, Pencil sketch #1, 2021, NQ Gallery. Foto: Kimberley Dhollander
De observatie van het landschap
Het verschil met de werken van Per Adolfsen kan niet groter zijn. De expressieve -haast vitalistische- kunstexplosie van Bolhuis staat in schril contrast met de ingetogen schetsen van deze Deense kunstenaar, die het landschap juist benadert vanuit een meer traditioneel perspectief. Hij richt zich op het landschap zelf, waarbij hij zijn eigen lagen toevoegt aan zorgvuldige observaties. Zijn potloodschetsen, die hij net voor de COVID-19-pandemie begon, beloven een gedetailleerd inzicht in zijn wereld, waarin het landschap centraal staat.
Adolfsens werk is doordrenkt van een diep respect voor de natuurlijke wereld en een verlangen om deze te begrijpen en vast te leggen. Zijn potloodschetsen tonen een nauwgezette aandacht voor detail en een gevoel van verwondering over de schoonheid van het landschap. Door zijn werk nodigt Adolfsen kijkers uit om met nieuwe ogen naar de wereld om hen heen te kijken en de schoonheid te zien in de eenvoudige, alledaagse details van het landschap.
Marieke Bolhuis, Mijn lief, my love & Standingpoint You are here, 2024, NQ Gallery. Foto: Kimberley Dhollander
Verschillende benaderingen, eenzelfde schoonheid
Hoewel Bolhuis en Adolfsen verschillende artistieke benaderingen hebben, delen ze toch een gemeenschappelijk doel, een common ground: het onderzoeken van onze relatie tot de natuurlijke wereld en het stimuleren van een gevoel van verbondenheid en verwondering. Hun werk nodigt uit tot een diepgaande reflectie op de betekenis van het landschap in ons leven en herinnert ons eraan dat we deel uitmaken van een groter geheel.
Per Adolfsen, Pencil sketch #2, 2021, NQ Gallery. Foto: Kimberley Dhollander
In een tijd waarin de menselijke impact op het milieu steeds duidelijker wordt, is het werk van Bolhuis en Adolfsen bijzonder relevant. Ze herinneren ons eraan dat we niet losstaan van de natuur, maar er een integraal onderdeel van zijn. Hun kunstwerken nodigen ons uit om onze relatie met de natuur te heroverwegen en een dieper begrip te ontwikkelen van onze plaats in het ecosysteem van de aarde. Bovendien bieden de werken van Bolhuis en Adolfsen een tegengif tegen de vaak hectische en stressvolle wereld waarin we leven. Door ons uit te nodigen om stil te staan bij de schoonheid en de eenvoud van het landschap, nodigen ze ons uit om momenten van rust en contemplatie te vinden te midden van de chaos van het moderne leven.
Meer dan de som van de onderliggende delen
De tentoonstelling “Common Grounds” is meer dan alleen een verzameling kunstwerken. Het is een uitnodiging om na te denken over onze plaats in de wereld, onze relatie met de natuur, en hoe we die relatie kunnen verbeteren. Het is een oproep tot actie, een oproep tot bewustwording, en een oproep tot verandering. En dat is misschien wel de grootste kracht van kunst: het vermogen om ons te laten zien wat mogelijk is, om ons te inspireren om beter te doen, en om ons te helpen de wereld te zien zoals die zou kunnen zijn.
Marieke Bolhuis, Birds and Sticky flies, 2024, NQ Gallery. Foto: Kimberley Dhollander
