Charlotte Dumas haalt je met deze tentoonstelling even uit je drukke bestaan. De expositie bestaat uit de 19-minuut durende video ‘YORISHIRO’ en een reeks beelden uit de film. Dumas maakt slechts tussen de zes en negen foto’s per jaar en ze dwingt je als kijker om ook even de tijd te nemen, om goed te bedenken waar je precies naar kijkt. Dumas is geïnteresseerd in hoe wij ons verhouden tot dieren, en dan vooral de dieren waar mensen een bijzondere relatie mee hebben.
Die relatie is ambivalent, omdat we sommige beesten liefhebben als huisdieren (en menselijke trekjes toedichten) terwijl we andere dieren opeten, of opsluiten in dierentuinen. Waarom geven we dieren een bepaalde waarde en of specifieke eigenschappen en wat zegt dat over ons als mensen? En hoe vertaalt die complexe relatie zich naar intermenselijke relaties? De periode voorafgaand aan het maken van een foto is wat volgens Dumas gewicht geeft aan haar werk. Het gaat om de context: ze observeert de dieren zorgvuldig en langdurig en raakt op die manier vertrouwd met haar onderwerp.
In de film fungeert het meisje als een tussenvorm tussen mens en dier, of misschien wel als een zogenaamde Yorishiro: een entiteit uit het Shintoïsme die de geest of ziel van een ‘kami’ (natuurgod) fysiek kan opnemen. Het meisje lijkt pas op haar plek te zijn wanneer haar zwerftocht haar naar dit afgelegen eiland leidt.