23 january 2024, Yves Joris
Naakte zielen en dynamische vormen, een uitnodiging tot intieme dialoog bij Shoobil Gallery
Wie deze dagen gehaast voorbij Shoobil Gallery wandelt, zal ongetwijfeld even een stap trager zetten en het hoofd uit de dikke winterkraag halen. Antropomorfe figuurtjes lijken de galerie overgenomen te hebben en haast voyeuristisch naar de naïef naakte vrouwenfiguren op doek te kijken. Thema voor een of andere sciencefictionfilm? Neen, een uitnodiging tot intieme dialoog tussen Erica Cotteleer en Benjamin Volckaerts.
Op het eerst zicht heeft het werk van beiden kunstenaars weinig met elkaar gemeen. Volckaerts laat zijn creaturen/creaties de vrije loop in zijn eigen 3D-universum, terwijl de werken van Cotteleer eerder statisch aan de muur wachten op aandacht van de bezoeker. Maar wie tijd neemt - want tijd moet je nemen – merkt steeds meer gelijkenissen in het werk van beide kunstenaars: de meticuleuze beheersing van hun stiel en het gemak waarmee ze je toelaten om je eigen verhaal in hun werk te lezen.
Benjamin Volckaerts, Just Hold on, 2023, Shoobil
Werken aan- en uitkleden als een 3d-collage
Benjamin Volkaerts is een jonge Belgische kunstenaar die geboren is in 1999 en woont en werkt in Antwerpen. Hij studeerde beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen waar hij les kreeg van o.a. Nadia Naveau, een invloed die zeker in zijn werken terug te vinden is. In 2022 won hij de eervolle vermelding van de Tiende Mark Macken Prijs voor Beeldhouwkunst.
Als beeldhouwer verkent Volckaerts de grenzen tussen abstracte en figuratieve vormen, een proces dat begint met verzamelde collages en tekeningen die evolueren naar specifieke, betekenisvolle vormen. Binnen deze creatieve reis zoekt hij naar boeiende harmonieën en contrasten, waarbij elementen als vorm, kleur, materiaal, inhoud en de perceptie van de kijker worden verdiept. Daarna werkt hij verder aan de details met keramiek, een materiaal dat hij leerde kennen door zijn Zuid-Koreaanse afkomst.
Benjamin Volckaerts, Teal, 2023, Shoobil
Volckaerts’ sculpturen zijn niet statisch, maar dynamisch. Hij ontwerpt zijn keramische elementen zo dat ze verwisselbaar zijn, waardoor hij zijn sculpturen kan aankleden en uitkleden als een soort 3D-collage. Hij ziet zijn werk als een voortdurend proces van beeldhouwen, waarbij hij altijd ruimte laat voor nieuwe elementen en experimenten. Ook vermengt hij verschillende stijlperiodes in zijn werk, zoals de barok, de Mayacultuur, de Romaanse stijl en de rococo, maar ook abstracte moderne vormen. Hij speelt met de verhoudingen van het menselijk lichaam en de perceptie van de kijker. Gedreven door een toewijding aan het abstract weergeven van de verhoudingen van het menselijk lichaam, fungeert de sculptuur niet alleen als kunstwerk, maar ook als een dynamische drager en sokkel tegelijkertijd.
De grenzen tussen bloot en naakt aftasten
Veel naakt, meestal vrouwen, in de werken van Cotteleer is het eerste wat me opvalt. Hun houding omschrijven levert me meer problemen op. Het ene moment lijken ze me kwetsbaar, als ik een tweede keer voorbijkom, merk ik pas de monkellach rond de mondhoeken op die me doet vermoeden dat deze dames zich heel bewust zijn van hun naaktheid en de kracht die ervan uitstraalt.
In de betoverende wereld van Erika Cotteleer komt de tweedeling tussen bloot zijn en blootgesteld worden tot uiting in een diepgaande verkenning van het zelf en subjectiviteit. Volgens John Berger is bloot zijn een privéaangelegenheid, een intieme ervaring met zichzelf, vergelijkbaar met de kwetsbaarheid onder de stromende waterstralen van de douche. In schril contrast plaatst naaktheid een individu in het vizier van externe kritiek, waardoor ze een object worden voor de blik van anderen.
Erika Cotteleer, When the seascape lingers, 2021, Shoobil
Cotteleers vrouwelijke onderwerpen verschijnen moedig, zij aan zij met de kunstenaar zelf. De kunstenaar tekent niet alleen hun fysieke vormen, maar dringt door tot hun zielen, waarbij ze een actieve voyeur wordt die zich op een intieme manier met haar onderwerpen identificeert. Wie zijn deze vrouwen en wat drijft hen om zich onafhankelijk van externe verlangens te positioneren? Ze stralen een viering van vrijheid uit, omarmen hun seksuele kracht met ongeremde lust. Toch gaat achter de expliciete afbeelding van vrouwelijkheid een subtiel samenspel schuil van charme, verlegenheid, schaamte en ongemak.
Tegen de achtergrond van aangeklede interieurs, rijk aan decoratieve elementen die een gevoel van comfort en privacy uitstralen, creëert Cotteleer een spanning tussen levenloze objecten en menselijke figuren. De erotiek ontvouwt zich door de lens van de vrouwelijke blik, als een subtiel samenspel van spanning, gedetailleerdheid en een geleidelijke opbouw. Dienen de objecten in deze scènes het doel van de kunstenaar of bedienen ze de passieve toeschouwer op een vluchtig moment in de tijd? Wie zijn deze vrouwen?
Erika Cotteleer, Porch of boredom, 2021, Shoobil
Terwijl de kunstenaar haar onderwerpen binnen architectonische constructies plaatst, ontvouwt zich een verhaal - een verhaal waarvan de sleutel tot begrip verloren lijkt te zijn gegaan in een wereld doordrenkt van de zinloosheid van het bestaan. Zouden dit huizen van vreugde, wanhoop of verlangen kunnen zijn? Erika onthult een ongrijpbare intimiteit, waarbij ze de kijker uitnodigt om na te denken over de essentie van deze schilderijen en de ongrijpbare architectuur daarbinnen. Zijn de vrouwen zich bewust van de blik die op hen rust? In de geïllustreerde dagdromen van Erika speelt het kijken en bekeken worden een cruciale rol, waarbij een complex samenspel van emoties naar voren komt, zonder terughoudendheid in momenten van melancholie en introspectieve duisternis. Door deze artistieke verkenning nodigt Erika Cotteleer ons uit om een wereld binnen te stappen waar kwetsbaarheid en empowerment naast elkaar bestaan, waar de blik zowel bron van ongemak als voertuig voor diepe verbinding is.
Een dialoog tussen antropomorfe wezens en kwetsbare vrouwenfiguren
In de expo komt een boeiende dialoog tot stand tussen de werken van Erika Cotteleer en Benjamin Volckaerts. Volckaerts' dynamische sculpturen spelen met abstractie en figuratie, terwijl Cotteleers’ schilderijen de diepe tweedeling tussen naaktheid en blootstelling verkennen. De galerij vormt het toneel voor ontmoetingen tussen antropomorfe wezens en kwetsbare vrouwenfiguren. Hier nodigen de 3D-collages van Volckaerts en de doordachte schilderijen van Cotteleer de toeschouwer uit tot intieme contemplatie met kunst en de verhalen die erin besloten liggen.
Samen dagen ze uit om verder te kijken dan oppervlakkige percepties en herinneren ze aan de diepte en veelzijdigheid van kunst als een poëtische reis door het menselijk bestaan. In de subtiele nuances van Shoobil Gallery vieren naakte zielen en dynamische vormen de kracht van kunst, waar de schoonheid schuilt in de eenvoudige, maar diepgaande reflectie op het leven.
Benjamin Volckaerts en Erika Cotteleer, Shoobil
