26 october 2023, Indra Devriendt
Kasper De Vos - Nostos
Het is een bloedhete dag en je trekt de koelkast open. Stel je bent zo klein dat je erin kan stappen. Kasper De Vos neemt je in Pizza Gallery even mee op zijn tocht.
Een week voor de opening van ‘Nostos’ staat alles nog opgesteld in zijn atelier in Gent. Voor Kasper De Vos is zijn dagelijkse omgeving een belangrijke inspiratiebron. Diverse materialen, objecten en gebeurtenissen geven zijn verbeelding vorm. Het Griekse woord ‘Nostos’ betekent thuiskomst of terugkeer, bij Odysseus was dat via de zee. “Ik moet weg uit mijn atelier in Gent, daarom ben ik op zoek naar een nieuwe woonst in Antwerpen”, vertelt De Vos. Het is geen gemakkelijke zoektocht. De weemoed die ermee gepaard gaat, vindt hij ook terug in een podcast over re-wildling. “Het is een trend om terug naar de natuur te gaan en het pure weer op te zoeken terwijl we anderzijds de natuur zo uitbuiten.” Het verlangen naar een terugkeer en nostalgische gevoelens, vormen de basis voor zijn sculpturen in Pizza Gallery.
Zelfportret
Op het gelijkvloers komt een stapeling met twee koelkasten. “Ik verwijs daarmee naar de galerieruimte, wat ook twee volumes boven elkaar zijn”, duidt De Vos. In de ene koelkast toont hij een landschap geboetseerd uit plastiline. Het tafereel toont de kunstenaar die een walnoot kapt, terwijl hij in een bootje dobbert op een wilde zee. We zien ook houten appelpitjes en een rode lampion. In de andere koelkast verbeeldt De Vos een ondergrondse ruimte. We zien een worm uit een buis kruipen. “Ik heb een buizenfetisj. Mijn atelierruimte ligt er vol van. Je ziet hoe iets industrieels, zoals een buis, geïnspireerd is op de natuur. Ik speel in mijn werk graag met de relatie tussen beiden. Ik heb die worm afgegoten in PU-schuim en laat die kronkelen tussen stukken rolluik.”
Bovenop de koelkasten ligt een reuzegrote, rottende appel. “Ik vond een appel die was leeggegeten door wespen. Enkel het klokhuis, de steel en de schil bleef over. Ik heb een grote appel geboetseerd en de mal daarvan afgegoten in was. Het materiaal heeft als voordeel dat ik het kan opwarmen, indeuken en de kleur kan kiezen."
Fantaseren
“De galerieruimte als gebouw wordt ook een boot”, aldus De Vos. “Aan de gevel ga ik een wapperende vlag hangen, gemaakt uit een rolluik. Op de bovenste verdieping komt ook een rolluik die het zeil van de boot voorstelt. Het is een schaalvergroting van het kleine tafereel met de boot in de koelkast. Er zal ook een lampion hangen, die ik maak uit twee vaatjes zibro kamin.”
Het gebruik van rolluiken is een materiaal dat verbindend werkt doorheen de opstelling. Behalve enkele kleuraccenten kiest De Vos voor overwegend witte en grijze tinten. De appel vormt een visuele schakel doorheen de opstelling op het gelijkvloers en trekt daar meteen de aandacht. De combinatie met de appelpitjes en de worm zorgen meteen voor associaties. “Deze tentoonstelling is heel verhalend”, bevestigt De Vos. “Ik hou ervan om de kijker te laten fantaseren. Zelf vind ik het leuk om een geheel te vormen met sculpturen die ook op zichzelf kunnen staan.”
Kasper De Vos
Nostalgisch
Zijn sculpturen bestaan uit gevonden materialen of zijn handgemaakt. “Ik kies vaak materialen die een herinnering of iets nostalgisch oproepen. Neem bijvoorbeeld de oude, houten rolluiken. Nu vervangt iedereen die door exemplaren uit PVC. Die oude rolluiken hingen nog bij mijn grootouders. Hoe die opgetrokken werden, dat doet me denken aan het ophijsen van een zeil.”
“Ik maak zelf ook graag sculpturen. Ik hou van het ambachtelijke, het materiaalonderzoek en experimenteren. Het maakproces is zo leuk dat ik er veel mee bezig ben, misschien te veel”, lacht hij.
Kasper De Vos. Foto: Emma Terlinck
De verwijzing naar voedsel is een constante in zijn werk. Het gaat van natuurlijk voedsel, zoals appels en noten tot industriële verwerkingen. Het bootje is een hamburgerverpakking en een koelkast hebben we nodig als bewaarmiddel. “Voeding heeft ook iets nostalgisch en bevat veel aspecten”, zegt De Vos. “De manier waarop we het gebruiken, bewaren en kiezen wat we eten.”
De walnoot keert vaak in diverse formaten terug in zijn werk. “Een walnoot en een appel groeien organisch en hebben een schil. Ook een hamburgerdoos en een mal zijn zoals een schil. Ik hou van iets dat organisch groeit en een schil heeft. Zo ontstaat ook mijn werk. Een idee geef ik vorm in een bepaalde context en de schil gaat eraf wanneer ik de mal voor een sculptuur verwijder.”
Grotesk
De Vos werkt graag met schaalverschillen van eenzelfde sculptuur in de ruimte en trekt de kijker zo in zijn fantasiewereld. “Door iets te vergroten kan de kijker zich makkelijker verhouden tot een sculptuur”, duidt hij. “Als beeldhouwer is iets verkleinen soms handiger om bijvoorbeeld een tafereel uit te beelden. Ik hoef dan maar enkele elementen uit te vergroten, zodat de kijker zich kan inleven in het verhaal.”
De worm zou een slang kunnen zijn die vervelt. “Ik hou van het groteske om de kijker mee te nemen in een verhaal. Dat spreekt mij ook zo aan in de boeken van Roald Dahl.” Ook humor en visuele associaties verleiden ons om aandachtiger te kijken. We staan verwonderd stil en voelen dingen even zoals ze zijn, zonder ze meteen te definiëren. Het kijkplezier zet ons aan om verbanden te leggen en er betekenis aan te geven. We zijn tenslotte allemaal onderweg.
‘Nostos’ van 25 oktober tot 19 november in Pizza Gallery, Sint Janstraat 52, Antwerpen, België.
Open za en zo van 14-18u.
Kasper De Vos. Foto: Emma Terlinck
