22 september 2023, Flor Linckens
Nu te zien op Unseen: minimalistische architectuur, een bijzondere vader-dochter relatie en bevroren momenten in de poolcirkel
Op de fotografiebeurs Unseen die dit weekend plaatsvindt (22-24 september) presenteren 72 galeries van over de hele wereld werk dat de veelzijdigheid binnen het medium overbrengt. In dit artikel introduceren we drie fotografen die hun werk presenteren op de beurs: Ali Bilge Akkaya, Eva Faché en Aneta Bartos. In de online catalogus kun je alvast een overzicht van de getoonde werken bekijken.
Ali Bilge Akkaya, Culture Center, Barcelona, Spain, 2023, x-ist
De galerie x-ist uit Istanbul toont op Unseen een duopresentatie van Ali Bilge Akkaya en Sayna Soleimanpour. De Turkse kunstenaar Ali Bilge Akkaya studeerde Industrieel Ontwerp aan de Yeditepe Universiteit, gevolgd door een master aan het Central Saint Martins College of Art and Design in Londen. Op Unseen presenteert hij een reeks architecturale foto’s van moderne en hedendaagse structuren in Spanje en Duitsland, die tegelijkertijd een zekere tijdloosheid uitstralen. De schaarse mensen in het beeld bieden een notie van schaal, maar niet zozeer warmte: niemand lijkt echt met elkaar in contact te staan. De kunstenaar is daarbij in het bijzonder geïnteresseerd in de wiskundige en geometrische elementen in de stedelijke architectuur, met veel oog voor balans en symmetrie. Hij maakt daarbij op meesterlijke wijze gebruik van licht, contrasten, kleur en tonaliteit. Akkaya was een finalist voor de Exposure Awards (2018) van LensCulture. Zijn minimalistische werk in de booth van x-ist staat in een mooi contrast met het maximalistische werk van Sayna Soleimanpour.
Eva Faché, The Blue House Series #2, 2022, Small Projects
Small Projects uit Tromsø in Noorwegen presenteert op werk Grete Andrea Kvaal, Eva Faché en Jet Pascua, waaronder ook een samenwerkingsproject van Eva Faché en Jet Pascua. De series van de Belgische kunstenaar Eva Faché zijn niet zelden onderzoeksprojecten die het resultaat zijn van maandenlange reizen rond de poolcirkel. Zo bracht ze een tijd door in het noorden van Noorwegen en Finland, waar ze kennis maakte met mensen in afgelegen gebieden. Ze raakte daar onder andere in aanraking met hedendaagse sjamanistische rituelen uit de lokale cultuur. In 2021 rondde ze een residentieprogramma af van twee maanden in een klein dorpje in Groenland, waar slechts 24 mensen wonen en 200 honden. Nieuwsgierigheid is een essentieel onderdeel van de praktijk van de kunstenaar en ze biedt ons als kijker daarbij een glimp in een voor ons vaak onbekende wereld. Faché studeerde aan NARAFI School of Photography in Brussel, gevolgd door een master aan het KASK in Gent. Ze werkte als fotojournalist voor de Volkskrant tijdens het jaar waarin de krant werd verkozen tot de beste krant van Europa.
Aneta Bartos, Air, 2018, Tommy Simoens
De Poolse kunstenaar Aneta Bartos woont al tien jaar in New York, maar keert nog regelmatig terug naar haar geboorteplaats Tomaszów Mazowiecki, waar ze van haar achtste tot haar zestiende levensjaar werd opgevoed door haar vader. Haar vader was een professionele bodybuilder en op zijn 68e vroeg hij zijn dochter of ze zijn lichaam nog wilde vastleggen voordat het van vorm zou veranderen. Deze wens van haar vader inspireerde Bartos om een langdurig project genaamd ‘Papa’ te starten. Enkele zomers later evolueerde ‘Papa’ naar een nieuwe reeks portretten, "Familieportret", die de ingewikkelde relatie tussen vader en dochter onderzoekt. De foto’s hebben een nostalgische look, waardoor het even lijkt alsof je naar foto’s uit een oud familiealbum kijkt. Maar de dochter in beeld is geen klein meisje maar een volwassen vrouw, waardoor er een bepaalde disconnect ontstaat en de beelden een andere lading krijgen. Probeert ze net als haar vader controle te krijgen over het verstrijken van de tijd?
