20 august 2023, Wouter van den Eijkel
Op zoek naar het Hof van Eden - Johno Mellish onderzoek naar het Hof van Eden in Zuid-Afrika
THK Gallery presenteert Wild Natural Setting op Unseen, een nieuwe serie van de jonge Zuid-Afrikaanse fotograaf Johno Mellish. Mellish maakte de afgelopen jaren naam met werk dat elementen uit de geënsceneerde en documentaire fotografie combineert, wat resulteert in alledaagse taferelen die zowel vertrouwd als vervreemdend zijn. Vaak met pastelkleuren en allemaal gemaakt in Kaapstad en omgeving.
Voor Wild Natural Setting, verlaat Mellish Kaapstad voor de Garden Route en werkt in zijn zoektocht naar een visuele representatie van het Hof van Eden niet in kleur, maar in zwart-wit. Een gesprek met Johno Mellish over Wild Natural Setting, zijn werk en inspiratiebronnen.
Johno Mellish (Kaapstad, 1991) is opgeleid als regisseur aan de AFDA Film School en voltooide in 2017 een postdoctorale opleiding fotografie aan de Michaelis School of Fine Art. Sinds 2019 wordt hij vertegenwoordigd door de THK Gallery. Mellish woont en werkt in Kaapstad, Zuid-Afrika.
THK Gallery toont Wild Natural Setting op Unseen. Kan je vertellen wat het thema van die serie is?
Wild Natural Setting. is een serie in zwart-wit, grotendeels gemaakt langs de Garden Route in Zuid-Afrika. Ik ben geïnteresseerd in dat gebied omdat het in zekere zin, zowel voor mij als voor veel andere Zuid-Afrikanen, een paradijselijke plek is, en het algemene gebied heet eigenlijk het Eden District. Ik wilde het idee van een Hof van Eden in Zuid-Afrika onderzoeken en daarvan een visuele weergave maken. Het werk is een voortzetting van wat ik al een tijdje in de omgeving doe. Ik beschouw het als een klein hoofdstuk.
Ten tweede wilde ik spelen met de clichés van vakantiefotografie, omdat mensen dan vaak de meeste foto’s maken en ik geïnteresseerd ben in het verkennen van de verschillende vormen van fotografie. Ik maak veel foto's tijdens vakanties, daarom heb ik zwart-wit gebruikt, omdat je met dit proces meer foto's kunt maken en het eenvoudiger te bewerken en te verwerken is. Ik vind het ook leuk dat zwart-witfotografie een serieuze uitstraling heeft. Dat wilde ik onderzoeken. Een deel van dit werk maakte ik met telefoon en een deel met een traditionele camera. Iemand noemde mij ooit een ‘visuele DJ’. In zekere zin probeerde ik vrije tijd en werk te combineren. Ik denk dat ik mijn rol als fotograaf probeerde te begrijpen, maar ook een soort allegorisch document over een Eden probeerde te maken.
Johnno Mellish, Woman and child, 2022, courtesy THK Gallery
Op welke leeftijd raakte je geïnteresseerd in fotografie en wat was de aanleiding om te gaan fotograferen?
Mijn interesse in fotografie begon rond mijn vijftiende. Mijn moeder gaf me een camera uit Amerika en ik begon ermee te spelen. Omdat ik fotografie vooral kende uit de tijdschriften van mijn moeder, was ik verbaasd dat ik van alles een foto kon maken. Dat klinkt misschien raar, maar ik was verrast dat ik niet veel foto's had gezien van de dingen waarin ik geïnteresseerd was. Zoals foto's van gras en eenvoudigere dingen. Er waren ook andere zaken van invloed: mijn vrienden en de cultuur waar ik deel van uitmaakte, bijvoorbeeld, een heel milde versie van punk.
Je uitgangspunt is vaak gewone objecten of scenes op straat, maar je werk is geen documentaire fotografie. Het heeft iets een geënsceneerds, iets cinematografisch. Is dit de manier waarop jouw opleiding als filmmaker je werk als fotograaf beïnvloedt?
Ik denk soms dat mijn werk er zo uitziet meer te maken heeft met mijn interesse in picture generation fotografen, en omdat het een gemakkelijkere manier is om een volledig kloppend beeld te maken dan alleen maar naar de wereld te kijken. Op een gegeven moment dacht ik dat ik dat moest onderzoeken. Het leek iets dat ik niet had gevisualiseerd in de Zuid-Afrikaanse topografie. Tegenwoordig denk ik dat er veel gezegd kan worden door van fotografie een dagelijkse praktijk te maken.
Johno Mellish, The Day that David Goldblatt Died, Dias Beach, Mossel Bay, 2018, courtesy THK Gallery
Je werk speelt zich af in Kaapstad en omgeving. Omdat het gedeeltelijk in scène is gezet, vraag ik me af of het kan worden gelezen als commentaar op Kaapstad, en Zuid-Afrika in het verlengde daarvan, en zo ja, wat zou dan je punt zijn?
Ik maak absoluut geen punten. Ik ben meer geïnteresseerd in het idee van fotografie dan in het maken van een statement over wat dan ook. Maar ik denk dat mijn cumulatieve oeuvre misschien iets zegt. Het is tenslotte een document. Maar als ik al iets zeg, zeg ik misschien iets over daar waar het leven en de fotografie elkaar ontmoeten. Ik wil de overlap tussen de twee vinden.
Jouw werk gaat over de relatie tussen mensen en hun omgeving. Vind je eerst de mensen voor je projecten of verken je eerst de locaties?
In mijn werk voel ik mij erg tot mensen aangetrokken. Steeds sterker. De laatste tijd probeer ik erachter te komen waar groepen mensen samen kunnen komen. Wild Natural Setting is het resultaat van mijn speculatie over verzamelplaatsen. Op dit soort plekken meestal kan ik meestal het soort foto’s maken dat ik hoop te maken. Maar dat idee zit in mijn hoofd. De ervaring van buiten zijn biedt altijd iets anders.
Je hebt je foto’s ooit omschreven als ‘exercises in mimicry or transferral’. Wat bedoel je daarmee?
Fotografie is de ultieme papegaai.
Johno Mellish, Winters Night Walking, 2018, courtesy THK Gallery
Ik zag dat een van je eerdere werken Winter's Night Walking heet. Is dat een verwijzing naar Robert Adams’ Summers Night Walking? Heeft hij invloed op je werk?
Ja, dat heeft hij zeker. Ik houd van hoe hij schrijft.
Welke andere kunstenaars, schrijvers of filmmakers hebben jou beïnvloed?
Ik heb de laatste tijd veel memes en amateurfotografen bekeken. Ik kijk graag naar foto- en talentenbureaus in kleinere plaatsen. Dat is de pijplijn zoals ze dat noemen. Dus ik heb inspiratie gevonden in Facebook-groepen, enz. Ik ben natuurlijk ook geïnspireerd door kunstenaars. Ik houd van Roe Etheridge en Jeff Wall, maar ook van regisseurs als Francis Ford Coppola en John Waters. Ik zal je waarschijnlijk iedere dag iets anders vertellen. Ik denk dat dat een bijproduct is van de tijd waarin we nu leven.
Wat zijn je doelen als fotograaf?
Mijn doelen liggen meer op persoonlijk vlak. Ik wil een leven leiden waarin ik zoveel mogelijk van mijn eigen tijd kan genieten en die tijd wil ik gebruiken om zoveel mogelijk naar dingen te kijken.
Waar werk je momenteel aan?
Ik ben geïnteresseerd geraakt in een vorm van straatfotografie zonder me te bemoeien met de dingen die ik zie. Dat lijkt mij op dit moment best spannend. Ik denk dat delen van het leven zo ‘geënsceneerd’ zijn geworden dat het het juiste moment lijkt om het podium te fotograferen dat de realiteit is. Ik ben van plan binnenkort weer de Garden Route op te gaan. Er zijn een aantal interessante ‘made-to-photograph-stadia’. Ik heb een paar ideeën, maar ik heb gemerkt dat mijn gevoel meer weet dan mijn hersenen als het om het maken van foto's gaat.
