Kunst is niet moeilijk. Zeker niet als het goed wordt uitgelegd. De Kunstmeisjes, kunsthistorici Mirjam Kooiman, Nathalie Maciesza en Renee Schuiten-Kniepstra, recenseren op hun website en social media tentoonstellingen op eigentijdse wijze. Speciaal voor Art Rotterdam tippen ze hun vijf favorieten.
NEW ART SECTION | Bel Fullana
Kijkend naar het werk van deze Spaanse kunstenaar lijkt het bijna alsof de CoBrA-beweging weer tot leven is gekomen en zich met hedendaagse onderwerpen bezighoudt. Haar schilderijen stralen naïviteit uit, alsof ze door jonge kinderen zijn geschilderd. We worden er instant blij van. Het vleugje perversiteit wat je tegenkomt, zet je weer op scherp. Het laat je wat langer nadenken over de a-morele aspecten van onze wereld.
MAIN SECTION | Remy Jungerman
Jungerman gaat lekker: hij was (samen met Iris Kensmil) de Nederlandse inzending op de 58e editie van de Biënnale van Venetië, en nu is hij op Art Rotterdam te zien. Met zijn geometrische, houten installaties, lijkt hij een voortzetter te zijn van De Stijl. Maar er gaat veel meer geschiedenis schuil in zijn constructies. Zo verwijst hij naar de tradities van de Marrons (afstammelingen van tot slaafgemaakte Afrikanen die in de binnenlanden van Suriname leven) en de Afrikaanse diaspora.
NEW ART SECTION | Evi Kalogiropoulou
Evi heeft ons hart gestolen met het videowerk The Beauty and the Innocent, waarin alle performers een pak dragen met de print van een naakt lichaam. Dit naaktpak is geen kopie van hun eigen lichaam, maar dat van een collega-performer. Als toeschouwer ga je dan toch stiekem op zoek naar de rechtmatige eigenaar. We worden geconfronteerd met de vraag: hoe zien en beoordelen we elkaar? Die vraag leidt ons naar de onderliggende thema’s gender, seksualiteit, etniciteit en het man- of vrouw-zijn in deze tijd.
NEW ART SECTION | Alexandria Smith
Alexandria Smith is niet alleen kunstenaar, maar ook activist. Zo is de mede-organisator van ‘Black Women Artists for Black Lives Matter’. Geen wonder dat haar kunstwerken maatschappelijke kwesties verbeelden, zoals etniciteit en vrouwelijkheid. Ze doet dit in haar surrealistische schilderijen met een heel eigen beeldtaal: geabstraheerde lichaamsdelen worden vermengd met sprookjesachtige decors.
SOLO / DUO | Charlotte Klobassa
De serie ‘Scribble’ van Charlotte Klobassa is eigenlijk gewoon een goed staaltje jatwerk. Haar inspiratiebron zijn de kladvellen die mensen gebruiken wanneer ze in een winkel een pen uitproberen. De anonieme makers krabbelen iets gedachteloos neer, zonder er verder iets mee te willen bereiken. Klobassa kiest, herschikt, draait en vergroot al deze onschuldige doodles tot schilderijen. Het leidt tot een nieuwe samenkomst van vormen en kleuren op doek, die verrassend rustgevend en fris aanvoelt. Net Rivella: een beetje gek, maar wel lekker.