Ons brein werkt op mysterieuze wijze. Een bijna-nachtelijke zoektocht naar een citaat over kunst doet me belanden bij de Engelse schrijfster Virginia Woolf. Enkele dagen later bevind ik me in het atelier van de Spaans-Belgische kunstenares Isabel Miquel Arqués wier werken te bewonderen zijn bij de Antwerpse Ingrid Deuss Gallery.
Men verwijt me nog al eens dat ik vrij associatief denk en bij het vertellen van mijn verhaal logische stappen durf over te slaan. Wellicht zal bovenstaande inleiding op het eerste zicht dan ook vrij cryptisch lijken. Isabel lacht wanneer ik haar mijn gedachtesprong toelicht en me gerust stelt dat haar brein net zo werkt. Ze is volop bezig met de afwerking van het tweede deel van haar Beyond Borders trilogie. Daarvoor trok ze naar het Engeland van de Bloomsbury Group voor haar fotoproject over Virginia Woolf.
Een trilogie van sterke vrouwen
Voor het eerste deel reisde Isabel af naar het Deense Rungstedlund waar haar camera in dialoog ging met alledaagse voorwerpen uit het leven van Karen Blixen, bij ons het best gekend als auteur van het boek ‘Out of Africa’. “En binnenkort reis ik af naar Santa Fe, naar Georgia O’Keeffe’s Ghost Ranch, om te werken aan het laatste deel van de trilogie. Tja, ik ben nog volop bezig met de samenstelling van het tweede boek, maar de gelegenheid deed zich voor om al naar New Mexico te trekken. En die gelegenheid grijp ik met beide handen. (lacht)”
Tijdens het gesprek neemt een enthousiaste kunstenares me op sleeptouw tussen alle verschillende ideeën die ze momenteel uitwerkt. Op de vloer van haar atelier liggen foto’s uit de reeks The Spain of My Father waarvoor ze in Japan een eervolle vermelding kreeg tijdens de prestigieuze Hariban Award 2022. Enkele seconden later sta ik voor een tafel vol voorwerpen die op het eerste zicht allemaal op oren lijken. Ze beaamt dat het inderdaad voorwerpen zijn die deel hadden kunnen uitmaken van de groepstentoonstelling die nog tot 16 april te bezoeken is in Villa Les Zéphyrs in Westende. Les oreilles de la mer is voor mij een installatie waarbij alle artistieke verhaallijnen in het oeuvre van Arqués samenvloeien.
In tegenstelling tot de temperamentvolle kunstenares die tijdens het gesprek vlot wisselt tussen Engels, Spaans en Nederlands kan haar werk niet meer verschillen van haar karakter. “Ik kies voor de imperfectie van het beeld. Mijn werk verdwijnt bijna in de drager. Ik besteed enorm veel aandacht aan het materiaal en de textuur van mijn werken. Ik wil dat bezoeker een onweerstaanbare drang voelt om mijn werk aan te raken, zich te laten meeslepen in het verhaal dat ik bij elkaar associeer.” De kunstenaar werkt meestal in zwart-wit, maar ze vertrouwt me toe dat Woolf haar ertoe aanzette om kleur in de foto’s toe te laten. Een echte verklaring heeft ze er niet voor, het leven van Woolf, de omgeving waar ik in haar voetsporen trad, smeekt om kleur. Dus ze gaat de uitdaging aan.
Een natuurlijke habitat
Tijdens de eerder vernoemde zoektocht naar een citaat noteerde ik ook “It's the imperfections that make something beautiful. That's what makes it different and unique from everything else.” Deze uitspraak van Bob Ross, de enthousiaste krullenbol die de halve wereld leerde schilderen, zou een perfecte samenvatting kunnen zijn van Ingrid Deuss Gallery waar het werk van Arqués te bewonderen is. Deuss is gepokt en gemazeld in de wereld van de fotografie en startte in 2011 haar eigen(zinnige) galerie in Antwerpen waar ze kunstenaars tentoonstelt die allemaal twee zaken gemeen hebben. In de eerste plaats moet hun werk een poëtische imperfectie uitstralen en tegelijkertijd een coup de foudre opleveren. Deze twee gevoelens kan ik alleen maar beamen bij het bewonderen van het intimistische werk van Isabel Miquel Arqués.