In Bildhalle in Amsterdam is tot en met 27 augustus een solotentoonstelling te zien van de Duitse kunstenaar Miriam Tölke, die bekend staat omwille van haar poëtische en minimalistische collages.
Tölke: ”Ik haal alles uit de originele context, ik verzamel, herschik, zet losse onderdelen in elkaar, mix materialen en technieken. Ik creëer mijn eigen orde uit de chaos van overvloed. Ik ben een flaneur. Daarom woon ik vooral in de stad. Ik hou van om mensen, gezichten, gebaren, bewegingen te bestuderen. De natuur geeft me horizon. Wees naïef in alles wat je doet. De foto's zijn er — luister."
Tölke studeerde schilderkunst aan de Staatlichen Akademie der Bildenden Künste in Stuttgart, maar al snel werd duidelijk dat haar interesses eigenlijk veel breder waren. Ze kocht haar tweedehands kunstmaterialen meestal bij de plaatselijke kringloopwinkel en begon in diezelfde periode een groot aantal voorwerpen te verzamelen die achteloos zijn achtergelaten: van afgedankte tijdschriften en notitieboekjes tot boeken en andere gevonden voorwerpen. Objecten die voor de oorspronkelijke eigenaren geen waarde meer hadden, maar voor Tölke waanzinnig interessant zijn. Door de jaren heen heeft de kunstenaar een uitgebreid fotoarchief opgebouwd.
Na het afronden van haar studie in 2000 verhuisde ze naar Berlijn, waar ze tot op de dag van vandaag woont met haar gezin en vier kinderen. De stad met haar hectiek en anonimiteit speelt een voortdurende, impliciete rol in haar werk, gevoed door haar vele wandelingen door Berlijn. Op andere momenten is het juist het platteland dat veel invloed uitoefent op haar collages.
Tölke observeert en onderzoekt de beelden en er ontstaan op die manier samengestelde en gefragmenteerde beelden: in een nieuwe context en met een vleugje mysterie. In haar collages beeldt Tölke meestal vrouwen af die haar innerlijke wereld en haar eigen relatie tot haar vrouwelijkheid lijken te weerspiegelen. Ze is geïnteresseerd in de aanwezigheid van vrouwen, in de ruimte die ze al dan niet innemen. Het levert complexe en gelaagde beelden op die tegelijkertijd gekenmerkt worden door een zekere subtiliteit.
Misschien is de analoge praktijk van de kunstenaar een manier om te reageren op de veelheid aan beelden die al bestaan — die elke dag met grote snelheid op ons netvlies worden afgevuurd. Tölke's minimalistische collages stralen daarentegen juist een grote sereniteit en rust uit.