Heeft u kunst van huis uit meegekregen?
Van thuis uit heb ik niets meegekregen van kunst. Mijn vader was postbode en sloot zichzelf altijd op met boeken en klassieke muziek, en mijn moeder was een zorgzame huisvrouw die leefde in een kleine wereld. Mijn fascinatie voor kunst is ontstaan toen ik erachter kwam dat tekenen mij makkelijk afging – zo ging ik op zoek naar voorbeelden. Eerst de bekende klassieken, zoals Michelangelo, Rafaël en Albrecht Dürer, maar later kwamen ook Francis Bacon en David Hockney op mijn pad.
Hoe bent u in aanraking gekomen met de kunstwereld?
Na de Willem de Kooning Academie realiseerde ik me dat het kunstenaarschap mij niets zou brengen. Door toeval namen mijn vrouw en een vriendin een grafisch ontwerpbureau over, met daarin plaats voor een galerie. Daar ben ik eigenlijk ingerold omdat degene die in eerste instantie de galerie zou opzetten afhaakte, en ik als redder in nood de taak op mijn nam. Daarna ben ik dit gewoon blijven doen.
Wat was uw eerste betrekking in een galerie? Of bent u gelijk zelf een galerie gestart?
Ik ben in 2002 kunstgalerie 300procent gestart. 300procent richtte zich op startende kunstenaars, dat kwam waarschijnlijk omdat wij zelf ook een jong bedrijf waren. Zo deden wij eerste projecten met startende kunstenaars als bijvoorbeeld Guido van der Werve, Anne Wenzel, Floris Kaayk, Anouk Kruithof, Joost Benthem, Sarah van der Pols, Marcel Wesdorp en Robert Pravda. Wij werkten steevast in thema’s en deden wij geen solo-exposities in de galerie, met als uitzondering de eerste solo van Guido van der Werve. Daarnaast zijn wij in 2002 direct gestart met het jaarlijks in september organiseren van een presentatie van pas afgestudeerde kunstenaars. Leuke daarvan is dat veel kunstenaars uit die tijd nu bekende namen zijn in de huidige kunstwereld.
Hoe zou u het profiel van uw galerie willen omschrijven?
Wij zoeken in onze kunstenaars en werkwijze een evenwicht tussen conceptuele kracht, beeldende kwaliteit en soms ook maatschappelijke relevantie. Kunst die de huidige tijd reflecteert en waarin actuele maatschappelijke tendensen te zien zijn. Vaak zie je bij ons fotografie, maar dat is eigenlijk louter toeval. Alle vormen van kunst bevatten maatschappelijke relevantie, door de diversiteit hiervan bereikt het een groot publiek. Daarom beperken wij ons niet tot alleen fotografie en video, maar staan wij open voor alle verschijningsvormen van kunst. Zo heb ik een enorme fascinatie voor kunstenaars die nieuwe wegen in durven te slaan door met digitale technieken een nieuwe beeldtaal te ontwikkelen. Daarnaast zoeken wij naar een goede balans tussen jonge talenten en ervaren kunstenaars.
Wat vindt u het mooiste aspect van het vak galeriehouder?
Het mooiste van het vak zijn de onverwachte ontmoetingen. Ontdekken, verwonderen. Gesprekken in ateliers over het werk, en inspiratie. Door groepsexposities te organiseren zorg je ook dat kunstenaars die elkaar niet kennen – maar wel verwant zijn – elkaar ontmoeten. Ook dat vind ik een mooi aspect van het vak. Maar natuurlijk ook als een werk een nieuwe eigenaar vindt. Meestal koop je een werk omdat je er door aangetrokken wordt, er een beetje verliefdheid ontstaat. En daar mag je dan weer getuige van zijn. Is toch mooi?
Met welke galeries voelt u zich nationaal/internationaal verwant?
De stijlvolle Emmanuel Perrotin in Parijs, daar voel ik mij wel mee verwant. Waar mijn eerste galerie erg houtje touwtje was, wat ik nog steeds een goed startpunt acht, heb ik nu heimelijk het verlangen om een galerie ook met stijl aan te willen pakken.
Ik heb een enorm respect hoe Mulan Go haar galerie Go Mulan heeft opgezet, en waar het haar heeft gebracht. Wars van conventies en modegrillen, maar haar eigen koers varen, iets wat ik ook graag doe. Je niet laten gek maken door te moeten scoren, maar vertrouwen op je intuïtie en deze ook blijven volgen.
In een ideale wereld: welke kunstenaar zou u het allerliefst vertegenwoordigen?
In mijn ideale wereld leeft Christan Boltanski nog en zou ik het een eer vinden om deze kunstenaar te vertegenwoordigen. Hoe hij mensen confronteert – maar ook verenigt – met hun eigen geschiedenis voltrekt zich op zo’n hoog niveau dat je zijn werk bijna als religieus kunt ervaren.
Wat is er veranderd in de kunstwereld sinds u uw eerste stappen zette?
Er is in die 20 jaar best veel veranderd. Amsterdam is steeds meer een magneet geworden voor ambitieuze galeries. Meer dan toen ik begon. Het lijkt erop dat daardoor de pers minder behoefte heeft om buiten Amsterdam verslag te doen van wat er speelt in de kunstwereld. Niet dat dit niet meer gebeurt, maar wel beduidend minder. Toen ik begon was de online beschikbaarheid al wel begonnen, maar nu zie je dat social media een belangrijke, maar voor mij toch nog een onbekende rol. De follow up op social media is in het begin nog erg klein. Het kost veel moeite om deze op te bouwen, en leidt niet direct tot meer bezoeken, verkoop en media aandacht. In mijn geval, althans. Het geeft je tegenwoordig wel de kans om direct met je publiek te communiceren.
Wat/wie verzamelt u zelf?
In mijn verzameling vind je voornamelijk Nederlandse kunstenaars, zoals Marcel Wesdorp, Hadassah Emmerich, Barbara Wijnveld, Guido van der Werve, Bianca Sistermans, Bram Tackenberg, Sarah van der Pols en Don Satijn. Ook hier kijk ik niet naar één verschijningsvorm, en verzamel ik objecten, schilderkunst, fotografie, en video, tot werken die vanuit verschillende druktechnieken zijn ontstaan.
Heeft Corona uw denken over de kunstwereld beïnvloed?
Zeker, online verkoop – en online bezoek – is enorm gegroeid. Maar toch zie je dat mensen enorme gewoontedieren zijn. Nu alles wijst op een nieuw normaal, zie je dat mensen het liefst kunst in het echt zien en in een galerie of op een beurs kopen. Maar online verkopen en online galeries zullen blijven en zoeken naar manieren om de beleving te verbeteren. Een ander effect is dat galeries beseffen dat ze met de tijd mee moeten gaan, door te investeren in een echt goed werkende website als etalage, soms met webshop. Maar ook door klanten en bezoekers op verschillende manieren te benaderen op beurzen, met bijvoorbeeld QR codes, en het vergroten van het aantal van je volgers op Instagram en andere platforms. Dat was natuurlijk al voor corona begonnen, maar heeft nu nog meer urgentie gekregen, om de lijn met je publiek kort te houden. In die zin zal het niet meer zijn zoals het voor Corona was…