03 march 2022, Manuela Klerkx
Ghent Gallery Weekend
In het weekend van zaterdag 5 en zondag 6 maart openen drie Gentse galeries en kunstcentrum KIOSK hun deuren. Genoeg reden om een bezoek te brengen aan deze mooie stad met zijn eeuwenoude pakhuizen, sfeervolle Begijnhoven, Kasteel Gravensteen, de Vrijdagmarkt en zijn talrijke restaurants. Hieronder vindt u een overzicht van de tentoonstellingen die u kunt verwachten. De galeries en KIOSK liggen op loopafstand van elkaar.
Wannes Cré, CORE OF BAMBI (02), 2021, TATJANA PIETERS
Dolly Bing Bing: ‘Core of Bambi Dolly Bing Bing Ft. Stef Kamil Carlens, Wannes Cré & Neoza Goffin’
Tatjana Pieters toont werk van Dolly Bing Bing, het alter ego van Elisabeth Van Dam (1986) die woont en werkt in België en Brazilië en zichzelf beschrijft als een ‘Gesamtkunstwerk’. Dolly maakt popmuziek, zingt, danst en performt; is doctor in de filosofie, moeder en weduwe. Uit deze talrijke invloeden en ervaringen puurt ze haar beeldend werk, dat beschouwd kan worden als een gebalde synthese van haar levenskunst.
Net zoals Dolly Bing Bing haar eigen lichaam traint als een machine, vervaagt in haar sculpturen de grens tussen het menselijke en het machinale. De viscerale, kleiige look die ze in hun beginstadium tonen wordt bedekt door hightech glossy finishes en kleuren die herinneren aan auto’s, moto’s of producten uit de wereld van de sport en versterken hun biomechanische karakter.
Ze vormen een glanzend schild en verhullen de kwetsbaarheid achter de spieren: een onoverwinnelijke machine aan de buitenkant, een kwetsbare Bambi van binnen. ‘Bambi’s Heart’ is een 3D-print en video gebaseerd op een immense kleisculptuur. Gemaakt na de dood van Dolly’s man, bestaat de sculptuur uit drie figuren: één die de dood lijkt te symboliseren, een brugfiguur met een Bambihoofd en een rococoachtige vorm die staat voor energie en vruchtbaarheid, met een bloem, parels, zeeschuim- en schelpvormen. Wannes Cré maakte de videoclip Readiness is All (ft. Stef Kamil Carlens) die hier in première gaat. De scenografie van de clip is van Neoza Goffin, een jonge kunstenaar met wie Dolly zich verwant voelt. Goffin toont ook een installatie met foto’s. In haar kleurrijke werk verkent ze de betekenis en het trans formatieve potentieel van spiritualiteit.
(TATJANA PIETERS)
Ilke Cop, Bountiful III, 2022, TATJANA PIETERS
Ilke Cop: ‘Prolific’
De Belgische Ilke Cop (33) woont in Brussel (Molenbeek) en studeerde kunstwetenschappen aan de Universiteit Gent en modeontwerp aan de Academie van Sint-Niklaas. Nog geen 2,5 jaar geleden begon ze met schilderen vanuit de behoefte om als vrouwelijk kunstenaar een statement te maken. Ilke: ‘Hoe meer ik zelf evolueer als mens en kunstenaar, hoe meer ik merk dat een vrouwelijk narratief nog te vaak ontbreekt […] Allerlei verborgen processen zorgen voor hardnekkige vooroordelen. Ik heb die zelf ook, je moet dat durven te erkennen.’ In haar tentoonstelling bij Tatjana Pieters confronteert ze de kijker en zichzelf met de vraag hoe beeldvorming wordt beïnvloed door de (kunst)geschiedenis en de daaruit voortvloeiende privileges, vooroordelen en verwachtingen. In haar schilderijen ondervraagt ze thema’s als feminisme, kolonialisme en gender vanuit haar specifieke positie als een witte, geprivilegieerde, vrouwelijke kunstenaar. Ilke: ‘De vraag is altijd: hoe kan ik een situatie ter discussie stellen zonder de ander van zijn of haar stem te beroven?’
(TATJANA PIETERS)
Agnes Maes, De uitvinding van de eenzaamheid, 2003, Kristof De Clercq gallery
Agnes Maes: ‘Spaces and Landscapes’
In de tentoonstelling ‘Spaces and Landscapes’ toont Kristof Declercq Gallery een reeks schilderijen van zijn moeder, de kunstenares Agnes Maes (1942-2016) die dit jaar tachtig zou zijn geworden. De tentoonstelling toont een selectie uit de vele schilderijen die Agnes Maes maakte in de periode 1993-2014. De landschappen en binnenruimtes van grote ruimtes zoals musea roepen bij de toeschouwer een soort existentiële, ruimtelijke ervaring op. Daarbij gaat het niet zozeer om de natuurgetrouwheid van de afbeelding als wel om de emotionele impact ervan. Ook door een detail uit een schilderij van bijvoorbeeld Morandi of Edouard Vuillard op te blazen benadrukte de kunstenares het belang van de emotie boven dat van de voorstelling. Met haar verlangen naar vernieuwing was Maes een echte exponent van het modernisme waarin het geloof in vooruitgang groter is dan de behoefte om achterom te kijken. Het zeer persoonlijke kleurgebruik, de gevoelige, intuïtieve penseelstreek en het weelderige, voelbare licht maken de schilderijen van Agnes Maes uiterst zinnelijk.
Stan Van Steendam, Hada, 2021, Barbé-Urbain
Stan Van Steendam: ‘Down the Trail’
Bij Barbé-Urbain vindt momenteel de tweede solo tentoonstelling plaats van Stan Van Steendam (1985). De kunstenaar woont en werkt in Brussel en Lissabon. De afgelopen twee jaar was zijn werk sterk beïnvloed door de dystopische en woestijnachtige sfeer van het industriegebied Barreiro in Lissabon. Zijn werk weerspiegelt de intimiteit die bestaat tussen de kunstenaar en zijn ambacht, zijn materialen en de emoties en sensaties die zijn creaties, sculpturale objecten en grootschalige monochrome picturale exploraties, oproepen. Van Steendam staat bekend om zijn monochrome en tactiele wandobjecten waarmee hij de grenzen tussen schilderkunst en beeldhouwkunst oprekt. Deze objecten bestaan uit een mengsel van gips, ruwe pigmenten, vuil, stof en as op karton, soms bedekt met epoxyhars. Hij verwerkt deze materialen met zijn handen tot minimalistische vormen die uit de aarde lijken te zijn getrokken. Ook maakt hij vrijstaande, bolvormige sculpturen die op een vergelijkbare manier refereren aan natuurlijke processen. Van Steendam’s praktijk is gericht op de deconstructie van de materialiteit van de schilderkunst om de sporen en bewegingen ervan te controleren. Zijn raadselachtige, iconische en viscerale werk daagt ons uit bestaande ideeën over traditie en moderniteit in de kunst opnieuw te bevragen. Van Steendam’s minimalistische composities roepen een meditatieve sfeer op vanwege de kalmte en stilte die ze uitstralen. Naast de materiële constructie van het oppervlak is Van Steendam’s kunst het resultaat van zowel een fysiek als een meditatief proces, waarbij het enige instrument dat de kunstenaar ter beschikking staat beperkt blijft tot zijn eigen, blote handen.
Thomas Renwart: ‘Golden Hour Faded Black’
De tentoonstelling ‘Golden Hour Faded Black’ van de Belgische kunstenaar Thomas Renwart (1996, voormalige naam: Les Monseigners) bestaat uit twee delen (binnen en buiten KIOSK). Het buitenwerk, opgesteld in de tuin en een primeur voor KIOSK, bestaat uit 10 vlaggen en 120 narcissen en is het resultaat van een samenwerking tussen Thomas Renwart en Bert De Geyter. Deze solo tentoonstelling in het KIOSK is gebaseerd op een gedicht van de Brit William Wordsworth uit 1807: ‘I wandered lonely as a cloud’, ook bekend als Daffodils.
“Tuinieren en leven hebben zoveel met elkaar gemeen. We planten zaden en bollen om daarna te oogsten wat we zaaien, zonder vooraf te weten wat het resultaat zal zijn. We kunnen slechts hopen dat we na het verdwijnen van de duisternis weer opstaan, net als de narcissen.”Thomas Renwart
Het is een licht en vrolijk gedicht dat verschillende thema’s aankaart zoals de positieve invloed van de natuur op het gemoed van de mens, de onverschilligheid van de mensen ten opzichte van de schoonheid van de natuur en tenslotte de natuur zelf die gewoon zijn gang gaat, of dat de mens nu interesseert of niet. In de solo tentoonstelling vertelt en verbeeldt kunstenaar Thomas Renwart de oorsprong van zijn fascinatie voor narcissen en de hoop die zij voor hem symboliseren. Renwart is bekend vanwege zijn sublieme wandtapijten die uitblinken in technische precisie en vernieuwing. Bij KIOSK toont hij een andere, meer conceptuele kant van zijn werk namelijk schetsen, dagboekfragmenten en prints op textiel. (KIOSK / Bruthausgallery)
Thomas Renwart (Les Monseigneurs), COME WHAT MAY no. 5, 2022, BruthausGallery
