In rodolphe janssen in Brussel is tot en met 19 maart de tentoonstelling ‘Next time you see me, it won't be me’ te zien met werk van de Vlaamse kunstenaar Tom Poelmans.
Wat meteen opvalt is een enorme zwart-wit foto, die als fotobehang is bevestigd aan één van de galeriewanden. Duizenden poppetjes staren je aan: van aliens, skeletten en rocksterren tot superhelden en de David. Een eclectische combinatie van hoge en populaire cultuur. Maar we zien ook boeken over mummies, ‘Vroomheid en Satire’, Da Vinci, Rubens, Magritte en de duivel. Poelmans toont ook opgezette dieren, verwijzingen naar de kunstgeschiedenis en een duizelingwekkende hoeveelheid foto’s en illustraties. We kijken hier naar het atelier van de kunstenaar — en krijgen daarmee een inkijkje in het hoofd van de maker.
Poelmans rondde in 2010 een master af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, een instituut dat bekendstaat om de grote hoeveelheid aan talent dat het voortbrengt. Hij begon aanvankelijk met het maken van abstracte werken, totdat hij een tijdje doorbracht in Florence, waar hij betoverd werd door Middeleeuwse miniaturen en pre-renaissance werken van meesters als Giotto. Hij werd in het bijzonder geraakt door de onvolmaaktheid van de proporties in deze werken en het gebrek aan realistisch perspectief. Toen hij in 2020 een maand in Los Angeles verbleef voor een residentie begon Poelmans te experimenteren met figuratieve tekeningen, wat een definitief omslagpunt zou betekenen voor zijn carrière.
Poelmans: ”Ik vertel graag verhalen met mijn werken. Ik ben dol op suggestieve elementen in een schilderij. Ik hou van kunstgeschiedenis en symboliek en mythen. Het is de invloed die Renaissance op mij heeft. De manier waarop wij dingen zien, wordt meestal beïnvloed door wat we weten en geloven; een kunstwerk kan alles onderuithalen of beroeren.”
In 2020 toonde Poelmans voor het eerst een reeks figuratieve schilderijen in de tentoonstelling ‘The End of Time’ in rodolphe janssen. Daarin stelde hij zichzelf als doel om de beroemde middeleeuwse miniatuur-kunstvorm te vertalen naar werken op monumentale schaal, maar dan in geheel eigen stijl. Tegelijkertijd hield hij daarbij rekening met de manieren waarop er (pre-Renaissance) omgegaan werd met schaal en perspectief. De werken puilden uit van de symboliek en allusies. In het twee bij drie meter grote werk ‘A Dead Man's Dream’ (2020), een eigentijdse reproductie van een miniatuur die hij toevallig vond, was de kunstenaar ook zelf te zien, rechtsonder in beeld in een dierenpak.
In de huidige tentoonstelling in de galerie zien we de kunstenaar vrijwel overal: met een Batman-masker, als reus uit Gulliver’s Travels (met een mysterieus deurtje in zijn nek) en in surrealistische portretten die een ode lijken te vormen aan Dalí en Magritte. Maar we zien hem ook in de vorm van een mysterieuze adelaar die is opgebouwd uit tientallen zelfportretten. De werken bevatten talloze verwijzingen naar de kunstgeschiedenis, religie, mythen en andere verhalen. Ieder zichtbaar element in het decor verhult een symbolische betekenis: maskers, gordijnen, de duivel, een weegschaal, vogels en elementen die we kennen uit de vanitas, zoals schedels en bloemen. Daardoor fungeren de werken van Poelmans als een soort visuele puzzels, op een manier die laat denken aan de werken van Hieronymus Bosch. Één ding is zeker: je zult niet als dezelfde persoon naar buiten lopen.