Voorafgaand aan twee grote projecten in de Hayward Gallery in London en de Baltic Art Centre in New Castle presenteert Althuis Hofland Fine Arts met trots een solotentoonstelling van kunstenaar Hannah Perry.
Het werk van Hannah Perry laat zich het beste omschrijven als een zelfportret van de binnenwereld van de kunstenaar, het is autobiografisch, maar beschrijft ook de wereld van mensen om haar heen. Flarden van herinneringen, foto's, whatsApp- en boekteksten, muziek, en videosclips wisselen zich af en herhalen zich in haar video's, performances, installaties en collages. Soms heel abstract, en soms heel letterlijk. Het werk refereert aan haar jeugd in een modaal gezin uit de buurt van Liverpool, omringd door mannen die werkzaam zijn in de staalindustrie. Een door testosteron geregeerde omgeving die Perry zich als vrouw eigen maakte. Het laat een continu gevecht zien van hard en kwetsbaar zijn als vrouw op straat, in liefdesrelaties, vriendschappen, in relatie tot lichamelijke- en mentale gezondheid, het kunstenaarschap, en het aanstaande moederschap. In formele zin vertaald Perry haar thema's naar materialen, geluiden en bewegingen die een fysieke relatie aangaan met de kijker. Het neemt je als het ware in beslag door z'n intensiteit.
Recentelijk maakte ze bijvoorbeeld een installatie en 360graden film als ode aan haar vriend Pete die zelfmoord pleegde, onder andere getoond in de Hamburger Kunstverein. De installatie bestaat uit een levensgroot organisch gevormd sculptuur bestaande uit spiegelend folie en auto speakers, waarbij het geluid van de speakers het folie subtiel laat trillen als referentie aan de fysieke uiting van psychisch leed.
De tentoonstelling in de galerie besteed aandacht aan haar collages. Een techniek waarmee ze op de Royal Academie in Londen begon, en die als een soort 'moodboards' en scripts de richting van haar andere werk duiden. De collages bestaan uit verf, afbeeldingen- en teksten uit haar archief en zijn altijd gezeefdrukt op aluminium. Dat laatste als eerbetoon aan haar jeugd.
In lijn met de wijze waarop Andy Warhol ooit herhaling toepaste als referentie aan de massamedia, en de daardoor ontstane immuniteit voor het afgebeelde, gebruikt Perry die herhaling ook. Maar nu als vrouw, als vrouwelijke kunstenaar die haar persoonlijke reis door sociale klassen, genderproblematiek, mentale en fysieke gezondheid, het lichaam, het hoofd en het moederschap middels herhaling wil duiden.
////////////////////////
Hannah Perry (1984, UK) woont en werkt in London. Ze behaalde een BA aan Goldsmiths College (2009) en een MA aan de Royal Academy Schools (2014). Solo tentoonstellingen: kunstverein Hamburg (2019); KM, Graz (2018); Lisa Kandlhofer, Wenen (2018); Somerset House, Londen (2018); Arsenal Contemporary, New York/ Toronto (2019/2017); CFA, Berlin (2016); Seventeen, Londen (2015); Jeanine Hofland, Amsterdam (2015); Zabludowicz Collection, Londen (2012). Groepstentoonstellingen.: Arsenal Contemporary, Montreal (2016); MOMA Warsaw (2014); Saatchi Gallery, Londen (2014); “Stedelijk at Trouw/ Stedelijk Museum, Amsterdam (2013). Performances i.a. at the Serpentine Gallery, Londen (2014); Barbican Gallery, Londen (2013); V22, Londen (2012).