ART ROTTERDAM - SOLO / DUO
Willem Boel & Les Monseigneurs:
L’Ivresse du jeu - The intoxication of the game - De roes van het spel
Bruthausgallery, Art Rotterdam, 1/07 – 4/07/2021
Op het eerste gezicht lijken de kunstwerken van Thomas Renwart (Les Monseigneurs) en Willem Boel niet veel gemeen te hebben. Een poëtische vlinderbezweerder die een punkwereldje borduurt waarin Carla Bruni en Madonna graag een theekransje zouden houden, maar let op, laat je niet misleiden want de dromerige patronen en oneliners dragen sporen van een duistere plek.
En een beeldhouwende schilder wiens werk nooit af is, die problemen verzint welke leiden tot machines die niet werken maar tegelijk toch zo mooi werken, de gereedschappen stralen een air van verlatenheid uit maar worden met zorg overgoten, over sommige worden delicaat druipende lagen verf gegoten, volhardend tot ze de schuur verlaten.
Waarom werkt het boosaardige spel dat ze samen spelen dan zo goed? Is het gewoon het gevoel voor esthetiek en pathos dat ze beiden zo hemelse in evenwicht houden? Is het de humor en de charme? Of is het hun behoefte aan complexiteit, die moeiteloos overgaat in een confrontatie met de kracht van de eenvoud?
Als je de woorden van de Britse schrijfster Olivia Laing leest, wordt duidelijk dat het antwoord ongecompliceerd is: beiden zijn ze tuiniers:
"Tuinieren plaatst je in een ander soort tijd, de antithese van het onrustige heden van de sociale media. De tijd wordt cirkelvormig, niet chronologisch; minuten worden uren; sommige acties werpen pas na tientallen jaren vruchten af. De tuinier is niet immuun voor uitputting en verlies, maar wordt dagelijks geconfronteerd met het voortdurende goede nieuws van vruchtbaarheid. Een pioenroos komt terug, met vreemde roze scheuten die uit de kale grond komen. De venkel zaait zichzelf uit: er is een overvloed aan kosmos uit het niets".
En dan vraagt Laing: "Kun je een tuin planten om oorlog te stoppen? Dat hangt ervan af hoe je over tijd denkt. Het hangt ervan af wat je denkt dat een zaadje doet, als het in vruchtbare grond wordt gegooid. Maar het lijkt me dat wat je verder ook doet, het de moeite waard is om het paradijs te verzorgen, hoe je het ook definieert en waar het ook ontstaat."
Iedereen wordt uitgenodigd om zich te laten vangen door hun bedwelmende dubbelgangers.
Femke Vandenbosch, 2021