25 september 2019, Oscar van Gelderen en Manuela Klerkx
De keuze van... Madelon van Schie
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Madelon van Schie (onafhankelijk curator en tevens werkzaam voor de Defares Collection en ProWinko ProArt).
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst betekent heel veel voor mij… waar te beginnen? Zowel in mijn werk als privé ben ik er dagelijks mee bezig. Via kunst begrijp ik de wereld beter, of in elk geval anders. Het is heerlijk om te kijken, je te verdiepen in een kunstwerk, en dat er dan compleet nieuwe, onverwachte gedachtegangen en inzichten ontstaan. Dat vind ik zo verrijkend. Soms is dat een intellectueel proces, andere keren juist weer intuïtief.
Heb je kunst van huis uit meegekregen of heb je zelf je pad moeten vinden?
Mijn ouders houden allebei erg van kunst en vonden het bij de opvoeding horen, dus namen ze ons geregeld op sleeptouw. We gingen naar musea en concerten, en op vakantie bezochten we steevast alle kerken en kastelen in de wijde omgeving. Ik vond dat allemaal maar vervelend, ik speelde liever buiten, en kan me herinneren dat ik zelfs een keer met mijn walkman op in het Concertgebouw zat. Maar goed, ondanks mijn onwilligheid kreeg ik wel van alles mee, ergens moeten die gedwongen bezoekjes toch een zaadje hebben geplant, want op een gegeven moment was ik vastbesloten om kunstgeschiedenis te gaan studeren.
The Ressurection Plot, 2015, Pauline Curnier Jardin. Photo credits: Paula Court.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Ik kom veel te weten via de sociale media (de reden dat ik nog steeds op Facebook zit) en kijk regelmatig op websites als Artnews en Hyperallergic. Daarnaast ben ik abonnee van Metropolis M, lees ik Afterall, Hyperallergic en Terremoto en hebben we een abonnement op The Art Newspaper. Omdat ik veel met kunstenaars uit Latijns-Amerika werk bezoek ik ook regelmatig regionale kunstwebsites zoals Artishock en Esferapública. Soms zoek ik op YouTube naar interviews met een bepaalde kunstenaar: vaak is dat verfrissender dan het zoveelste gekopieerde knip- en plak tekstje dat je online vindt. Ik houd ook Instagram-accounts van kunstenaars bij, omdat ik het interessant vind om verbanden te zien tussen wat ze posten en hun werk. En last but not least; boeken. We hebben een enorme hoeveelheid kunstboeken in huis.
Waar bekijk je het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Het allerleukst en spannendst is het natuurlijk om op atelierbezoek te gaan bij een kunstenaar, maar ik kijk overal. Naast galeries en musea bezoek ik steevast de biënnales van Venetië en São Paulo en ook beurzen: Art Basel, ARCO Madrid en ARTBO in Bogotá sla ik zelden over. Het liefst zie ik kunst in het echt, en niet via een scherm.
Patilleras, 2018, Ana Navas
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Ongeveer twee à drie keer per jaar, afhankelijk van mijn budget en van wat ik tegenkom. Ik koop vrijwel alleen uniek werk. Als het in oplage is dan zijn het foto’s.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Eigenlijk overal. Bij galeries, op beurzen, direct van de kunstenaar en op de veiling. Via de sociale media heb ik nog nooit gekocht, maar wel heb ik een keer een foto van Alfredo Jaar gekocht via een online veiling zonder het werk daarvoor in het echt te hebben gezien. Dat bleek een goede koop te zijn.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslis je/jullie?
Nee, dat is niet belangrijk. We zijn allebei kunsthistoricus en werkzaam in de kunstwereld, maar hebben heel eigen interesses. Het zou zonde zijn om compromissen te sluiten, vinden we. Ik koop relatief veel van kunstenaars uit Latijns-Amerika, en dankzij mijn man hebben we veel sculpturen en Nederlandse 19e-eeuwse schilderkunst in huis. Maar onze smaak en ideeën overlappen ook. Nadat ik eerder een sculptuur van Pauline Curnier Jardin kocht, hebben we bijvoorbeeld vorig jaar samen een aantal tekeningen van haar bij Ellen de Bruijne aangeschaft. En dit weekend hebben we samen een foto op Unseen gekocht van Cecile Smetana bij Red Hook Labs, een New Yorkse galerie. Inmiddels hebben we wel een gebrek aan ruimte. Dat leidt wel eens tot discussies over wat waar mag hangen.
Is er een galerie waar je een speciale band mee hebt?
Er zijn heel veel galeries waar ik graag kom, ook in het buitenland, maar hier in Nederland heb ik een speciale band met tegenboschvanvreden. Ik heb er onlangs nog een tentoonstelling samengesteld met werk van Latijns-Amerikaanse kunstenaars. De eigenaren Martin en Pietje en hun director Joan zijn ontzettend bevlogen en goed ingevoerd.
Beautiful Isle of Somewhere, 2016, Inge Meijer
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Die lijst zou natuurlijk eindeloos zijn, maar de eerste naam die me nu te binnen schiet is Félix González-Torres. Zijn minimale, heldere taal reikt zo ver. Zijn werk verbindt het autobiografische en intieme met het publieke en het zakelijke, het is politiek en bovendien mateloos poëtisch.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Ana Navas - omdat haar werk me altijd verrast en laat glimlachen. Het is vindingrijk, speels en authentiek. Eerder dit jaar kocht ik van haar een assemblage van matten, jaren ’80 sieraden en schoudervullingen. Geweldig! Haar werk is overigens nog tot 5 oktober te zien bij tegenboschvanvreden
Pauline Curnier Jardin - omdat ik houd van haar koortsachtige manie, haar theatrale, absurde benaderingen van even zo vervreemdende onderwerpen, bijna altijd met een vrouwfiguur in de hoofdrol.
Emo Verkerk - omdat zijn schilderijen prettig en ongemakkelijk tegelijk zijn, ze wringen vaak een beetje. En we hebben onze zoon door hem laten portretteren.
Het werk van Maya Watanabe vind ik heel intelligent en consistent. Ze vertaalt belangrijke beladen thema’s (vaak gerelateerd aan het verleden van haar vaderland Peru) op een ongelooflijk weloverwogen en fijngevoelige manier. Ik volg haar al jaren en iedere keer ben ik weer overdonderd.
Inge Meijer - omdat zij met haar nuchtere en open blik vragen stelt over fenomenen die de meeste mensen voor gewoon aannemen. In haar werk weet ze de toeschouwer mee te nemen in haar verwondering. Ik heb vorig jaar een tentoonstelling met haar gemaakt in Bogotá. Nu wacht ik met smart op haar nieuwste werk.
Meiro Koizumi is een kunstenaar in wie ik me meer zou willen verdiepen. Ik vind het heel intrigerend hoe hij zaken als het collectieve geheugen van Japan, maar ook trauma’s en taboes in beeld brengt.
Otobong Nkanga bewonder ik vanwege haar boodschap en haar heel eigen beeldtaal. Haar werk gaat over onze relatie met en gebruik van de aarde. Het analyseert minstens zoveel als dat het bekritiseert, en doet dat op een heel esthetische manier.
Amalia Pica - omdat het eerste werk dat mijn man en ik samen kochten van haar is: een prachtige foto van een palmboom getekend in een besneeuwd landschap. Toen we die foto kochten, zagen we in het gebouw waar haar studio indertijd zat bij toeval de tekst ‘Be More Specific’ van Job Koelewijn gestempeld. Dat was zo’n sterk beeld. We hebben geen werk van hem, maar die woorden zitten nog altijd als een mantra in mijn hoofd.
