28 december 2020, Oscar van Gelderen & Manuela Klerkx
De keuze van... Jorien Ceelen
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Jorien Ceelen (zelfstandig projectmanager in kunst en cultuur, 27 jaar)
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst is iets wat bij het leven hoort, of je dit nu wilt of niet: er is moeilijk aan te ontkomen. Soms is het geruststellend en soms confronterend. Het is iedere dag anders en gaat, met een beetje geluk, nooit vervelen. Kunst is linksom of rechtsom altijd in mijn hoofd aanwezig, en ik prijs mezelf dan ook gelukkig dat ik het overal in mijn huis om me heen kan hebben. Dit maakte het tijdens de lockdown toch een stukje minder erg om naar de muren te moeten staren.
Cleo Goossens, Desert Gold I, 2018, Galerie Fleur & Wouter.
Ik ben een boerendochter, dus de connectie met kunst is misschien niet heel snel gelegd. Ik heb mijn interesse in kunst en cultuur dan ook voor het grootste gedeelte aan mijn ouders te danken. Al van jongs af aan gingen we met grote regelmaat naar musea en hebben mijn ouders me geleerd om met een open blik te kijken en nieuwsgierig te blijven. Er was in huis altijd kunst aanwezig, en er kwamen met regelmaat nieuwe werken aan de muur – recent nog een werk van Lennart Lahuis en een werk van Raúl Ortega Ayala. Uiteindelijk ben ik ‘Art & Cultural Management’ in Parijs gaan studeren. Nu zijn de rollen omgedraaid en is het dan ook extra leuk dat ik hen nu mee kan nemen naar al het moois wat de Nederlandse kunstwereld te bieden heeft.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Ik heb het geluk dat ik door mijn werk – ik begeleid projecten en werk bij een grote bedrijfscollectie – eigenlijk de hele dag met kunst en de kunstwereld bezig ben. Hierdoor krijg ik de kans om veel beurzen, afstudeershows en open ateliers te bezoeken. Dit zijn voor mij ook te beste momenten om nieuwe kunstenaars te ontdekken. Veel praten met mensen en luisteren naar hun interesses kan je een hoop brengen, want kunst blijft iets heel persoonlijks en van andermans inzichten kan je soms veel leren.
Artnet, Juxtapoz en Metropolis M zijn fijne media om te volgen en verder denk ik dat Instagram een heel interessant platform is voor het ontdekken van kunstenaars. Galeries van over de hele wereld zijn binnen hand- of schermbereik. Ik volg er verschillende buitenlandse galeries, zoals Public Gallery (ENG), Galerie Droste (DE) en tuesday_to_Friday (ESP), galeries die vaak hele verassende en sterke tentoonstellingen hebben, met veel jong talent. Ook kunstenaars zelf zijn dankzij Instagram veel zichtbaarder en kan je actief volgen waar ze mee bezig zijn. Vaak kom je via de ene interessante kunstenaar weer bij de volgende, tot je uiteindelijk om 2 uur ’s nachts in een rabbit hole met alleen maar kunst bent beland.
Charlotte Dumas, Yuzu and Urara, Higashi, Okinawa, 2017, andriesse eyck galerie.
Waar bekijk je het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Ik vind het leuk om online kunst te bekijken. Je ziet ook dat in deze tijd, met Viewing Rooms, grote stappen zijn gemaakt, maar toch kan ook dit (nog) niet tippen aan de ‘real life’ ervaring.
Van kunst in een museale setting kan ik net zo veel genieten als kunst in een galerie of op een beurs. Ik kijk alleen wel op een andere manier. Tijdens een beurs ben je toch meer aan het scannen en ga je sneller langs alle werken; op die momenten is het wel extra bijzonder als een werk boven de ruis van alles uitsteekt. Maar juist die ruis op beurzen geeft wel weer heel veel energie en enthousiasme. In een galerie heb je daar tegenover juist weer veel rust, de opening niet meegerekend. In een museum probeer ik meer het grote geheel in me op te nemen. Al kan ik het nooit laten om bij werken die echt indruk maken te kijken uit welke collectie ze komen.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
In januari maak ik meestal een plan, wat vaak na Art Rotterdam al gestrand is. Een vast aantal heb ik dus niet echt, tot ongenoegen van mijn vriend omdat ik mijn ‘dit is de laatste voor dit jaar’ belofte al meerdere keren heb gebroken. In oplage of uniek werk is me om het even. Fotografie is bijna altijd in oplage, dus hier vind ik het voornamelijk belangrijk dat de oplage en prijs in balans zijn. Bij andere kunstvormen heb ik wel het liefste een origineel werk.
Koen Taselaar, The Opinionated Aquarium, 2020, Galerie Cokkie Snoei.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Het grootste deel van mijn verzameling heb ik bij een galerie aangekocht. Bij Nederlandse kunstenaars ga ik wel het liefst op studio bezoek, als dit mogelijk is. Kunstenaars over hun werk horen praten en zien waar ze werken blijft fascinerend en voegt zo veel toe. Ik heb dit jaar voor het eerst een schilderij dat ik niet in het echt heb kunnen zien – omdat reizen nu even lastig is – bij een buitenlandse galerie gekocht. Het is wel een kunstenaar waarvan ik het werk goed ken, maar het blijft toch spannend.
Cathrin Hoffmann, Hello Distraction My Old Friend, 2020, Galerie Ron Mandos.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslis je/jullie?
Mijn vriend studeert fotografie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, dus met de fotografie kijk hij wel mee. Verder is het echt meer mijn feestje, en mijn verzameling. Ik dacht altijd dat ik van mijn eerste salaris een designer tas zou kopen, maar het werd een schilderij van Floor van het Nederend. Ik zat toen midden in een verbouwing en had nog geen muur waar het werk kon hangen maar ik wist gewoon: dit moet hem worden. Dat werk, gekocht in 2018, was de start van de verzameling en de enige keer dat ik niet heb overlegd. Tegenwoordig vraag ik altijd wel wat hij ervan vind, maar gelukkig is hij over alle aankopen net zo enthousiast als ik.
Is er een galerie waar je een speciale band mee hebt?
Ik kom altijd graag bij Galerie Fleur & Wouter. Buiten dat het altijd heel gezellig is daar, hebben ze ook iedere keer weer een verassende mix van kunstenaars hangen. Ze supporten veel jonge kunstenaars, wat ik heel belangrijk vind. Om dezelfde reden kom ik ook graag bij Logman Gallery in Utrecht, een jonge galerie die met elke tentoonstelling beter word. Ik kom ook graag bij tegenboschvanvreden. Naast dat het hele fijne mensen zijn, hebben ze altijd prachtige tentoonstellingen waar ik altijd het liefst alles zou willen inpakken en meenemen. Het concept van Marian Cramer Projects vind ik ook inspirerend. Doordat ze de kunst in haar woonkamer hangt, zie je de werken toch in een heel ander perspectief dan op de witte muren van een galerie.
Johan Kleinjan, Tourist Trap, 2020, Galerie Fleur & Wouter.
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Hier heb ik wel even over na moeten denken, maar Cathrin Hoffmann staat bovenaan; ik vind haar werken zo fascinerend en ze wordt alleen maar beter. Soortgelijke kunstenaars, die ook veel samen te zien zijn in tentoonstellingen, zijn Oli Epp, Super Future Kid, Wayne Horse en Brandon Lipchik. Van de laatstgenoemde kunstenaar heb ik al een werk mogen kunnen aankopen, maar hij blijft alleen maar groeien en zijn stijl ontwikkelen. Een mural van Thomas Trum staat ook hoog op mijn verlanglijstje. Al moet ik daar eerst wel een lege muur voor hebben.
Video art verzamelen lijkt me ook heel tof. De video serie ‘Imagine Being There van Martin en Inge Riebeek – waarin ze mensen van over de hele wereld interviewen – raakt je echt. Het ene verhaal is nog mooier en soms ontroerender dan het andere. Je wilt blijven kijken. Daarnaast ben ik ook groot fan van alles wat Guido van Werve maakt. En heeft Cristina Lucas zeer recent een inprentende indringende en confronterende film, getiteld ‘The People that is Missing’ getoond bij tegenboschvanvreden.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op GalleryViewer), en waarom?
Ik hou het kort:
Cleo Goossens’ foto’s zijn persoonlijk en stralen een rust uit zonder saai te worden.
Het werk van Koen Taselaar heeft iets ongrijpbaars, wat je het gevoel geeft dat je het net niet begrijpt, maar dat het wel heel grappig is.
Er is geen foto van Charlotte Dumas die me niet aanspreekt. Haar werk heeft iets heel puurs.
Tom van Veen volg ik al een tijdje, zijn werk is heel herkenbaar en voelt heel persoonlijk. Hij kan er ook nog prachtig over vertellen.
Cathrin Hoffmann: nogmaals, fascinerende werken.
Je kunt je helemaal verliezen in de details van zijn Johan Kleinjans werk. Mijn katten door hem laten tekenen: een van de betere keuzes.
Sam Andrea schildert belachelijk mooi én goed.
Sam Andrea, Geest verschijning in Barca, 2018, Galerie Vriend van Bavink.
