Nico Krijno: “Ik wil laten zien dat de waarheid niet iets eenvoudigs is, dat er niet altijd duidelijke en definitieve antwoorden zijn. Dus soms probeer ik dingen uit hun verband te laten zien of tegenstellingen te combineren om zo een gesprek te forceren vol ironie, humor en melancholie. Bewerken en presenteren zijn daarbij cruciaal om de natuur en onze geconstrueerde wereld óf in harmonie óf op gespannen voet te laten bestaan.” In The Ravestijn Gallery is tot en met 31 oktober een speciale online only solotentoonstelling te zien van Nico Krijno. De Zuid-Afrikaanse kunstenaar maakte deze reeks Lockdown Collages in quarantaine en deze werken geven daarom een uniek inkijkje in de mindset van een kunstenaar in deze bijzondere en historische tijden.
Nico Krijno is een hedendaagse kunstenaar die fotografie verkent op het kruispunt van collage, schilderkunst, sculptuur en performance. Krijno, die in 1981 werd geboren in Zuid-Afrika, heeft een achtergrond in theater en experimentele film. Daar ontstond zijn interesse voor de gelaagdheid van illusie. Gestimuleerd door zijn vrouw en een tijdelijke verhuizing naar Londen besloot hij om zijn ware liefde voor geconstrueerde fotografie te verkennen. Zijn collages lijken tegelijkertijd abstract en figuratief en worden gekenmerkt door kleuren en patronen, visuele codes en raadsels. Krijno’s stillevens zitten vol informatie, met humoristische, surreële en seksuele verwijzingen en interesse voor de semiotiek van alledaagse objecten. Hij maakt voor zijn eigenzinnige beeldtaal gebruik van de transformatieve kracht van de 2D belevingswereld van fotografie: om ruimte enerzijds af te vlakken of juist een perspectiefverwarring te veroorzaken. Digitale manipulatie in Photoshop versterkt dit effect. Krijno speelt met vorm en schaal, voegt elementen samen en speelt met achtergronden en details op de voorgrond. Hij gebruikt daarvoor vaak afgedankte materialen die hij herinterpreteert en reorganiseert op een niet-lineaire manier om zo alternatieve structuren en narratieven te vinden. Dit zijn vaak materialen die door anderen over het hoofd gezien worden of een tijdelijk, vluchtig karakter hebben. Door deze methode van deconstructie en reconstructie van contrasterende vormen en texturen kan hij kijken naar de manier waarop betekenis en materie door ons (kunnen) worden geconstrueerd en waargenomen. Hij is in zijn stillevens altijd op zoek naar een soort fotografische ‘waarheid’ en zijn werk moet eigenlijk bekeken worden in de context van onze door het internet bepaalde beeldcultuur waarin we dagelijks overladen worden met beelden. Hij doet dit alles in Zuid-Afrika, waar vooral documentaire fotografie erg populair is.
Zijn werk bestaat echter niet in een vacuum en zijn stillevens zijn dan ook gevuld met impliciete (en soms expliciete) verwijzingen naar de koloniale en post-apartheid geschiedenis van Zuid-Afrika. Krijno: "Breuk, geweld en ontwrichting maken allemaal heel erg deel uit van de Zuid-Afrikaanse collectieve identiteit en psyche”. Vijfentwintig jaar na de afschaffing van apartheid zijn de contrasten tussen de welvarende buitenwijken en de wijken zonder stromend water of elektriciteit nog steeds buitengewoon schrijnend. Het land wordt gekenmerkt door de grootste economische ongelijkheid ter wereld, uitgedrukt in armoede, corruptie, discriminatie en werkloosheid. Krijno: “Er zit een chaos in het landschap, in de systemen [maar] ook een mooie en veerkrachtige wildheid voor de mensen die hier wonen.” Ook het fysieke landschap waarin Krijno werkt is van invloed op zijn werk. De West-Kaap heeft een rauwe, uitbundige en soms gevaarlijke natuur vol contrasterende landschappen: van ravijnen en bergen tot uitgestrekte graslanden. Hier wonen duizenden planten- en diersoorten, wat volgens Krijno resulteert in “een zintuiglijke ‘overload’ en een kakofonische ervaring”.
Het interessante aan deze reeks Lockdown Collages is dat hij deze werken in isolatie maakte. Krijno woont samen met zijn vrouw en kinderen in een boerderij op een berg, ongeveer 45 minuten vanaf Kaapstad. Hij is dus wel gewend aan een teruggetrokken bestaan, maar toen de lockdownmaatregelen vrij plotseling van kracht werden waren zijn vrouw en kinderen niet thuis om hem even wat ruimte te bieden om te werken aan een commercieel project. Maar om die reden konden zij ineens niet meer naar huis komen. Krijno: “Je kunt dan twee dingen doen: blijven hangen in de negativiteit en het slechte nieuws, of je proberen te richten op het goede in je leven. [Door je te richten op] werk dat diametraal staat tegenover de hopeloze vrees die ik voelde.” Hij zocht beelden op uit zijn archief die hij opnieuw fotografeerde en met behulp van de lichtbalk van een scanner manipuleerde. De werken die voortkomen uit deze nieuwe methode waren soms een succes, maar soms ook niet. De foto’s zijn daardoor zowel een uiting van bewuste manipulatie als van toeval.