29 november 2024, Yves Joris
Een zilte bries van beelden: Max Kesteloot bij PONTI
In een tijd waarin beelden ons overspoelen en visuele media de wereld domineren, biedt Max Kesteloot een uitnodiging tot verstilling en introspectie. Zijn nieuwste tentoonstelling, No one else can feel it for you bij PONTI, nodigt de kijker uit opnieuw verbinding te zoeken met wat vaak aan onze aandacht ontsnapt. Kesteloot, geboren in 1990 in Oostende, richt zijn blik op de tussenruimtes, de schijnbaar triviale momenten van het dagelijks leven. Met snapshots van zijn reizen transformeert hij het alledaagse in visueel poëtische doeken, balancerend tussen abstractie en herkenbaarheid. Hoe vertaalt een kunstenaar zulke persoonlijke momenten naar iets universeels? Met deze vraag in gedachten betreden we zijn wereld.
De kunst van het kijken: een uitnodiging tot vertraging
De titel van de tentoonstelling No one else can feel it for you zet direct de toon. Het voelt als een aansporing, bijna een waarschuwing, om stil te staan bij wat vaak over het hoofd wordt gezien. Kesteloots werk draait juist om die vertraging: momenten vastleggen die vluchtig en alledaags lijken, maar een diepere resonantie hebben. Zijn keuze om tijdens roadtrips te werken met een compacte mini-printer is een daad van bewustzijn, een manier om het moment niet te laten ontsnappen.
Deze snapshots, van verweerde palmbomenrijen tot reflecties in etalageramen, worden met zorg omgezet in schilderijen. Dat proces is niet louter technisch; het is een intensieve herinterpretatie. Wat opvalt, is hoe de overgang van digitaal naar analoog de charme van het oorspronkelijke beeld niet vermindert, maar versterkt. Door zijn techniek, waarin hij kleurpigmenten van A3-papierafdrukken overzet naar Belgisch linnen, voegt Kesteloot een unieke laag toe die beweging en tijd suggereert. Zijn werk verheft het banale tot iets universeels en raakt aan gedeelde herinneringen — aan plaatsen en gevoelens die vertrouwd, maar net ongrijpbaar blijven.
Max Kesteloot, Untitled Painting, Benidorm (ES), 2023, PONTI
De spanning tussen abstractie en herkenbaarheid
In zijn recente werk is een duidelijke verschuiving naar abstractie zichtbaar. Waar eerdere schilderijen verwezen naar specifieke objecten of scènes, speelt hij nu meer met negatieve ruimte en suggestie. Een werk waarin de reflectie van metalen servies subtiel vervloeit met de achtergrond, lijkt te balanceren op de rand van herkenbaarheid. Kesteloot lijkt zijn toeschouwers bewust uit te nodigen om hun eigen narratief te vormen.
Zijn werkproces is een voortdurende dialoog met het beeld. Hij neemt afstand, kijkt opnieuw, en grijpt dan in met verfijnde precisie. Deze methode resulteert in schilderijen die, ondanks hun digitale oorsprong, een warm en ambachtelijk karakter behouden. De overgang van beeld naar doek is geen louter technische handeling, maar een herinterpretatie die uitnodigt tot interactie. Zijn schilderijen, soms met een filmische korrel, wekken de indruk van een "voor" en "na" — alsof de tijd even wordt opgerekt om ruimte te scheppen voor contemplatie.
Max Kesteloot, Untitled Study, 2024, PONTI
Tussen de wind en het asfalt
Kesteloots reizen vormen een essentieel onderdeel van zijn praktijk. Met een matras in de kofferbak doorkruist hij landschappen, van Oostende tot de Spaanse Costa Brava, op zoek naar wat hij “verloren hoeken” noemt. Plekken die niets speciaals lijken te hebben, maar in zijn ogen verhalen bevatten. Hij vangt deze fragmenten met een handycam of compact fototoestel, alsof hij vluchtige momenten verzamelt zoals insecten op een voorruit.
In de tentoonstelling is dit nomadische aspect voelbaar. Zijn beelden suggereren een zilte bries, een eindeloze weg en de warmte van een mediterrane zon. Details, zoals een geel roosje of een schaduw over een muur, roepen een bijna filmische sfeer op. Het doet denken aan de desolate romantiek van Americana: verlaten tankstations en verweerde neonborden. Toch blijft het werk stevig geworteld in zijn eigen wereld. Het is evenzeer Oostende als Californië.
Deze connectie tussen plaats en emotie maakt zijn werk bijzonder. Kesteloot creëert geen spektakel, maar dwingt je juist te kijken naar wat je anders over het hoofd zou zien. Zoals hij zelf zegt: “Ik zoek naar plekken die me intrigeren.” Dit zoeken vertaalt zich in beelden die ons aanzetten tot reflectie en ons iets van onszelf laten herkennen in die verloren hoeken.
Max Kesteloot, Untitled Painting, Madrid (ES), 2024, PONTI
No one else can feel it for you, een persoonlijke reis
De titel van de tentoonstelling roept ook introspectie op. Kunst, net als het leven, is uiteindelijk een persoonlijke ervaring. Kesteloot biedt geen kant-en-klare antwoorden, maar stelt vragen. Zijn schilderijen zijn geen afsluitingen, maar openingen — uitnodigingen om te kijken, te voelen en jezelf te verliezen in de details.
In een wereld overspoeld door beelden vormt Kesteloots werk een tegenwicht. Hij omarmt het imperfecte en toevallige en transformeert het in iets tijdloos. Zijn schilderijen zijn niet enkel esthetisch, maar ook meditatief: ze nodigen uit tot vertraging en introspectie. Wie de tentoonstelling bezoekt, wordt meegenomen op een reis door de ogen van de kunstenaar. Uiteindelijk, zoals de titel al suggereert, is het aan ons om te voelen.
Met No one else can feel it for you biedt Max Kesteloot een unieke kijk op de kunst van het alledaagse. Het is een tentoonstelling die niet alleen laat kijken, maar ook laat voelen — op een manier die alleen jij kunt begrijpen.
Max Kesteloot, No One Else Can Feel It For You, PONTI
