25 march 2020, Oscar van Gelderen & Manuela Klerx
De keuze van... Frits Bergsma
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Frits Bergsma (Zelfstandig adviseur Marketing Strategie en Business Development, 51 jaar)
Wat betekent kunst voor jou?
Kunst geeft me inspiratie en vooral ook rust. Ik ben altijd benieuwd naar nieuwe ontwikkelingen, en sta heel erg open voor experimentele kunstuitingen. Zo koop ik performances, video en geluidsinstallaties. Juist het vernieuwende en het experiment vind ik interessant en geeft me energie. Veel mensen vragen mij waarom ik dit verzamel, omdat het zo lastig is om te laten zien. Ik doe er niet zoveel mee, de usb-sticks liggen voornamelijk in de kast, maar ben echt heel erg blij dat ik deze werken heb. In 2013 heb ik wel een overzicht van mij video’s en dia-installaties laten zien in een tentoonstelling bij Nieuw Dakota, en vanaf 22 maart zou eveneens in Nieuw Dakota een tentoonstelling worden georganiseerd met vier geluidsinstallaties en één video uit mijn collectie, maar die gaan we verschuiven naar een later tijdstip in verband met het corona-virus. Heel erg leuk dat ik nu dit werk kan tonen.
Ik ga altijd op mijn eigen keuze af en laat mij niet adviseren. Vaak beslis ik binnen een paar seconden als een werk mij raakt en verrast. En dan heb ik vaak nog niet eens de hele video gezien of de geluidsinstallatie gehoord.
DAVID JABLONOWSKI, Business Technology Friction, 2020, Galerie Fons Welters.
Ik heb het van huis meegekregen. Mijn ouders gingen vaak naar musea en naar Collection d’Art op Keizersgracht 516, waar nu BorzoGallery zit. Toen ik in Amsterdam ben gaan studeren was dat ook de galerie waar ik op mijn 19e mijn eerste aankoop heb gedaan. Cora de Vries heeft me geleerd hoe naar kunst te kijken en goede keuzes te maken. Zij wees mij op tentoonstellingen en daarna bespraken we samen wat er goed of minder goed aan was.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Via Instagram volg ik heel veel galeries, musea, kunstinstellingen en kunstenaars, dus ik ben goed op de hoogte wat er allemaal wordt gemaakt en aangeboden.
Sarah Pichlkostner, Moonwalker, 2019, Annet Gelink Gallery.
Waar bekijk je het liefste kunst? In een galerie, museum, een beurs of online?
Ik ga heel graag naar galeries, maar bezoek ook veel musea. Beurzen zijn ook wel interessant, maar daar is het aanbod altijd zo groot dat ik al na een uur door het bos de bomen niet meer zie. Art Basel en Art Rotterdam zijn de enige beurzen die ik nog bezoek.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Dat hangt er echt vanaf. Nadat Galerie Juliette Jongma is gestopt zijn er nog maar weinig galeries in Nederland die het experiment aandurven. Video en geluidsinstallaties zijn vaak werk in oplage. Het maakt mij niet heel veel uit of het uniek werk is, als ik het maar leuk en goed vind.
Matea Bakula, Shapeshifting, 2020, Lumen Travo Galerie.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Ik koop eigenlijk altijd in de galerie. Op een beurs ben ik door het grote aanbod niet kritisch genoeg en raak ik al heel snel vermoeid. Online heb ik nog nooit wat gekocht. Is ook lastig met video en geluidskunst.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop? Hoe beslis je/jullie?
Ik beslis alleen.
Is er een galerie waar je een speciale band mee hebt?
Ik zie alle tentoonstellingen bij Martin van Zomeren, Annet Gelink, Fons Welters, Stigter Van Doesburg, Torch, Wouter van Leeuwen. Althuis Hofland Fine Arts en Galerie Onrust. Daarnaast heb ik nog een hele lijst aan galeries waar ik regelmatig kom, maar ook wel eens een tentoonstelling oversla.
Antonis Pittas, Untitled (I will close my eyes and put my finger on the map), 2017, Annet Gelink Gallery.
De video ‘The Buzz Club’ van Rineke Dijkstra en de installatie ‘The Ballad of Sexual Dependency’ van Nan Goldin. De installatie van Nan Goldin heb ik maar één keer gezien, in Centre Pompidou, jaren geleden, maar is altijd in mijn hoofd blijven zitten. Als The Buzz Club in het Stedelijk te zien is, ga ik daar echt zo vaak mogelijk naar toe. Blijven intrigerende beelden, met een lekkere beat erachter. Beide kunstenaars hebben een geheel eigen stijl, wat hen zo goed maakt.
Ik vind het jammer dat ik niet eerder ben geboren, dan was ik graag bij de eerste verkooptentoonstelling geweest van Willem de Kooning, Donald Judd, Barnett Newman, Mark Rothko, Agnes Martin, Richard Avedon en Diane Arbus.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Mijn favoriete kunstenaars hebben allemaal een eigen stijl, want daar gaat het om. Als je een tentoonstelling van hen bezoekt, weet je van tevoren nooit wat je gaat zien, en dat is bij veel kunstenaars helaas wel anders. Ik zoek altijd naar vernieuwing en het experiment.
Sarah Pichlkostner werkt met niet-alledaagse materialen en ook vaak met licht, waardoor haar werken een heel speels effect hebben. Hier word ik nou blij van.
De combinaties van materialen en voorwerpen maken David Jablonowski’s installaties ongrijpbaar en verrassend. Je blijft kijken en nieuwe dingen zien, maar je moet er wel even de tijd voor nemen en je niet laten afschrikken.
Nora Turato is een hele goede performance kunstenaar, maar heeft dit ook op een hele eigen manier weten om te zetten in video, beelden en tweedimensionaal en driedimensionaal werk. De energie spat er van af!
Josse Pyl maakt naast schitterende tekeningen ook hele bijzondere muurreliëfs. Echt vernieuwend.
De familie en familiegeschiedenis van Pablo Pijnappel zit vol met verhalen, die hij in video en dia-installaties heel bijzonder tot leven brengt. Van Pijnappel heb ik mijn favoriete kunstwerk enkele jaren geleden geschonken aan het Centre Pompidou. Daar heb ik soms nog wel spijt van, maar troost me dan met de gedachte dat nu heel veel meer mensen dit fantastische werk kunnen gaan zien.
Antonis Pittas: zijn marmeren beelden met tekst zijn mijn favoriet. Werd hebberig toen ik ze voor het eerst zag.
Ik heb voor de bedrijfscollectie waarvan ik in het bestuur zit twee werken van Matea Bakula gekocht. Verrassend materiaalgebruik en raadselachtig. Laat de medewerkers van het bedrijf er maar lekker over nadenken!
In zijn eerste tentoonstelling bij Martin van Zomeren liet Oscar Pabón fantastisch werk zien met Perzische tapijten. Hij gebruikt vaak verrassende materialen. zoals douchegordijnen, tafels en krukjes, en weet zich steeds te vernieuwen en door te ontwikkelen.
Martha Colburn is een echte video- en filmmaker. Haar animaties zijn ruw, actueel en met een goede snelheid gemaakt.
Mike Pratt maakt lekker ruw werk met een romantische twist. Ik sloeg van verbazing achterover bij zijn eerste show bij Juliette Jongma.
Martha Colburn, Don't kill the weatherman (video still), 2007, Galerie Stigter Van Doesburg.
