Gerhard Hofland kondigt met trots de tentoonstelling MINSK aan, met nieuw werk van Johan Tahon (1965, BE) samen met tekeningen en een sculptuur van Lee Ranaldo (1956, US). Tevens is een video te zien waarin de twee kunstenaars samenwerken.
Johan Tahon is voor deze tentoonstelling een samenwerking aangegaan met Lee Ranaldo, gitarist van de spraakmakende band Sonic Youth. Hun vriendschap heeft geresulteerd in een aantal gezamenlijke projecten waaronder de groepstentoonstelling ‘Bloedtest’ in Museum Dr. Guislain in Gent (nog te zien tot en met 20 oktober 2019) waar ze samen het imposante werk Hell’s Gate maakten.
De beelden van Johan Tahon zijn krachtig en expressief. Hoewel ze op originele en individualistische wijze zijn ontstaan, zijn de werken vooraleerst geworteld in kunstvormen en mythen uit het verleden. Zijn figuren zijn er niet op uit te verleiden noch te misleiden, ze gaan direct naar de essentie door uitdrukking te geven aan de complexiteit van het menselijk tekort. Rafelig, rauw, uitgekleed. Soms zijn de beelden doorboord, alsof zij ingangen hebben naar al die andere werelden waarvan een echo aanwezig lijkt in het werk. Er zit iets van afgoderij in, of een spirituele noodzaak het ‘hogere’ te leren kennen, zoals bij een aantal grootse voorbeelden die de geschiedenis te bieden heeft: heiligenbeelden, totems, de Sfinx. Maar de figuren van Tahon hebben ook een futuristisch element. Ruimtevaarders lijken zij, een hybride entiteit met androgyne trekken.
De constructie en het ambacht zijn, net als de hand van de kunstenaar, zichtbaar gebleven. Tahon werkt met een bepaalde onvoorspelbaarheid. Indien het om een gegoten werk gaat, dan laat hij de gietnaden zitten. De glazuur mengt hij zelf, net dun genoeg om te gaan druipen, net dik genoeg om te beklijven. De druipers in verschillende tinten wit bedekken de oppervlakte van het beeld als open zenuwen. Ogen blijven altijd gevrijwaard van glazuur, mat en priemend. Tegelijkertijd heeft Tahon een zeer nauwkeurige werkwijze ontwikkeld, en zijn ogenschijnlijke toevalligheden eerder het gevolg van een transformatie van diepe en bijna voelbare energie; spiritueel, mystiek en filosofisch in het geval van Tahon. In essentie werkt hij vanuit een verlangen naar een hogere waarheid en een diepe gevoeligheid voor de existentiële staat van de mensheid. Omdat dit verlangen, deze drang, vanuit zijn diepste wezen komt, is Tahon ook in staat ons in de kern te raken.
Johan Tahon (1965, BE) werd in 1996 ontdekt door de invloedrijke curator en museumdirecteur Jan Hoet. Werk van Tahon is onder andere te vinden in openbare collecties als het Stedelijk Museum Amsterdam, SMAK Gent (BE) en MARTa Herford (DE), en in belangrijke privé-collecties in de Verenigde Staten, Zwitserland, Turkije en België. In 2017 voltooide Tahon een openbaar monument in Hannover (DE) en had hij een solotentoonstelling in het Nationaal Keramiekmuseum Princessehof, Leeuwarden en in het Bonnefantenmuseum te Maastricht. Recentelijk was zijn werk te zien in New York, Bazel en bij Beelden in Leiden. Momenteel lopen er exposities bij Museum Dr. Guislain in Gent, Musée Ariana, Zwitserland, PARK in Tilburg en maakt het werk van Tahon onderdeel uit van ARTZUID in Amsterdam.