In zijn typische techniek van schilderen met inkt op nat canvas roept Dieter Mammel de sublieme schoonheid van een poollandschap op. Net als in een schilderij van Caspar David Friedrich is de mens aanwezig al een nietige figuurtje op de voorgrond. Omdat de man man een gewone jas en hoed draagt lijkt hij niet thuis te horen in deze ongerepte, ijzige omgeving. Dit geeft het tafereel iets surreëls en tegelijk verhoogt het de schoonheid en ontoegankelijkheid van het landschap.