Lawrence James Bailey verzamelt materiaal uit de natuur, fotografeert deze en voegt de beelden samen tot een nieuwe voorstelling. Deze voorstellingen fungeren als de inspiratie en de voorstudie voor zijn uiteindelijke textiele werken. In het type landschap waar hij uit put, is de mens nadrukkelijk aanwezig: ‘Het grensgebied waar de stad en het omringende landschap elkaar ontmoeten. Een soort niemandsland, waar nauwelijks iemand komt en waar criminele activiteiten plaatsvinden.’ In een wereld waarin de meeste natuur door de mens wordt gecontroleerd, ziet hij deze terreinen als de nieuwe wildernis. ‘Je wordt daar niet opgegeten door een wolf, maar het kan er wel gevaarlijk zijn en op confrontaties uitlopen.’