9 delen
38 x 38 elk
Om het tijdsaspect in SHFT 17 weer te geven liet Struycken in iedere tekening zes opeenvolgende stadia van een proces zien, weergegeven door rood, groen en blauw, door van ieder tijdstip maar een gedeelte te tekenen en het resterende gedeelte open te laten. Elk volgend stadium dekt dus maar gedeeltelijk de voorafgaande stadia af. Door de openingen heen zijn de voorafgaande stadia te zien.
Hij vergelijkt deze visuele werking met het kijken door de achterruit van een rijdende auto. Telkens dekt de juist voorbij gereden omgeving een gedeelte van het eerder voorbij gereden beeld af. Ook aan de overlap van beelden in een alledaagse situatie, ervaar je de verandering van tijd en plaats.
Zoals het mogelijk is om sinussen onbegrensd te laten doorlopen in een interactie zonder herhaling, zo is het ook mogelijk de interactie cyclisch te maken. De negen opeenvolgende tekeningen doorlopen precies één cyclus. In iedere tekening wordt eenzelfde aantal opvolgende tijdstippen over elkaar heen getekend waardoor het beeld complex wordt en er een driedimensionaliteit gesuggereerd wordt met 2-dimensionale lagen. Er ontstaat zowel een horizontale beweging van de lopende golven als een beweging naar de diepte door de opeenvolgende tijdstippen.