In dit doorlopende project maak ik fotosculpturen door mijn foto's van architecturale fragmenten die ik tegenkwam in meerdere Amsterdamse metrostations digitaal te deconstrueren. Mijn interesse in het metronetwerk als plek kwam voort uit een veldonderzoek waarbij ik in willekeurige metro's stapte om te zien waar ze me heen zouden brengen. Ik kwam erachter dat, door het gebrek aan doel in mijn reis, de stations waar ik uitstapte mijn aandacht trokken en mijn bestemmingen werden. Een gevel van oranje tegels rondom een roltrap, blauw beton en tegels als onderdeel van een trap of kleurrijke zuilen onder een viaduct: ondanks hun (vervaagde) kleuren geen eyecatchers in hun functionele omgeving. Ik gebruik deze stukjes infrastructuur en verander hun materialiteit, schaal en omgeving om mijn eigen realiteit te creëren waarin hun functionaliteit oplost en het autonome sculpturen worden. De sculpturen zijn tweedimensionale fotomaquettes, gefotografeerd op een manier waarop ze driedimensionale structuren van groot formaat lijken te zijn.