Voor haar aanstaande show in The Ravestijn gallery onderzoekt Eva Stenram haar gebruik van gevonden beelden en wat het betekent om deze te bekijken. 'Offcut' bestaat uit drie werken die de fotografie combineren met driedimensionale installatie. Net als in haar vorige werk gebruikt Stenram gevonden vintage pin-up foto's waaruit ze nieuwe foto's maakt. Centraal in deze tentoonstelling staan de stoffen die te zien zijn in elk van de gevonden pin-up beelden: zo wordt de aandacht gevestigd op de achtergrond en de omringende details in het beeld, in plaats van op het 'object' ervan, een vrouw. De stoffen worden tastbaar gemaakt in de materiële ruimte van de galerie, waardoor het verhaal dat het gevonden beeld aanvankelijk inhield zowel wordt verstoord als uitgebreid. Deze nieuwe stoffen incorporeren en herhalen fotografische kenmerken zoals verkorting, evenals de plooien en vouwen in de stof die vele jaren geleden werd gefotografeerd.
Net als in de series 'Parts' en 'Drape', 'versnijdt' Stenram bestaande beelden digitaal om haar eigen relatie met hen als beschouwer te onderzoeken. Voor deze nieuwe show compliceert ze de relatie tussen de kijker en het beeld verder tot het punt waarop er interferentie ontstaat met de feitelijke omstandigheden van het kijken zelf.
Het werk van Stenram is rijk aan kunsthistorische referenties - van het venster naar de wereld van Dürer tot de snijtechnieken van Dada, de fragmentatie van het vrouwelijk lichaam in surrealisme en de beeldtaal van pop-art. De werken zijn zowel sinister als humoristisch; en commercieel als nutteloos. Tegelijkertijd trekt haar werk de status van het fotografische beeld van vandaag in twijfel. In een cultuur die zicht boven alle andere zintuigen prijst, maken de installaties van Stenram de kijker bewust van zijn of haar eigen blik in relatie tot de impliciete fantasie van aanraking.
Door het materialiseren van bepaalde elementen in het beeld, in dit geval stoffen, worden de omstandigheden - en de verwachtingen die daarmee gepaard gaan - voor het kijken veranderd.
Een van de tentoongestelde werken, getiteld 'Split', vereist dat de kijker in een stoel gaat zitten, die net zo goed deel had kunnen uitmaken van de originele foto, waardoor het traditionele gezichtspunt verandert door het verdwijnpunt van een foto top te schorten. Hoewel de kijker nog steeds op esthetisch niveau tot het werk wordt aangetrokken, wordt het begrip voyeurisme door deze installaties ondervraagd en opnieuw geconfigureerd.
De titel van deze tentoonstelling, Offcut, kan refereren naar de stukken stof die tastbaar zijn gemaakt voor de toeschouwer, naar een reeks verwaarloosde negatieven die nooit de 'final cut' hebben gemaakt, en, belangrijker nog, naar wat er buiten het kader of moment van de foto ligt. De vraag welk groter deel is verwijderd, blijft hangen