The Devil wore white leather boots
and was utterly innocent, 2017
Gedurende zijn loopbaan heeft Mulder een oeuvre ontwikkeld dat een dialoog aangaat met de traditie van de Europese schilderkunst, die zich uitstrekt van de kinderportretten van Velázquez tot de verwrongen figuren van Edward Munch. Met een veelkleurig palet benadrukken zijn narratieve werken, portretten, bloemenvazen en stillevens de psychologische aspecten (melancholie en euforie) en een subjectieve dimensie van de beelden. In zijn schilderijen verkent Mulder de donkere kant van de menselijke ervaring.
New York Times-kunstcriticus Roberta Smith ziet in zijn recente werken een overbrugging van de kloof tussen Raoul Dufy en Jackson Pollock met aan de ene kant de figuratieve schilderkunst en haar traditionele thema's en het abstract expressionisme aan de andere kant. Het gebaar in zijn penseelstreek is alom aanwezig, snel, wijds en maakt de materialiteit van het schilderen haast fysiek voelbaar.