In haar veelal abstracte werken onderzoekt Isabelle Borges patronen en structuren die ze tegenkomt in de zichtbare wereld. Haar belangrijkste focus ligt op de geometrie van de ruimte tussen de dingen en de resulterende ruimtelijke dynamiek. Ze genereert picturale ruimtes die uitzetten en samentrekken en die ruimtelijke weefsels in beweging oproepen.
De Braziliaanse Neo-Concrete Beweging was van grote invloed tijdens haar studie in Rio de Janeiro; even belangrijk waren de New York School en bepaalde Europese kunstenaars uit de jaren vijftig en zestig. Zoals veel kunstenaars van haar generatie die werken met abstractie en geometrie, voelt Borges geen dogmatische verbondenheid met zuiverheid van vorm en niet-illusionistische ruimte.
Ruimtelijke illusie en de vlakheid van vormen zijn in haar oeuvre voortdurend in wisselwerking. Vormen zijn niet opgebouwd uit louter picturale elementen. Borges laat zich vaak inspireren door schijnbaar willekeurige structuren die ze tegenkomt in de stedelijke omgeving, in de natuur of in de massamedia.
Isabelle Borges werd geboren in Salvador in 1966. Tussen 1985 en 1987 studeerde ze Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Brazilië. Tussen 1988 en 1992 woonde ze in Rio de Janeiro, waar ze les volgde aan de Escola Visual do Parque Lage en professoren had als Beatriz Milhazes, Daniel Senise, Charles Watson, en anderen. In 1993 emigreerde ze naar Duitsland, woonde aanvankelijk in Keulen en werkte als assistent in het atelier van Antonio Dias en de Amerikaanse kunstenaar Jack Ox, die onderzoek deed naar Kurt Schwitters, een Duitse dadaïstische kunstenaar. De aanraking met het werk van Schwitters had een sterke invloed op het werk van Isabelle Borges, vooral in haar collage reeksen.
Tussen 1996 en 1997 werkte ze als assistent van Sigmar Polke en studeerde ze aan de kunstacademie in Düsseldorf. Eind 1997 verhuisde ze naar Berlijn, waar ze momenteel woont en werkt.
Isabelle Borges wordt door meerdere galeries vertegenwoordigd in Duitsland, Brazilië en door Frank Taal in Rotterdam