‘Mijn foto’s zijn geen venster naar een wereld, waar je als toeschouwer in stapt. Het is eerder andersom: die andere wereld komt naar jou toe en neemt ongevraagd de plek over.’ Marleen Sleeuwits (Enschede 1980) tast zo de grenzen af tussen twee- en driedimensionaliteit. Waar een ruimtelijk object een zekere platheid krijgt, neemt het platte vlak van de foto steeds meer vorm aan. ‘Het draait voor mij allemaal om de vertaling van ruimte naar fotografie. Ik leg ruimtes bloot, fileer ze zelfs. Door er steeds één element uit te pakken dat ik onderzoek, doorgrond ik ze stukje bij beetje.’ Dat onderzoekende aspect maakt zich ook meester van de kijker. Door het werk van Sleeuwits af te speuren, op zoek naar aanwijzingen, denk je er grip op te krijgen. Om vervolgens weer volledig te verdwalen in duizelingwekkende, zich repeterende omkeringen.