In Inge Meijer's films en foto's staat de ongemakkelijke verhouding van de mens tot zijn omgeving centraal. Een omgeving die leeft en ademt maar die de mens continu naar zijn hand probeert te zetten. Meijer richt zich op de ‘kleine’ dingen en dagelijkse handelingen waarmee we onze zorgen uiten, onze dromen, verlangens en illusies koesteren. Met enige zelfspot kijkt ze naar de mens die onophoudelijk schikt, verzorgt en inricht.