De werken van Marijn van Kreij in de tentoonstelling Range Anxiety zijn delicaat en intiem. Op het eerste gezicht lijken zij gemaakt van restmateriaal uit het atelier: knipsels met stukjes tekst, foto’s of cartoons en kunstwereld parafernalia zijn verlijmd op gekleurd papier of gecombineerd met tekeningen. In hun opzet lijken het bijna terloopse schetsen – bescheiden, intuïtieve probeersels die zich aandienden in de marges van zijn kunstenaarschap. En toch, wanneer je langer naar deze werken kijkt wordt duidelijk dat hun ogenschijnlijke eenvoud bedrieglijk is. Hun toevallige verschijning is de uitkomst van een zorgvuldig en geconcentreerd proces van kijken, denken en voelen. Het zijn kleine visuele gedichten die in de geest van de kijker een bijzondere verbeeldingsruimte openen. Een ruimte die veel meer omvat dan de beeldrijm of woordspeling die de werken in eerste instantie vooral lijken te zijn.