Als telg in een familie van circusartiesten groeide Zahar Bondar op omringd door anderen. Het gebrek aan ruimte voor zichzelf en een overschot aan gemeenschappelijkheid bepaalden zijn artistieke visie: zijn werk ontstaat niet door alleen in de beslotenheid van een atelier te werken, maar door interactie met anderen. Een fascinatie voor het menselijk lichaam vertaalt zich naar levensgrote sculpturen, waarvan de uitkomst zich vooraf niet laat raden en die het werkproces openlijk tonen.