Inloggen
Registreren
NL
Awoiska van der Molen 1972
Woont in Amsterdam. Werkt in Amsterdam.
Vertegenwoordigd door:
Annet Gelink Gallery
Awoiska van der Molen (1972 in Groningen, NL) is een Nederlandse kunstenaar die werkt met het medium fotografie. De praktijk van Awoiska van der Molen kenmerkt zich door een intuïtieve benadering van beeldvorming en haar interesse in de ontastbare eigenschappen van haar onderwerpen: een zoektocht naar de ongerepte kern. Deze zoektocht is een steeds terugkerend motief, ook in haar vroege werk, dat bestaat uit portretten en foto's van stedelijke omgevingen. Sinds 2009 maakt Van der Molen zwart-wit, geabstraheerde beelden in de natuur. Ze brengt lange tijd door in eenzaamheid in afgelegen landschappen en onthult langzaam de identiteit van de plek, waardoor het haar van de specifieke emotionele en fysieke kwaliteiten kan overtuigen. Gebruikmakend van haar persoonlijke ervaring in het landschap voor haar creatieve proces, zoekt ze instinctief naar een staat van zijn waarin de grens tussen haarzelf en haar omgeving vervaagt. De weinige beelden die met haar terugreizen bieden een viscerale en ongrijpbare ambiguïteit. Hun complexiteit weerstaat een generatieve manier van lezen door de essentiële onderdelen opnieuw in te kaderen. Van der Molen maakt vaak gebruik van een genuanceerd toonpalet dat de perceptie van ruimte, afstand en tijd verdringt. Zonder titels of aanduidingen van de locatie reconstrueren haar grootschalige zilveren gelatine prints haar persoonlijke ervaringen in het landschap voor de toeschouwer en blijven ze open voor interpretatie. De analoge foto's van Van der Molen worden allemaal met de hand in de donkere kamer afgedrukt, waardoor de intieme, moeizame opeenvolging van langzame processen wordt voortgezet en een unieke stilte ontstaat die voortkomt uit haar werk.
Kunstwerken
Media
Highlights
Over de kunstenaar
In collectie van
Tentoonstellingen
Marktpositie
CV
Media
Foam Museum bezoekt Awoiska van der Molen in haar studio terwijl ze zich voorbereidt op haar tentoonstelling 'Blanco' in Foam in Januari 2016.
Over de kunstenaar
In alle rust zoeken naar plekken waar de zintuigen niet bevuild raken
Van der Molen bouwt al tien jaar gestaag aan een oeuvre dat zich juist kenmerkt door een grote, diepe rust en concentratie. Terwijl je van buitenaf ernaar kijkt word je door de donkerte en het ondefinieerbare erin getrokken. Dat gevoel ontstaat tijdens reizen waarbij de fotograaf in haar eentje de natuur intrekt van Europa, Japan en Amerika, op zoek naar plekken waar haar zintuigen niet meer worden bevuild: wat zij zelf ‘Point Zero’ noemt. Wij de kijker mogen nooit weten waar een specifieke foto is gemaakt, want dan gaan onze eigen associaties ons kijken in de weg zitten.
NRC Handelsblad
Verzinken in de natuur
In de serie 'De Schepping' vertelt een kunstenaar hoe zijn werk tot stand kwam. Vandaag: Awoiska van der Molen over haar landschapsfoto's, die binnenkort in boekvorm verschijnen.
INTERVIEW JOKE DE WOLF7 januari 2014, 0:00
Awoiska van der Molen (Groningen, 1972) haalt een map tevoorschijn en legt die op de tafel in haar atelier. "Dit zijn de foto's waar ik sinds 2007 aan werk." De zwartwitfoto's gaan door haar handen ¿ ze draagt witte handschoenen tegen vingerafdrukken op het papier. We zijn in Amsterdam-West, in een voormalige school waar de klaslokalen zijn verbouwd tot werkruimtes voor kunstenaars. "Hier is mijn doka, hier ontwikkel ik mijn films, en druk ik de foto's af. Daarna komt het retoucheren, het wegstippen van stofjes, met een heel klein penseeltje. Daar gaat veel tijd in zitten. Ik wil dat het helemaal goed gebeurt, ik ben een perfectionist. Maar het echte werk, het scheppen, gebeurt niet hier, maar in de natuur."
Van der Molen maakt landschapsfoto's. Vier van haar nieuwste foto's hingen laatst in Huis Marseille in Amsterdam, voor museum Kranenburgh in Bergen maakte ze een 'speciale' foto die nu te zien is bij de openingstentoonstelling, en over een paar maanden verschijnt er een boek. Het zijn geen landschapsfoto's die je in natuurtijdschriften zal zien: ze zijn donker, mysterieus, en zwart-wit. Vaak zijn ze 's nachts genomen, met een sluitertijd van soms wel twintig minuten. Ze zijn met de hand afgedrukt op barietpapier, en over het algemeen uitzonderlijk zwart. Waar ze genomen zijn, wil ze liever niet zeggen. "Dan wordt de topografie te belangrijk, alsof ik met de naam van de plek, het land, iets bedoel, terwijl het me daar helemaal niet om gaat. Het gaat om iets veel groters." Wat dat precies is, vindt ze lastig te omschrijven. "Zulke omschrijvingen worden snel clichés, van die woorden die je in een bepaalde richting duwen."
Een ingetogen stilte
Eerst maar eens goed kijken dus. In de stapel foto's zitten oude en nieuwere foto's. Flatgebouwen met lege grasvelden, boerenschuren, lege interieurs. Er gebeurt niets, de tijd lijkt te zijn stilgezet. Onduidelijk is hoe laat het is, wat voor seizoen, waar de gebouwen staan.
"Dit zijn de stadsbeelden die ik maakte voordat ik met de landschapsfoto's begon. Hier liep ik door een leeg schoolgebouw, en opeens zag ik een hoek waarin alles klopt: een ingetogen stilte. Eerst was ik erg gefixeerd op een zichtbare lichtbron, maar die is er langzaam uit verdwenen. Ah kijk, hier, dit is de laatste stadsfoto die ik maakte in die serie." Een foto van een schutting, een schuur, en op de voorgrond donkere aarde. "Deze foto bracht me ertoe het landschap in te gaan: die aarde, die duisternis. 'Hier moet ik heen', wist ik, het zwart in. Toen ben ik eerst naar een vulkanisch gebied gegaan, waar de grond zwart was. Dat werkte niet goed. Ik was zo overweldigd door de schoonheid van het landschap, dat ik alleen maar vergezichten maakte op vaste uitkijkpunten. Toen ik het resultaat bekeek, ontbrak een lichamelijke connectie, het was te afstandelijk. Ik kon het me niet eigen maken: ik moest het leren.
"Toen ging ik op zoek naar een gewoner landschap. Bomen en zo min mogelijk menselijke inmenging. Ik ga steeds een week of twee naar een natuurgebied om te fotograferen. Het liefst een plaats waar een natuurlijke afbakening is: een berggebied of een eiland. Ik reis met mijn auto, die ik kan ombouwen tot campertje: ik slaap en kook erin. Ik ben dan helemaal alleen, minimaal contact met de buitenwereld, ook niet met de lokale bevolking. Dat alleen zijn is noodzakelijk: het is alsof al je zintuigen scherper zijn zodra je langer alleen bent in de natuur. Pas als dat gebeurt, ga ik fotograferen.
"Het gaat erom om op dat moment de juiste plaats te vinden, het juiste beeld. Het moet iets zijn waar diepte in zit, een grote donkere vlek, die je aandacht opzuigt. Het gaat me erom dat ik opga in het landschap. Ik wil erin verdwijnen, en dat verlangen moet je ook kunnen terugzien op de foto. Ik rij vaak eerst rond in de auto, omdat dat sneller gaat, en soms weet ik precies: hier moet ik stoppen, hier moet ik wandelen. Het is iets heel inuïtief, de beslissing waar en wanneer ik een foto maak. Ik maak er niet veel, per situatie een of twee, met verschillende belichtingstijden.
Geen digitale foto's
"Ik werk met een middenformaat camera - de filmrol is zes centimeter breed ¿ groter zou te onhandig zijn. Nee, ik zou geen digitale foto's willen maken. Dan zou ik meteen het resultaat terug kunnen zien, en dat zou dan mijn manier van werken beïnvloeden. Het zou me te veel uit m'n concentratie halen, die ik heb opgebouwd tijdens het alleen zijn in het landschap. Meestal kom ik terug in Amsterdam met een paar volle rolletjes, waar dan, als ik goed gewerkt heb, alles bij elkaar vijf goede foto's op staan. Meer wordt het niet, dat kan niet. Als ik te hebberig word, valt de concentratie die nodig is voor een goede foto, weg.
"Het zwart, de duisternis, die in mijn natuurfoto's zo'n grote rol speelt, is driedimensionaal. Het is onmogelijk om op krantenpapier te laten zien. Vandaar dat ik barietpapier gebruik, daar kan je honderden grijstinten in ontwaren. Het landschap openbaart zich niet makkelijk: in werkelijkheid noch in mijn werk."
"Na de middelbare school kwam ik terecht op de kunstacademie, Minerva in Groningen, de stad waar ik ook opgegroeid ben. Eerst deed ik drie jaar de richting architectuurontwerpen. Uiteindelijk ben ik overgestapt naar fotografie, en toen wist ik: ja, dit is het. In 2001 ben ik afgestudeerd met portretten van jongeren 'aan het einde van de wereld' ¿ jongeren die in Paesens Moddergat wonen, Termunterzijl: de uithoeken van Groningen en Friesland.
"De jongeren waren zich heel bewust van hun houding op de foto, ze poseerden te veel. Ik vond het lastig om te bepalen wat ik zocht in de portretten. Na Minerva kwam ik in Breda, voor de masteropleiding fotografie. Ik wilde verder weg om te portretteren, en prikte een dorp op de kaart van voormalig Oost-Duitsland. Zo kwam ik in 2002 terecht in Wismar, aan de Oostzee. In een loods waren werklieden bezig een schip uit 1600 te reconstrueren. Alle materialen werden op de authentieke manier gemaakt: het smeden van de spijkers, het maken van touw, werkelijk alles. Ik mocht van de opzichter deze mensen portretteren. Net als eerder in Groningen, maakte ik een opstelling met een achtergrond, waarvoor de werklieden konden poseren. En daar gebeurde iets bijzonders: ze poseerden niet, maar waren zichzelf. Ze hadden precies dezelfde uitdrukking op hun gezicht, houding, als wanneer ze aan het werk waren. 'Stoïcijns' noemde ik ze in mijn aantekeningen, 'niet beïnvloed door de actualiteit'. Dat gelaat, niet beïnvloed door buitenaf, was wat ik wilde overbrengen.
"Nadat ik de portretten had afgerond, ging ik verder met het fotograferen van interieurs, het liefst zo achtergelaten dat je voelt dat er lang geleden iemand is weggelopen. De interieurs moesten een autonome wereld uitbeelden. Ik reisde naar Polen, Servië, België, en probeerde overal van die half-openbare gebouwen binnen te komen: scholen, bioscopen, stadhuizen.
"Op reis kom je vaak prachtige dingen tegen. Toch zal ik niet alles dat ik interessant vind, fotograferen. Als het niet binnen mijn doel van het moment past, negeer ik het. Het is een concentratiekwestie: er is al zo veel te vinden en uit te zoeken om ons heen. Als ik meerdere thema's en onderwerpen door elkaar zou fotograferen, zou ik me niet kunnen concentreren. Ja, ik ben heel streng voor mezelf.
"Ik fotografeerde in het begin vooral in het donker. Daarmee krijg je een soort beeld- en geluidsruis. Als het donker wordt, valt er een sluier over de stad, of over de natuur. En daarmee openbaart het onderwerp zich anders. Het gaat mij erom die toestand te betrappen, vast te leggen. Inmiddels ontdek ik diezelfde atmosfeer ook in het daglicht."
Miniatuurversie van boek
Van der Molen haalt een miniatuurversie van een boek tevoorschijn. "Het is een dummy, een soort schets van de grafisch vormgever. Samen maken we een boek met de natuurfoto's. Mensen vragen al langer naar een boek over mijn werk, maar de landschapsserie was nog niet volledig. En ook al is het nooit helemaal af, is het nu wel tijd om de foto's in een boek te verzamelen. Ik twijfel wel of de eerdere stadsbeelden er ook in moeten. Het gaat uiteindelijk juist om het verzinken in de natuur, en die stadsbeelden trekken me weer uit die stilte.
"Voor museum Kranenburgh, in Bergen, heb ik laatst een heel groot landschapswerk gemaakt. Ik werd gevraagd om dat op het landgoed te doen. Hij is bijna vier meter lang, en 125 centimeter breed. En als je goed kijkt, zie je dat er iets raars mee is: hij hangt op z'n kop. Dat bleek meest wonderlijk te werken."
Wie is Awoiska van der Molen?
1972 Geboren in Groningen
2001 Academie Minerva, Groningen, richting fotografie
2003 Post Sint Joost, master of fine arts, Breda
Werk van Van der Molen maakt deel uit van diverse collecties in binnen- en buitenland. Awoiska woont en werkt in Amsterdam.
awoiska.nl
'Van de schoonheid en de troost'
Altijd mee op 'expeditie': het boek 'Van de schoonheid en de troost', gemaakt naar aanleiding van de gelijknamige televisieserie van Wim Kayzer uit 2000, waarin mensen uit wetenschap, kunst en muziek vragen beantwoordden over schoonheid en troost.
Voorbeelden: Ad Reinhardt, kunstenaar die vanaf 1954 tot zijn dood in 1967 beroemd werd vanwege zijn zwarte schilderijen ¿ alleen met zwarte verf geschilderd.
Trouw
Het enige dat je weet: dat alles donker is
Jeanne Prisser bericht over wat zich afspeelt in de voorhoede van de beeldende kunst. Deze week: donker en zwart, zwart en donker.
Delft, 16 februari
Rondom het station van Delft, ik meld het hier maar even officieel, heeft de zwaartekrachtgolf als eerste toegeslagen. Het station zelf is gloednieuw en glanzend, een vers geland ruimteschip, maar het stationsplein is in het tijdruimtecontinuüm blijven steken. Een verwarrend plateau met noodbruggetjes, kniehoge busperrons, hekken en betonnen Legostenen met mannen in oranje hesjes die maaiende bewegingen maken. De relativiteit van geslaagde stedenbouwkunde empirisch aangetoond. Ik dacht: dóórlopen.
Naar Kunstruimte 38cc aan de overkant, bijvoorbeeld. Dat is gevestigd in een puntgaaf bedrijfspand uit 1932 ('F.W. Braat's Koninklijke Stoomfabriek van Werken in Zink en andere Metalen') en heeft een bijzondere expositie in huis: NOW AND NEXT, over de toekomst. Een onderwerp waarop ik dol ben, al krimpt de mijne schrikbarend snel.
De vier kunstenaars hier ontvouwden minder persoonlijke perspectieven. Eerst bekeek ik de foto's van Henk Wildschut van geïmproviseerde tenten in de bossen bij Calais, u zag ze wellicht al. Een heden waaruit iedereen zou willen vluchten. Ook was er een hypnotiserende video van Marjolijn Dijkman over de Tweede Maasvlakte en een gigantische maquette met spierwitte fantasiegebouwen van Rik Smits: wolkenkrabbers als kathedralen en andersom. Ook op zijn potloodtekeningen - van gedetailleerde systeemsteden die zich griezelig snel voortplanten - was te zien dat futurisme vooral werkt als het dicht bij iets uit het verleden blijft. Als het lijkt op New York uit jarendertigstrips, bedoel ik.
Naar verluidt had de stagiaire van 38cc de vierde exposant ontdekt: fotograaf Sam Laughlin. Deze Laughlin liet me niet meer los, ondanks diens tamelijk uitgekauwd onderwerp: grote bouwprojecten die door de crisis tot stilstand zijn gekomen. Voor de serie Frameworks had Laughlin ze gefotografeerd bij nacht, bij maanlicht dat van achter de betonnen staketsels scheen. En afgedrukt - dit was het geniale - op papier dat poederig grijs en zwart is en dat al afgeeft als je er alleen maar naar kijkt. Zuigend, doods, alsof de bouwambities in as waren gestold. Er was een grondige kink gekomen in de kabel tussen wat ooit de verwachting was en wat er vervolgens van uitkwam. En zoals dat gaat: dan willen we er alleen nog naar kijken na tussenkomst van een kunstenaar.
PS:
Zanger David Byrne voorspelde in 1985 (In the Future) dat in de toekomst het water duur zou zijn, onze huizen op forten zouden lijken en nog 41 andere zaken. Klonk toen hysterisch, bleek helderziend. In the future everyone will think about love all the time, luidde een van zijn andere toekomstvoorspellingen. Is dat al gestaafd?
Amsterdam, 18 februari
Hoe zwart zwart kan zijn. Zwart als het zwart van de kleding van Frans Banning Cocq in een steenkoolmijn tijdens een stroomuitval in de nacht op de planeet die het verste weg staat van de zon. Of, korter: zo zwart als het zwart op de zwartste foto's van Awoiska van der Molen (Groningen, 1972). Die laatsten konden zwarter. Door er in mijn zwarte winterjas voor te gaan staan en het licht van Foams witte wanden te blokkeren, bijvoorbeeld.
Joh, da's zwart, imiteerde ik Jules Deelder in de Robijnreclame.
Awoiska van der Molen (mooie naam trouwens), las ik op de muurtekst, is het soort fotograaf dat zich graag voor langere tijd terugtrekt in de wildernis, het soort voor wie ik, die zich wat de natuur betreft graag op het Willem Kloos-standpunt stelt ('Schitterend, maar je moet er wel iets bij drinken') bij voorbaat al bewondering heb. Eenmaal ter plaatse maakt ze foto's van landschappen, bossen, planten, maar altijd zonder mensen of sporen van menselijke activiteit. Die opnamen drukt ze af op bariet. Vaak op wandvullend formaat. Foam bracht er zo'n twintig bijeen in een tentoonstelling, Van der Molens grootste.
Het zijn raadselachtige beelden. Het onthechte, het los staan van de wereld, de ontkenning van de dagelijkse routine van opstaan, tanden poetsen, mailtjes beantwoorden, vergaderen, koken, afwassen en ondertussen proberen niet élke godvergeten minuut op je internetdatingprofiel te kijken - het klinkt er in door. Tijd lijkt sowieso bijna afwezig. Een foto van een dichtbegroeid bos zou gemaakt kunnen zijn tijdens een grijze ochtend, maar ook gedurende een heldere nacht. Vaak weet je letterlijk niet wat je ziet.
Het enige dat je weet: dat alles donker is. En dat dat donker zijn geheimen pas gaandeweg prijsgeeft. Dat dan de schakeringen en details zich openbaren, de stammen en de bladeren, het verschil tussen moddergrond en het water van een rivier of sloot en de kleine bloemetjes erin waarvan ik de naam niet weet. En dat dat relativerend werkt, alle pretentie uit het leven zuigt. Blackhole sun, won't you come, et cetera.
Bij een foto van een zee met een kiezelstrand werd ik gegrepen door onbehaaglijke gevoelens van tijds-hoogtevrees (een gejatte term, maar van wie ook alweer?). In de spiegeling zag ik mijn eigen wazige contour (een bewust nagestreefd effect?). Hoe weinig was ik vergeleken met dat immense wateroppervlak, hoe onverdraaglijk licht. Doemgedachten waartegen ik inmiddels dacht resistent te zijn, plantte Van der Molen met hernieuwde kracht in mijn hoofd. Dat was knap. Daarvoor zwaai ik haar lof toe.
Volkskrant
In museumcollectie van:
Stedelijk Museum Amsterdam
Foam
Huis Marseille
Fotomuseum Den Haag
Museum Kranenburgh
Marktpositie
In 2017 stond Van der Molen op de shortlist voor de Deutsche Börse Photography Foundation Prize en was zij de ontvanger van de Larry Sultan Photography Award 2017. Zij ontving de Japanse Hariban Award in 2014 en was finalist op het Hyères Festival International de Mode et de Photographie in Frankrijk in 2011. Haar eerste monografie 'Sequester' werd genomineerd voor de Paris Photo / Aperture First Book Prize in 2014.
Van der Molen heeft deelgenomen aan tal van tentoonstellingen, waaronder Pier24 Photography (San Francisco) Huis Marseille (Amsterdam) Museum für Moderne Kunst (Frankfurt) FoMu (Antwerpen) Nederlands Fotomuseum (Rotterdam) en Kyotographie (Kyoto). Haar eerste grote solo-show werd gehouden in Foam Fotografiemuseum Amsterdam in 2016. Haar werk is vertegenwoordigd in openbare en museumcollecties zoals het Victoria and Albert Museum in Londen, het Stedelijk Museum in Amsterdam, het Fotografie Museum in Seoel en het Fotomuseum Den Haag.
Awoiska van der Molen studeerde af met een MFA in Fotografie aan de St. Joost Academie, Breda in Nederland.
CV
1972 Born in Groningen, NL; based in Amsterdam
Education
2001 - 2003 Post St. Joost, MFA Photography, Breda, NL
1999 - 1999 City University of NY, Photography, New York, US
1998 - 2001 Academy of Arts Minerva, Media/ Photography, Groningen, NL
1994 -1997 Academy of Arts Minerva Architecture design, Groningen, NL
Solo Exhibitions (selected)
2020 Into Nature, Hoogveen gebied Bargerveen, NL
On Earth - Imaging, Technology and the Natural World, Foam, Amsterdam, NL
2019 Award Exhibition, Victoria & Albert Museum, London, UK
Am schwarzen Himmelsrund, Annet Gelink Gallery, Amsterdam, NL
Tempus, Museum Kranenburgh, Bergen, NL
2018 Status, Casemore Kirkeby Gallery, San Francisco, US
2016 Blanco, FOAM Fotografiemuseum, Amsterdam, NL
Photobook Melbourne Gallery, Melbourne, AUS
Purdy Hicks Gallery, London, UK
Kristof De Clercq Gallery, Ghent, BE
2015 Sequester in Collotypes, Kousei-In, Kyoto, JP
2014 In Landscapes, Cultuurcentrum Hasselt, Hasselt, BE
2011 Alt +1000, Festival photography de la Montagne, High Altitude, Rossiniere, CH
2008 Photographs, Wetering Galerie, Amsterdam, NL
2007 Maintained Ground, FOAM 3h – Fotografiemuseum, Amsterdam, NL
Group Exhibitions (selected)
2019
On Earth, Les Rencontres d’Arles, Atelier des Forges, Arles, FR
Two Men Standing. Part 2. Out of Sight, Antwerp, BE
Looking Back, Pier 24 Photography, San Francisco, US
2018 Works from the Foam Collection, FOAM Fotografiemuseum, Amsterdam, NL
Into the Woods: Trees in Photography, Victoria & Albert Museum, London, UK
2017 Deutsche Börse Photography Prize, Aperture Foundation, NY, US
Deutsche Börse Photography Prize, Museum Moderne Kunst, Frankfurt, DE
Deutsche Börse Photography Prize, The Photographers’ Gallery, London, UK
How to disappear completely, Garage Rotterdam, Rotterdam, UK
The Grain of the Present, Pier 24 Photography, San Francisco, US
2016 Night Awakens, Fotomuseum Den Haag, Den Haag, NL
Black. From charcoal to high-res, Kranenburgh Museum, Bergen, NL
Dubai Photo Exhibition, Dutch pavilion, Dubai, AEU
Phototropism, The Library Project, Dublin, IRL
Documentum: The Instagram Series, {Poem 88}, Atlanta, US
2015 Addition: Schenking Piet & Marieke Sanders, Stedelijk Museum, Amsterdam, NL
Mijn vlakke Land, FoMu Antwerpen, Antwerp, B
2014 De Best Verzorgde Boeken, Stedelijk Museum, Amsterdam, NL
L’art, c’est le livre, Musee des Beaux-Arts, Le Locle, CH
Photostories, Gemeente Museum Den Haag, Den Haag, NL
2013 The last Picture Show, Wetering Galerie, Amsterdam, NL
The Rediscovery of the World, Huis Marseille, Amsterdam,NL
Wonder, Museum Kranenburgh, Bergen, NL
2012 Pays/Paysage (duo w. Rob Nypels), Noorderlicht Huis vd Fotografie, Groningen, NL
2011 Pop in, Foam Amsterdam, Amsterdam, NL
Wetering Gallery (duo w. WIjnanda De Roo), Amsterdam, NL
2010 A Touch of Dutch, DZ Bank Frankfurt, Frankfurt, De
Quickscan #01, Nederlands Fotomuseum Rotterdam, Rotterdam, NL
In your Face, Central Museum Utrecht, Utrecht, NL
Possibilities of Choice, 25th Nadezda Petrovic Memorial, Cacak, SRB
2009 I spy with my little eye, Gallery Lacen, Paris, FR
Still lives, GEM Museum of Contemporary Art, Den Haag, NL
2008 Dutch selection Nuit d’Europe, Rencontres de la Photographie d'Arles, Arles, FR
FOAM Fotografiemuseum, presentation Foam Edition, Amsterdam, NL
Descubrimientos PHE, Museo de Arte Contemporaneo, Madrid, ES
La Luna Piena, TENT. Rotterdam, Rotterdam, NL
2007 Macht van de Nacht, CBK Rotterdam, Rotterdam, NL
De Salon, Loods 6 - De Bagagehal, Amsterdam, NL
Inspiratie Rotterdam, Historic Museum Rotterdam, Rotterdam, NL
2006 Los Dorp, Natuurmuseum Groningen, Groningen, NL
(....)
Awards, Nominations and residences
2017 Finalist Deutsche Borse Photography Foundation Prize, London, UK
2017 Recipient Larry Sultan Photography Award, San Francisco, US
2017 AIR Headlands Centre for the Arts, San Francisco, US
2016 Nomination Meijburg Art Commission | Unseen prize, Amsterdam, NL
2015 Silver Medal ‘Best Books from all over the World’: monograph ‘Sequester’, Leipzig, DE
2014 Shortlist Paris Photo-Aperture FirstBookPrize: monograph ‘Sequester’, Paris, FR
2014 Winner Hariban Award, Kyoto, JP
2013 Basisstipendium Fonds BKVB
2012 Winner Harry Pennings Prize, Eindhoven, NL
2011 Finalist Hyeres International Fashion and Photography Festival, Hyeres, FR
2011 Winner Alt.+1000 competition, Festival Photography de Montagne, Rossiniere, CH
2010 Nomination Dutch-Doc Award, Rotterdam, NL
2009 Fonds BKVB Live, Amsterdam
2009 AIR Lyset I Varanger, Vadso, NO
2008 Nomination Descubrimientos, Photo Espana, Madrid, ES
2008 Finalist PLAT(T)FORM 08, emerging artists Fotomuseum Winterthur, Winterthur, CH
2008 Nomination ‘Core of Industry’, Reggio Emilia, IT
2007 Startstipendium Fonds BKVB, Amsterdam
2005 Startstipendium Fonds BKVB, Amsterdam
Collections
Pier24 Photography, San Francisco
Victoria & Albert Museum, London
Stedelijk Museum, Amsterdam
Museum for Photography, Seoul
Neuflize Vie ABN AMRO, Paris
Huis Marseille - Museum for Photography, Amsterdam
Fotomuseum Den Haag
FOAM, Amsterdam
ING Collection
Rabobank Art Collection
De Brauw Blackstone Collection
Dutch Ministry of Foreign Affairs
and various private collectors
Monograph
2017 Blanco | Design: Hans Gremmen | 24 x 29 cm / 26 pages / Text by Arjen Mulder 2014 Sequester | Design: Hans Gremmen | 24 x 29 cm / 80 pages
Articles / Publications (selected)
2018 NY Times Magazine ‘The Voyages Issue’
2018 ‘Failed Images: Photography and its Counter-Practices’, Prof. E.J. van Alphen, Leiden
2017 Hyperallergic, 'Photographers Among the Trees, from Steichen to Bae Bien-U’ (online, US)
2017 The Guardian, Sean O' Hagan: 'The top 10 photography exhibitions of 2017’ (online, UK)
2017 Conscientious, Jorg Colberg: 'W48/2017' (online, US)
2017 De Morgen, Ewoud Ceulemans: 'Mijn stemming maakt het werk’ (BE)
2017 De Volkskrant, Merel Bem: Lixenberg en van der Molen genomineerd’ (NL)
2017 The Guardian, Sean O' Hagan: '...the Deutsche Borse photography prize’ (online, UK)
2016 De Standaard, Stefan Vanthuyne: ‘Oorverdovend stille landschappen’ (BE)
2016 H ART, Sofie Crabbe: ‘De intensiteit en stilte van plekken in foto’s vervat’ (BE)
2016 See All This '10 hoogtepunten van Awoiska uit 2016 jaar' No.3
2016 Documentum, The Instagram Series (US) by Fall Line Press
2016 Financial Times, Snapshot: ’Blanco’ by Awoiska van der Molen (UK)
2016 Parool, J.P. Ekker: ’Geraakt door de geest van het landschap’ (NL)
2016 De Volkskrant, Jeanne Prisser: ‘Donker en zwart, zwart en donker’ (NL)
2016 NRC, Daan van Lent: ‘In Nederland zijn teveel prikkels’ (NL)
2015 NRC: ‘De verschrikking van de natuur’. Rianne van Dijck Group show FoMu, Antwerp (B)
2015 Unseen Magazine, Sean O’Hagan: ‘What is photography?’ (NL)
2014 Conscientious Magazine, Jorg Colberg: ‘Sequester’ (online, US)
2014 The Guardian, Sean O’Hagan: 'Bewitched by blackness: photographing the desolate..’ (online, UK)
2014 De Witte Raaf: ‘Time saturation. The photography of Awoiska vd Molen’. Essay E.J. van Alphen
2014 Photobookstore Magazine: ‘Sequester by Awoiska van der Molen’ (online, UK)
2014 Dagblad Trouw: ‘Verzinken in de natuur’ J. de Wolf (NL)
2013 Scrapped Magazine (US)
2012 Dagblad vh Noorden: ‘De overweldigende kracht van het landschap’, I. Pietersma (NL)
2010 P/f magazine, Portfolio (NL)
(...)
Related Activities (selected)
2018 Gerrit Rietveld Academie, Visiting lecturer, Amsterdam, NL
2018 Ecole Superieure CEPV, Visiting lecturer + workshop, Vevey, CH
2018 Museo San Telmo Artist, talk + Workshop, San Sebastian, ES
2017 California College o/t Arts, Lecture: Larry Sultan Visiting Artist Program. San Francisco, US
2017 De Donkere Kamer Artist talk, Brugge, Belgium
2017 The Photographers' Gallery, In conversation with Anna Dannemann. London, UK
2017 Ecole Superieure CEPV Visiting lecturer / workshop, Vevey CH
2016 Hartfort NY photography MFA Visiting lecturer, Berlin, DE
2016 AKI School of Arts External examiner, Eindhoven, NL
2016 Photobook Melbourne Gallery Artist talk, Melbourne, AUS
2016 FOAM Fotografiemuseum, Lecture ‘Sensing the Landscape’, Amsterdam, NL
2016 De Donkere Kamer Artist talk, Antwerp, B
2015 UNSEEN Photo fair ‘Premiere Talk’ with Kim Knoppers, Amsterdam, NL
2013 De Donkere Kamer Artist talk, Rotterdam, NL
Catalogues / Anthologies
2017 Deutsche Borse Photography Foundation Prize London, Uk
2017 The Grain of the Present Pier 24 Photography, San Francisco, US
2015 Hariban Award Catalogue, Benrido atelier, Kyoto, JP
2015 Object Onder / Object Below Sanders Collection, Pieter & Marieke Sanders
2014 The Marseillaise collection catalogue Fotomuseum Huis Marseille, Amsterdam, NL
2014 Fotoverhalen collection catalogue, Fotomuseum Den Haag, Den Haag, NL
2011 Alt+1000 High Altitude catalogue
2011 Hyeres 26th International Festival Photography
2011 ‘5’ – 5 different artists - Published by Studio Pure Beograd
2010 Quickscan #01 Nederlands Fotomuseum Rotterdam, Rotterdam, NL
2009 De laatste fotograaf? AKV/St. Joost, Breda, NL