Opgroeiend in een overwegend blanke omgeving, werd Lisa Ijeoma geconditioneerd om zich aan te passen en flexibel te worden in een rigide systeem dat systematisch de helft van haar bestaan onderdrukte. Ze was het product van een interraciaal huwelijk, wat resulteerde in een onontkoombaar en zeer onrechtvaardig nadeel in het leven, haar huidskleur. De ontkoppeling met haar huidskleur en die van anderen deed haar van jongs af aan zoeken naar representaties in haar naaste omgeving, de media en in de kunst. Na het afronden van haar master in de beeldende kunst, voelde ze de behoefte aan een breder spectrum van media om haar ervaringen te verwoorden en begon zo onderzoek te doen naar textiel.
Door het langzame proces van handgenaaide patchworks te gebruiken, kunnen zwaardere onderwerpen zoals racisme, seksualiteit, trauma, de vrouwelijke ervaring, angst en misbruik meer ruimte vinden om zich te ontvouwen.
Puttend uit ervaringen probeert ze haar intersectionele identiteit in een hedendaagse context te verkennen en de historische stereotypering, objectivering en uitbuiting van het gekleurde lichaam in de 21e eeuw aan de kaak te stellen. Haar werk bevat historische inhoud, spiritualiteit, storytelling en (post)moderne noties van nieuwe media.