Als kunstenaar ben ik gefascineerd door het menselijk lichaam. Het is een onderwerp dat al eeuwig bestaat binnen de kunstgeschiedenis, maar ik heb nog steeds het gevoel dat er elementen zijn die nog ontdekt of herontdekt kunnen worden.
Als kind kreeg ik voortdurend te horen dat ik er te zwaar uitzag. Het maakte me bewust van hoe mijn lichaam door anderen werd bekeken. Ik begon mijn lichaam te vergelijken met dat van anderen om te zien wat een goed toonbeeld van een gezond lichaam zou kunnen zijn.
Nog niet zo lang geleden bracht ik mijn eerste bezoek aan het Louvre, en aangezien ik al gefascineerd werd door ideale, atletische lichamen, waren de beelden van de oude Grieken en Romeinen een must see voor mij. Maar wat ik zag waren niet de ideale, perfecte lichamen die de helden en goden van weleer moesten voorstellen, zij waren in feite imperfect. Fragmenten van hun lichamen zijn door de geschiedenis heen verloren gegaan, om nooit meer teruggezien te worden, zoals een arm, een been of zelfs het hoofd.
Mensen zullen nog steeds beweren dat de lichamen van deze beelden beschouwd moeten worden als goddelijke, perfecte lichamen, maar als ze in de huidige maatschappij gezien zouden worden, zouden de eerste indrukken niet die van 'perfecte lichamen' zijn.
Uitgaande van dit concept onderzoek ik de fragmenten waaruit het menselijk lichaam is opgebouwd. Ik ben met deze sculpturen begonnen en interpreteer hoe ik deze fragmenten zie of hoe ze als iets anders beschouwd kunnen worden, maar toch gezien kunnen worden als een fragment van het menselijk lichaam. Ik werk bijvoorbeeld veel rond het thema van de torso, omdat de torso voor mij de essentie is van een menselijk lichaam (type). Het is ook de kern van waaruit de menselijke figuur is opgebouwd, omdat het verbonden is met alle "fragmenten".
Omdat dit een "overmatig gebruikt" concept is binnen de kunstgeschiedenis, houd ik het ook traditioneel door mijn sculpturen in klei op te bouwen. Binnen mijn praktijk is het creatieproces zeer belangrijk. Om deze kunstwerken te beeldhouwen gebruik ik mijn eigen lichaam, dat mijn werkinstrument is. Zo creëer ik maskers direct op mijn gezicht, gooi de klei van een afstand of stoot en schop