10+
Van een tienjarig kind verwacht je doorgaans niet zoveel. Dat-ie zindelijk is, af en toe de grootste bende in zijn kamer opruimt en communiceert met een vocabulaire van vijfduizend woorden, liefst zonder de drie-letterige van het schunnige soort. Maar je bent er als ouder nog lang niet vanaf. In pedagogisch opzicht is tien jaar dan ook niet veel.
Een magnetron die het een decennium volhoudt kan echter rekenen op flink wat waardering. Willekeurig welk artikel van de Aktion dat tien jaar functioneert zonder kapot te gaan, wordt gebombardeerd tot wonderproduct. En een eendagsvlieg moet maar liefst 3650 keer reïncarneren om zo’n periode vol te maken. Het perspectief maakt dus wel wat uit als we het over tijd hebben.
Voor bedrijven is het steeds uitzonderlijker om het tienjarig jubileum te halen. In de jaren vijftig had de gemiddelde zaak een levensverwachting van 65 jaar, maar daar is de laatste halve eeuw verandering in gekomen. In 2017 bestonden bedrijven nog maar vijftien jaar. En de voorspelling is dat in 2033 de omloopsnelheid is gedaald tot vijf jaar – een lustrum is dan het hoogst haalbare.
Reden genoeg dus om bewust stil te staan bij tien jaar Galerie Frank Taal. We vieren daarmee niet alleen het jubileum van een bedrijf in een lastige sector tijdens nog lastiger tijden. We vieren ook alles er omheen: de supporters van het eerste uur en daarna, de trouwe verzamelaars en de incidentele kopers, de enthousiaste openingsbezoekers en de aanwaaiers, de fotodelers op social media, de ambassadeurs, de critici, en natuurlijk al die kunstenaars zonder wie er helemaal geen galerie zou zijn.
Wat we uiteindelijk vooral vieren is de kunst zelf. Die de wereld kleur, zin en betekenis geeft. Die het leven leuker en beter maakt. De kunst die van altijd is en voor altijd is.
Edo Dijksterhuis
Deze tentoonstelling is tot stand gekomen als samenwerking tussen Kseniia Komarova, Matteo Manfrin en Frank Taal.