In Baronian Xippas in Brussel (specifiek de vestiging op Rue Isidore Verheyden 2) is tot en met 30 januari de ‘immersive’ solotentoonstelling ‘Entropy’ te zien van Charles Sandison. Deze Britse kunstenaar maakt computer-genereerde software-installaties waarin symbolen, figuren en woorden versmelten tot concrete figuren.
Sandison creëert in zijn installaties een labyrint van taal waarin zwermen aan letters en symbolen zweven door de ruimte, in verschillende en wisselende snelheden. Hoewel de vluchtige bewegingen op het eerste oog willekeurig lijken, is de choreografie van de bewegingen zorgvuldig geprogrammeerd met behulp van een algoritme, met een haast wiskundige precisie. De kunstenaar ontdekte zijn talent voor programmeren al vroeg: op twaalfjarige leeftijd. Sandison: "Sommige mensen schilderen, andere mensen tekenen, ik codeer - het is dwangmatig.”
De kunstenaar bespreekt in zijn werk een veelheid aan onderwerpen, waaronder onze maatschappij — die steeds complexer en technologisch dominanter wordt —, het menselijk lichaam, kennis en (kunst)geschiedenis, evolutie en de verspreiding van virussen. Voor het Peabody Essex Museum maakte Sandison bijvoorbeeld een site-specifieke installatie waarin de woorden uit een 18e-eeuws logboek van een zeekapitein versmelten met de historische handelsroutes, politiek en de geschiedenis van het museum.
Sandison gebruikt zijn werk om de complexiteit van menselijk gedrag, communicatie en sociale structuren te visualiseren en dan in het bijzonder de paradoxen die daar aan verbonden zijn. Hij maakt daarvoor gebruik van een symbolische taal, die hij projecteert op schermen, galeriemuren en gevels. Zo presenteerde hij zijn werken eerder op het koninklijk paleis in Madrid en het Grand Palais in Parijs. De bezoeker wordt in zijn installaties vaak het middelpunt van een taalkundig universum.
De poëtische verbeeldingen van binaire code werken als een soort spiegel en de kunstenaar stelt hiermee vragen over de mate waarin taal — en daarmee ons denken — eveneens rust op binaire tegenstellingen: goed en kwaad, natuurlijk en onnatuurlijk, mens en machine, leven en dood. Een relevante vraag, want hoewel onze maatschappij steeds sterker polariseert zien we aan de andere kant ook dat binariteit steeds vaker ontkracht wordt, bijvoorbeeld in de context van gender.
Veel van Sandison’s werk bevindt zich op het snijvlak van natuur en technologie. Voor zijn eerdere werk ‘1911’ programmeerde Sandison bijvoorbeeld alle 44 miljoen woorden die zijn opgenomen in de elfde editie van de beroemde Encyclopaedia Britannica uit 1911. Op een monitor was te zien hoe het algoritme van de kunstenaar ervoor zorgde dat de woorden de bewegingen van vogels nabootsten. Voor zijn meest recente werken bracht Sandison een aantal weken door in een bos, waar hij zijn code projecteerde op rotsen en bomen. Er ontstaat zo een dromerige combinatie tussen computercode en de natuur.
Sandison studeerde aan de Glasgow Art School en woont tegenwoordig in Finland, waar hij werkt op een afgelegen eiland. Zijn werk werd wereldwijd tentoongesteld, onder meer op de Biënnale van Venetië in 2001. Verschillende musea verzamelden zijn werk, waaronder het Reina Sofia in Madrid, het Musée d’art Contemporain de Montréal, Fondation Vuitton in Parijs, het Denver Art Museum en het Kiasma in Helsinki.