Aanstaande vrijdag vindt de nieuwste editie van Unseen plaats in de Westergas in Amsterdam (17-19 september). Tijdens deze fotografiebeurs ontdek je de nieuwste ontwikkelingen binnen de hedendaagse fotografie. The Ravestijn Gallery toont bijvoorbeeld werk van drie fotografen die ons uitdagen om op een andere manier te kijken naar gender, identiteit en seksualiteit.
Hoewel een grotere naamsbekendheid van een veelheid aan genderidentiteiten — van o.a. nonbinair en genderfluïde tot het meeromvattende genderqueer — had kunnen zorgen voor meer vrijheid en acceptatie heeft het in de praktijk een teleurstellend gevolg: eigenlijk zijn er vooral meer beperkende hokjes ontstaan. Waarom willen we iets wat zo dynamisch en fluctuerend kan zijn zo graag vastleggen en definiëren? De Amerikaanse fotograaf Michael Bailey-Gates speelt met de normatieve en geconditioneerde manieren waarop we als maatschappij kijken naar gender en toont ons een een alternatief; een intieme wereld waarin we op een veel vrijere en grenzelozere manier kunnen kijken naar gender, identiteit en seksualiteit, termen die geen statische betekenissen hoeven te dragen. Hen* ziet de camera als een belangrijk middel voor expressie en maakte bijvoorbeeld een beroemd zelfportret waar hen een baby vasthoudt die op het punt staat om in huilen uit te barsten — een portret dat te zien is tijdens Unseen. Het leverde een gigantische hoeveelheid feedback op die voor de helft bestond uit doodsbedreigingen voor de helft uit positieve steunbetuigingen. Bailey-Gates: “[Fotografie] heeft de kracht om mensen te beïnvloeden op een manier die ik niet helemaal begreep totdat ik die foto publiceerde.” De fotograaf won al vroeg in hun carrière verschillende prijzen — waaronder de Mapplethorpe Foundation Award in 2015 op 22-jarige leeftijd — en hun werk was te zien in onder andere de New York Times, Aperture, Interview Magazine en de British Journal of Photography.
KYoung gebruikt gefotografeerde collage als een medium om identiteit en genderrollen te deconstrueren. Hen toont met name jonge vrouwenlijven, verdraaid en onherkenbaar gemaakt door de manieren waarop ze lijken te versmelten met kleding en meubelstukken. Toen de kunstenaar studeerde aan Central Saint Martins in Londen raakte hen gefascineerd door de impliciete en expliciete manieren waarop betekenis wordt overgedragen, van semiotiek tot filmtheorie. K Young: “Ik reconstrueer gevonden beeldmateriaal om zo collages en foto's te maken die een ander verhaal suggereren. Van dit gevonden fotomateriaal maak ik handgesneden papieren collages. Door middel van bewerking, herkadering, splitsing, gelaagdheid en juxtapositie breng ik beelden samen totdat er een ander verhaal naar voren komt. Deze collages fotografeer ik vervolgens. Hoewel geen enkele keuze daarin toevallig is verkies ik een emotionele reactie boven een intellectuele reactie wanneer ik mijn bronmateriaal selecteer, knip of assembleer. Ondanks deze benadering vind ik uiteindelijk altijd een duidelijke, subjectieve betekenis in het werk als het eenmaal af is, wat me telkens weer verbaast. Dit besef komt meestal pas zodra ik de collage opnieuw fotografeer. Ik denk dat dat komt omdat het kijken door de camera een daad van onthechting is; Ik verword daarmee tot de kijker, in plaats van de maker. Collage leent zich uitstekend voor het beschrijven van deze gefragmenteerde glimpen en suggesties van andere dimensies, terwijl een foto meestal een momentopname toont, het vastleggen van het moment en een bepaalde 'waarheid'. De handeling van 'opnieuw fotograferen' bevrijdt de foto echter van deze beperking; verdrongen beelden uit verschillende perioden worden samengebracht in een nieuwe, 'gestapelde' waarneming.’
Ferry Van der Nat is een invloedrijke persoon in de Amsterdamse fashion scene, waar hij jarenlang werkzaam was als visagist, mode-editor en stylist voor grote namen als Vogue en Viktor & Rolf. Door de jaren heen begon hij met het maken van sculpturale en erotisch beladen polaroidfoto’s van mannelijke modellen. Wat begon als een persoonlijk project groeide uit tot een indrukwekkende collectie. Van der Nat beziet zijn veelal naakte personages vanuit de ‘gay gaze’ en zijn werk is een viering van mannelijke schoonheid. Hij nam deze foto’s vaak op de set met zijn Polaroid Land Camera 103 (1965) of zijn Polaroid Big Shot (1975) — dezelfde camera die Andy Warhol gebruikte.
* Zowel Michael Bailey-Gates als K Young gebruiken de voornaamwoorden hen/hun (they/them).