10 january 2019, Wouter van den Eijkel
Tentoonstelling: This Must Be The Place
Afgelopen zondag opende bij Maurits van de Laar "This must be the place", een tentoonstelling over architectuurfantasie met werk van Robbie Cornelissen, Dirk Zoete en Rik Smits. Anders dan in de song van Talking Heads waaraan de show zijn naam ontleent, is het universum van het drietal zelden behaaglijk; spannend en fascinerend des te meer.
Door de kunstgeschiedenis heen vind je talloze imaginaire bouwwerken, van Breughels Toren van Babel tot Constants Nieuw Babylon. Vaak refereren ze aan mythische, verloren steden, leveren ze kritiek op de samenleving of proberen ze een utopie te verbeelden.
Dat geldt niet voor de bibliotheken en stadsgezichten van Cornelissen, dat zijn eerder mentale ruimtes waarin de kijker kan verdwalen. Uit de landschappen van Zoete, waarin windmolens, schuren en akkers een samenhangende biotoop vormen, spreekt een verlangen naar de zelfvoorzienende mens die in harmonie met de natuur leeft. De realistische en uiterst gedetailleerde metropolen die Rik Smits (1982) tekent, zijn onbewoond op een aantal mythologische dieren na. Toch gaat zijn werk juist over de menselijk behoefte om te streven naar een betere versie van zichzelf of de overtreffende trap daarvan: het onmogelijke.
Underworld II - Robbie Cornelissen
Village or Farm – Dirk Zoete
Achterin de galerie staat Smits’ maquette van 2,2 x 3,6 meter. De maquette bestaat uit talloze monumenten en wolkenkrabbers minutieus uitgesneden uit styropor foam. Op het eerste gezicht lijk je er een paar te herkennen, het Empire State Building, de Ka’aba, de Naald van Cleopatra. Bij nadere inspectie blijken toch het geen miniaturen van bestaande gebouwen. Onherroepelijk dringt zich de vraag op: wie besteedt er een jaar van zijn leven aan uit het uitsnijden van een miniatuur fantasiestad? Dat vergt een enorme discipline.
Discipline is volgens Smits van groot belang bij het streven naar een betere versie van onszelf. Vandaar dat mythologische dieren zoals de Phoenix zijn recentste tekeningen bevolken. Deze staan voor de cyclus van bloei, verval en regeneratie. Ook keren onbereikbare kloosters en afgelegen monumenten regelmatig terug. “Je kan proberen er te komen, maar moet je dat wel willen? Dan laat je je beoordelen door je eigen verlangens”, zegt Smits. Smits’ werk is dan ook niet utopisch of moralistisch, maar contemplatief.
|
|
|
|
De tentoonstelling "This must be the place" bij Galerie Maurits van de Laar is vrij te bezoeken tot en met 3 februari 2019.
Galerie Maurits van de Laar
Herderstraat 6
2512 CV Den Haag
De galerie is open van woensdag tot en met zaterdag van 12.00-18.00 uur en op de laatste zondag van de maand 13.00-17.00 uur.
Downtown Delta City, Salus City, Memoria City – Rik Smits
Community, Village or Farm, Panoramic Landscape – Dirk Zoete / Vallis City – Rik Smits
