15 october 2024, Yves Joris
De onzichtbare realiteit van de beeldlaag
Faryda Moumouh's solotentoonstelling Reconstructed Views daagt ons uit om voorbij het oppervlak te kijken en ons te verdiepen in wat verborgen is, niet alleen in de beelden voor ons, maar ook in onszelf. Met een multidisciplinaire aanpak, die zowel fotografische als plastische technieken samenbrengt, verkent Moumouh (opnieuw) de grenzen van perceptie en betekenis. Wat ze ons bij Shoobil Gallery voorschotelt, zijn geen eenvoudige reproducties van de realiteit, maar gelaagde representaties die ons uitnodigen tot reflectie over identiteit, ruimte, en de complexiteit van menselijke relaties. Met elke laag materiaal en elk fragment van het beeld, groeit onze fascinatie voor de ongrijpbare werkelijkheid die ze probeert te vangen en te reconstrueren.
De fragmentatie van de waarneming
Het werk van Moumouh, zoals te zien in Reconstructed Views, staat bol van gefragmenteerde vormen die zowel onthullen als verbergen. Neem het werk Transcultural Layers waarin een menselijke figuur, deels zichtbaar en deels verborgen achter rechthoekige vormen, onze blik verwart en ons dwingt te stil te blijven staan en na te denken over wat we zien. Door bepaalde delen van het gezicht te blokkeren, benadrukt Moumouh de onvolledigheid van onze waarneming. Het beeld kan verwijzen naar een onbereikbare identiteit of een verborgen geschiedenis, een persoonlijke zoektocht die niet zomaar zichtbaar gemaakt kan worden.
De contouren op de achtergrond lijken op kaarten, wat een subtiele verwijzing is naar geografie, grenzen en de manier waarop we onszelf en de ander definiëren binnen bepaalde kaders. Deze lijnen zijn wellicht symbolisch voor de persoonlijke en culturele grenzen die Moumouh overstijgt. Ze daagt ons uit om te bedenken hoe onze identiteit wordt gevormd door deze geografische en sociale constructies. In deze gefragmenteerde wereld moet de toeschouwer de delen weer samenvoegen, en juist in dat proces van reconstrueren ontdekken we nieuwe perspectieven. We worden bewust van de beperktheid van onze "views" en hoezeer die zijn beïnvloed door de context waarin we ons bevinden.
De gelaagdheid van de realiteit
Wat Reconstructed Views zo intrigerend maakt, is de materiële gelaagdheid die Moumouh toevoegt aan haar werk. Ze gebruikt materialen zoals kalkpapier, Chinese inkt en gouden acrylverf om de beelden tastbaar te maken en ons bewust te maken van de fysieke aspecten van de werkelijkheid. Deze ingrepen werken als een visuele metafoor voor de manier waarop we de werkelijkheid waarnemen: altijd door meerdere lagen van interpretatie en subjectiviteit heen. De fotografie, ooit gezien als de ultieme spiegel van de werkelijkheid, wordt in haar handen een medium dat deze werkelijkheid juist vervormt en opnieuw samenstelt. Hierdoor ontstaat een nieuwe, subjectieve realiteit die niet langer de buitenwereld weerspiegelt, maar eerder Moumouh's innerlijke wereld blootlegt.
Het gebruik van kalkpapier in haar werk doet denken aan archeologische lagen, alsof elk beeld een historische vondst is die we laag voor laag moeten blootleggen om zijn betekenis te ontdekken. Net als een archeoloog graaft Moumouh naar verborgen waarheden, naar die onzichtbare realiteit die ligt onder de oppervlakte van het zichtbare. Wat we zien, is slechts het topje van de ijsberg – de rest moeten we zelf reconstrueren, met behulp van onze eigen ervaringen, interpretaties en inzichten.
Identiteit in beweging
In Moumouh's werk lijkt identiteit nooit vast te staan. Het is eerder een dynamisch proces van voortdurende reconstructie. Haar beelden zijn niet enkel portretten of landschappen, maar momenten van zelfreflectie, van zoeken naar betekenis in een steeds veranderende wereld. De vervreemding die we voelen wanneer we naar haar beelden kijken, is niet per se negatief; het is een uitnodiging om verder te gaan dan wat we denken te weten. In een wereld waarin identiteit vaak wordt gereduceerd tot rigide categorieën zoals cultuur, etniciteit en nationaliteit, biedt Moumouh een meer fluïde visie. Ze toont ons dat identiteit, net als haar beelden, altijd in beweging is, altijd gereconstrueerd wordt door de ervaringen die we opdoen en de perspectieven die we innemen.
In haar werk worden traditionele culturele kaders overschreden. Moumouh stelt zich buiten deze grenzen en creëert haar eigen unieke stem, vrij van vooroordelen of maatschappelijke verwachtingen. Deze onafhankelijkheid maakt haar werk zo krachtig: ze nodigt de kijker uit om ook zijn eigen identiteit te heroverwegen, los van vastomlijnde constructies. De camera, in haar handen, is geen instrument van vastlegging, maar van bevrijding, een middel om de fluïditeit van de werkelijkheid en de menselijke ervaring te verkennen.
Een visuele dialoog met de wereld
Reconstructed Views is niet slechts een tentoonstelling van beelden; het is een diepgaande dialoog tussen Moumouh en de wereld om haar heen. Ze biedt ons geen eenvoudige antwoorden of duidelijke boodschappen, maar stelt ons vragen die we zelf moeten beantwoorden. Haar werk is een voortdurende uitnodiging om onze eigen waarnemingen te reconstrueren, om dieper te kijken naar wat we voor ons zien en om de verborgen lagen van onze eigen realiteit te ontdekken.
In een tijd waarin beelden vaak worden geconsumeerd zonder veel nadenken, dwingt Moumouh ons om stil te staan, om de tijd te nemen om te kijken, te reflecteren en te reconstrueren. Haar tentoonstelling is niet alleen visueel boeiend, maar ook filosofisch uitdagend. Het confronteert ons met de onvermijdelijke fragmentatie van onze waarneming en daagt ons uit om nieuwe manieren te vinden om betekenis te geven aan een wereld die voortdurend in beweging is.
In Reconstructed Views ligt de kracht niet in wat we meteen zien, maar in wat we pas ontdekken naarmate we dieper graven. Het is een uitnodiging om onze eigen perspectieven opnieuw te construeren, om verder te kijken dan de oppervlakte, en om te beseffen dat de werkelijkheid altijd meer lagen heeft dan we in eerste instantie denken. Faryda Moumouh biedt ons niet alleen nieuwe beelden, maar ook nieuwe manieren om te kijken – naar haar werk, naar onszelf en naar de wereld om ons heen.
