Sinds 2015 presenteren Meijburg & Co en Unseen met trots de Meijburg Art Commission. Elk jaar worden kunstenaars die werk tonen op Unseen uitgenodigd om werk in te zenden dat aansluit bij een specifiek thema. Uit deze inzendingen wordt een shortlist van vijf kunstenaars samengesteld. Hun werk wordt tentoongesteld in de Meijburg Lounge op Unseen, waar ook de winnaar bekend wordt gemaakt. Deze winnaar ontvangt een aanmoedigingsprijs van €5.000,- en het winnende kunstwerk wordt opgenomen in de kunstcollectie van Meijburg & Co.
Het thema van de Meijburg Art Commission 2024 is ‘Welvaart’. De economische definitie van welvaart is "een succesvolle, bloeiende of voorspoedige toestand, met name in financiële zin.” De ecologische definitie daarentegen beschrijft welvaart als "de mate waarin een soort gedijt onder bepaalde omstandigheden". In de afgelopen jaren zijn deze twee uiteenlopende perspectieven meer fluïde geworden wanneer we nadenken over ons persoonlijke welzijn en dat van onze samenleving. Wat betekent het om als mens te floreren, zowel individueel als op maatschappij niveau? Gaat het dan alleen om financiële zekerheid, of moeten we ook andere factoren meewegen, zoals tijd voor onszelf en voor elkaar, het milieu en cultuur, om op die manier echt te kunnen bloeien?
De vijf genomineerde kunstenaars voor de Meijburg Art Commission 2024 zijn: Anna Fabricius (TOBE Gallery), Klaas Kloosterboer (Ellen de Bruijne Projects), Lee-Ann Olwage (The Bridge Gallery), Melissa Schriek (Hama Gallery) en Gilleam Trapenberg (Galerie Ron Mandos).
Gilleam Trapenberg werd in 1991 geboren in Willemstad op Curaçao. Op zijn negentiende verhuisde hij naar Nederland, waar hij Fotografie studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) in Den Haag. Hij woont en werkt nu in Amsterdam. Een centraal thema in Trapenbergs werk is het leven met een dubbel perspectief: het kleurrijke en soms tegenstrijdige Curaçao en het gestructureerde Nederland. Zijn intuïtieve werk richt zich met name op het sociale landschap van Curaçao (en Sint Maarten), waarbij hij de paradoxen onderzoekt die deze gebieden kenmerken. Door middel van fotografie creëert Trapenberg nieuwe beelden die een kant van het Caribisch gebied laten zien die hij zelf zelden ziet. Hij ervaart namelijk een aanzienlijke kloof tussen de simplistische, stereotype en exotiserende manieren waarop het gebied wordt gerepresenteerd in de (witte) westerse beeldcultuur, en de geleefde ervaring van hemzelf en zijn community. Met zijn foto's wil hij tegenbeelden bieden als een verrijking van het bestaande beeld, en daarmee een document met sociaal commentaar creëren.
Zijn foto's weerspiegelen zijn persoonlijke herinneringen aan zijn jeugd op Curaçao en bieden tegelijkertijd een kritische blik op de koloniale erfenis die diep verweven is met de cultuur, de impact van toerisme en de clichématige en utopische beelden die in het Westen circuleren. Dit resulteert in levendige, gelaagde en soms ontroerende of rauwe werken. De kunstenaar vermengt deze beelden soms met een persoonlijk, licht geromantiseerd en nostalgisch verlangen naar de plek waar hij opgroeide. Daarnaast verkent hij thema's zoals mannelijkheid en machismo, noties over familie en de toekomstidealen van jongeren waarin hij zijn eigen toekomstvisies weerspiegeld zag.
In zijn serie ‘Playa’, die momenteel te zien is in zijn gelijknamige solotentoonstelling in Stedelijk Museum Schiedam, onthult hij een kant van het eiland die zelden wordt getoond in toeristische brochures, maar wel een belangrijke rol speelt in het leven van de inwoners: een plek om samen te ontspannen. Het rotsachtige vulkanische strand aan de noordkant van het eiland vormt het decor voor een reeks portretten waarin de kunstenaar dieper ingaat op het begrip welvaart. Door welvaart niet alleen in kapitalistische termen te interpreteren, maar ook als sociaal kapitaal, schetst hij een holistischer en genuanceerder beeld. Deze foto’s tonen hoe mensen echt leven en symboliseren de manieren waarop familie en vrienden een cruciale rol spelen in het behouden en versterken van culturele rijkdom, identiteit en community. Opvallend detail is dat hij zijn families, vriendengroepen en stelletjes telkens vanaf de achterkant vastlegt, terwijl ze staren naar de zee, en in het verlengde daarvan: Europa.
De Meijburg Art Commission erkent kunstenaars die complexe maatschappelijke thema's vanuit verschillende perspectieven belichten. Het werk van Gilleam Trapenberg werk sluit hier naadloos op aan door de nadruk die hij legt op sociale verbondenheid als essentiële factor voor welvaart. Trapenberg reflecteert in zijn werk op maatschappelijke vraagstukken en benadrukt de noodzaak om diverse perspectieven te verkennen én te waarderen. Zijn benadering past daarmee goed binnen de visie van Meijburg om complexe onderwerpen op een creatieve en diepgaande manier te onderzoeken.
Het werk van Trapenberg was onder andere te zien in Foam Fotografiemuseum Amsterdam, het Stedelijk Museum, Fotomuseum Den Haag, het Shanghai Center of Photography en recentelijk in de National Portrait Gallery in Londen, als prijswinnaar van een Wessing Photo Portrait Prize. Trapenberg sleepte verschillende prijzen en beurzen in de wacht, waaronder een Lensculture Emerging Talent Award en een Florentine Riem Vis Stipendium. Zijn werk maakt deel uit van de collecties van het Stedelijk Museum, het Nederlands Fotomuseum, het Mondriaan Fonds, De Nederlandsche Bank, de Kunstcollectie Rijksoverheid en Stedelijk Museum Schiedam. In 2017 bracht hij zijn eerste fotoboek uit, ‘Big Papi’. Deze zomer is zijn werk ook te zien in het straatbeeld in Amsterdam als onderdeel van Buro Stedelijk Manifestation #59.