19 july 2024, Flor Linckens
Alone together: de aard van verbinding in de moderne wereld
Upstream Gallery in Amsterdam presenteert tot en met 3 augustus de groepstentoonstelling ‘Alone Together’, met werk van Marc Bijl, Marinus Boezem, Alicia Framis, Sarah Friend, David Haines, Entropy8Zuper! (Auriea Harvey & Michaël Samyn), Marijke De Roover en Rafaël Rozendaal. Deze werken, die gemaakt zijn tussen de jaren zeventig en nu, onderzoeken hoe onze communicatiemethoden in deze periode ingrijpend zijn veranderd en hoe hedendaagse sociale relaties worden beïnvloed door de online wereld.
Dit heeft invloed op de manieren waarop we intimiteit definiëren en ervaren en het zegt ook iets over de scheidslijn tussen de publieke en private sfeer. De kunstenaars in deze tentoonstelling bieden een uniek perspectief op onderwerpen als eenzaamheid, verlangen en de universele behoefte aan connectie, terwijl ze ons tegelijkertijd laten nadenken over taboes, vastgeroeste ideeën en de evoluerende aard van verbinding in de moderne wereld.
Alicia Framis presenteert fotowerken rond ‘One Night Tent’ (2002), een installatie waarvoor ze alledaagse kledingstukken transformeert tot een tijdelijke schuilplaats voor spontane seksuele ontmoetingen. Haar werk daagt maatschappelijke normen en traditionele genderrollen uit en verkent thema’s rond intimiteit, privilege, diversiteit en de tegenstelling tussen openbare en privéruimtes. De bijbehorende instructies voegen een performatief element toe, waardoor toeschouwers actief betrokken worden bij de conceptuele basis van het werk. De tent van Framis nodigt uit tot reflectie over hoe intieme momenten worden ervaren, afhankelijk van de setting waarin ze plaatsvinden.
David Haines's werken ‘Two Boys Kissing’ (2015) en ‘Boy Sleeping’ (2017) duiken in hedendaagse thema's van digitaal voyeurisme en de representatie van intimiteit. ‘Two Boys Kissing’ vangt een teder moment in grafiet, terwijl het videowerk ‘Boy Sleeping’ de toeschouwer onderdompelt in de wereld van online chatrooms, waarbij de kruising tussen privé- en publieke sferen wordt verkend. We zien in dit videowerk hoe een jongen in slaap gevallen is in zijn chatroom. Het kijken naar een slapende jongen, die zonder zijn weten bekeken wordt door een anoniem publiek, voelt veel intiemer en meer invasive dan het bekijken van zijn reguliere performance, waarin hij zelf de macht (zeggenschap en agency) in handen heeft. Haines’ werk onderzoekt wat het betekent om beelden te maken en te bekijken in onze met digitale beelden doordrenkte samenleving.
Rafaël Rozendaal, die in zijn praktijk continu de grenzen tussen fysieke en digitale ruimtes vervaagt, maakte een wandschilderij van een haiku over afwezigheid en aanwezigheid. Het werk vormt een minimalistische uitdrukking van de kruising tussen digitale kunst en traditionele poëtische vormen. Deze haiku’s evolueerden van notities op zijn telefoon naar posts en tweets, en materialiseerden uiteindelijk in de fysieke wereld als grootschalige muurschilderingen. Het lezen van de tekst activeert een denkproces in je brein, een proces dat de kunstenaar vergelijkt met rekenprocessen in een computer.
Sarah Friend, die naast kunstenaar ook technoloog en softwareontwikkelaar is, presenteert ‘Untitled (Censored)’ (2023). Het werk onderzoekt de grenzen van digitale intimiteit door middel van AI-gegenereerde erotische beelden, gebaseerd op foto’s van de kunstenaar. Deze beelden worden vervolgens online geplaatst, waar ze een interactie aangaan met een betrokken publiek. Het werk van Friend roept vragen op over de invloed van technologie op persoonlijke expressie en de manier waarop sociale netwerken onze perceptie van identiteit en verlangen vormgeven.
