In de Gentse galerie Settantotto neemt eigenaar Thijs Dely me mee doorheen de tentoonstelling harvest van herman de vries, een wereld waarin kunst en natuur samensmelten. Deze expositie is een artistieke reis doorheen de seizoenen van de aarde, maar ook die van de ziel. Zo wordt de titel harvest niet alleen een metafoor voor het verzamelen van de vruchten van de natuur, maar ook voor het oogsten van innerlijke wijsheid en creativiteit.
herman de vries, geboren op 11 juli 1931 in Alkmaar, Nederland, is een gerenommeerde Nederlandse beeldend kunstenaar, conceptueel kunstenaar en botanicus. Zijn werk staat bekend om zijn diepgaande exploratie van de relatie tussen de natuur, kunst en filosofie. de vries heeft een unieke benadering van kunst, waarbij hij de natuur zelf als zijn medium en inspiratiebron beschouwt. Vanuit zijn achtergrond in de botanie heeft hij altijd een diepe waardering gehad voor de complexiteit en schoonheid van de natuur. Zijn kunstwerken variëren van installaties en sculpturen tot tekeningen en gedichten, allemaal doordrongen van zijn fascinatie voor de natuurlijke wereld. Hij maakt gebruik van natuurlijke materialen zoals bladeren, stenen, aarde en planten, en zijn werk roept vaak een gevoel van verwondering op over de diversiteit en fragiliteit van het leven op aarde.
de vries presenteert in harvest een serie werken die de rijkdom van de natuurlijke wereld benadrukken. Zijn kunst is een dialoog met de aarde, waarbij hij materialen gebruikt die hij zelf heeft geoogst. Elk stuk is een unieke uitdrukking van een moment, een plaats, en een emotie, gevangen in de tijd.
De kunstenaar nodigt ons uit om de diepere betekenis van ‘oogsten’ te overwegen. Het is niet alleen het verzamelen van wat de natuur biedt, maar ook het waarderen van de cycli van groei en verval. Zijn werken vormen stilzwijgende getuigenissen van deze cycli, waarbij toch elk blad, elke tak, en elk stuk aarde een verhaal vertelt van transformatie.
De natuur uitwrijven
De tentoonstelling is opgebouwd uit twee verschillende series werken; aardeuitwrijvingen en verzamelde (natuur)objecten. De aardeuitwrijvingen zijn bijzonder opmerkelijk; ze zijn gemaakt door direct contact met de aarde, waardoor de textuur, kleur en geest van de plek op het doek worden overgebracht. de vries is een reiziger die op deze manier natuur en locatie laat samensmelten.
In 2015 vertegenwoordigde herman de vries Nederland op de Biënnale van Venetië met de tentoonstelling to be all ways to be. Op het afgelegen eiland Lazzaretto Vecchio creëerde hij een kruispunt van aarde, geur en tekst. Een plek waar de natuur heerst zonder menselijke inmenging. Deze werken zijn een fysieke manifestatie van de plaatsen die de vries heeft bezocht, een tastbare herinnering aan de verbinding tussen mens en natuur.
Van objets trouvés naar florale patronen
Je kan je de vraag stellen of zijn oeuvre naast minimalisme ook niet de term performance mag omhelzen. De oude kunstenaar gaat in de bossen rondom zijn atelier op zoek naar steentjes, blaadjes en twijgjes. Ze vormen het tweede luik van harvest. Deze objecten zijn zorgvuldig geselecteerd en gepresenteerd als kunstwerken. Ze zijn een viering van de schoonheid die gevonden kan worden in het alledaagse en een uitnodiging om de wereld om ons heen met nieuwe ogen te bekijken.
De betekenis van de titel harvest binnen het oeuvre van de vries is veelzijdig. Deze verwijst immers in de eerste plaats naar de letterlijke oogst van materialen die hij gebruikt in zijn kunst, maar symboliseert ook de geestelijke en emotionele oogst die kunst kan bieden. De werken van de vries zijn een uitnodiging om daarbij stil te worden en de rijkdom van onze innerlijke en uiterlijke werelden te verkennen en te waarderen. Het is een tentoonstelling die niet alleen de zintuigen prikkelt, maar ook de geest uitdaagt. Het is een herinnering aan de eenvoudige schoonheid van de natuur en een viering van de kunst van het observeren. In de werken van herman de vries vinden we een echo van onze eigen ervaringen met de natuurlijke wereld, een spiegel van onze eigen ‘oogst’.
harvest is meer dan een expositie; het is een ritueel, een ode aan het aardse. De bezoeker wordt uitgenodigd tot 12 mei om te vertragen, te luisteren naar de fluisteringen van bladeren en de echo’s van de aarde. En in die stilte, misschien, vinden we onze eigen oogst – een moment van verwondering en verbondenheid.