30 april 2024, Yves Joris
Kleurrijke herinneringen, de levensreis van Aïcha Khorchid op doek
The mind works in mysterious ways. Het is ondertussen bijna dertig jaar geleden dat de Algerijnse zanger Khaled zijn liefdeslied over Aïcha uitbracht. Ongetwijfeld lag zijn hart bij een andere deerne, want Aïcha Khorchid was op de moment vijftien jaar. Ondertussen is ze uitgegroeid tot een kunstenaar die momenteel deelneemt aan de groepstentoonstelling The beauty of diversity in het Weense Albertina Modern Museum. Wie het werk van de kunstenaar in alle sereniteit wil bewonderen hoeft zich niet zo ver te verplaatsen, want momenteel loopt de expo Le monde d’Aïcha bij GNYP Gallery in Antwerpen.
Het leven van Aïcha ging niet over rozen. Ze werd in 1991 in Karachi (Pakistan) geboren. Een paar dagen na haar geboorte belandde ze met haar familie, na een doortocht in het door de burgeroorlog verwoeste Libanon, in Parijs als politiek vluchteling. Het waren zware jaren die uiteindelijk uitmondden in een gastgezin. Aïcha kwam niet goed overeen met de drie kinderen van Michel en zijn vrouw Chantelle. Na een grondige persoonlijke transformatie begon ze in 2020 met succes te schilderen. Haar leven vormt een belangrijk onderdeel van het oeuvre van deze kunstenaar die ondertussen rust gevonden heeft in het groene Mallorca. Is het mogelijk om muziek en beeld met elkaar te verweven? Deze tekst is een moedige poging om songtekst en kunstenaar te laten samenvloeien.
Aïcha Khorchid, Le Monde d'Aïcha, GNYP Gallery
Alsof ik niet bestond
Aïcha’s werk is doordrenkt met de lyriek van Khaleds lied, waarin de woorden resoneren met de diepte van haar eigen ervaringen. Comme si je n’existais pas, elle est passée à côté de moi, zingt de Algerijnse zanger, en onmiddellijk zien we hoe Aïcha’s figuren voorbijgaan aan de toeschouwer, elk met hun eigen verhaal, maar toch verbonden door een gemeenschappelijke draad van menselijkheid. Khorchids werk is ambigu. Het ene moment staren ogen je genadeloos aan en in andere werken is de menselijke aanwezigheid volledig uitgewist. Alleen de verlaten wagen of bed herinneren ons aan hun afwezigheid.
Geboren in de bruisende straten van Karachi, groeide Aïcha op in een wereld van contrasten. Haar vroege leven werd gekenmerkt door ontberingen, maar ook door een ontembare geest die haar dreef naar de kunst. Sans un regard, reine de Saba, zoals de liedtekst beschrijft, lijkt ze voorbij te gaan aan de oppervlakkige blikken, zoekend naar een diepere verbinding door haar kunst die haar zal bevrijden van haar lot.
Aïcha Khorchid, La Prison Rose ou Dorée, 2021, GNYP Gallery
De tentoonstelling is dan ook een labyrint van emoties, waarin elk schilderij een ander facet van haar ziel onthult. Voici les perles, les bijoux, aussi l’or autour de ton cou. En we zien hoe Aïcha’s gebruik van kleur en textuur deze innerlijke rijkdom weerspiegelt. De felle tinten in haar werk zijn niet alleen visueel verbluffend, maar symboliseren ook de kostbare momenten van haar leven, als parels van wijsheid die ze heeft verzameld op haar reis.
Haar portretten zijn krachtig en ontroerend, met ogen die lijken te spreken van een leven vol verhalen. Les fruits bien mûrs au goût de miel, ma vie Aïcha si tu m’aimes en inderdaad, haar werk vraagt om liefde, niet alleen voor de kunstenaar, maar voor de kunst zelf. Het is een uitnodiging om verder te kijken dan het oppervlak, om de zoetheid en rijpheid van haar artistieke expressie te proeven wars van enige opleiding. Aïcha volgde immers geen artistieke studies, kreeg geen opleiding in perspectief of anatomie, moest zichzelf een weg zoeken in de effecten van licht en schaduw. Ze treedt daarmee in de voetsporen van Henri Rousseau (Frankrijk) en Niko Pirosmani (Georgië), twee kunstenaars die in het voorwoord van Klaus Albrecht Schröder vermeld worden. Het monumentale florale werk (Aïcha werkt meestal op een formaat van 2 op 2 meter) op het gelijkvloers van de galerie kan de artistieke band met Rousseau niet loochenen.
Aïcha Khorchid, Le Monde d'Aïcha, GNYP Gallery
Verdwalen in de wereld
In Le Monde d’Aïcha vervagen de universele en persoonlijke grenzen van de wereld. Het is een wereld waarin Aïcha’s persoonlijke geschiedenis een universele taal spreekt, waarin haar strijd en haar passies resoneren met die van ons allemaal. Haar werk is een herinnering dat, ongeacht onze achtergrond of onze reis, we allemaal streven naar liefde, respect en schoonheid in ons leven. De tentoonstelling bij GNYP Gallery is niet alleen een viering van Aïcha Khorchids artistieke talent, maar ook een eerbetoon aan haar levensreis. Het is een uitnodiging aan ons allen om deel te nemen aan haar wereld, een wereld die, net als de liedtekst van Khaled, spreekt van liefde, schoonheid en de eeuwige zoektocht naar betekenis. Aïcha, Aïcha, écoute-moi, Aïcha, Aïcha, t’en vas pas. En inderdaad, we willen niet weggaan. We willen blijven, verdwalen in de wereld van Aïcha, en misschien, tijdens dit proces, iets meer vinden van onszelf.
Aïcha Khorchid, Le Monde d'Aïcha, GNYP Gallery
