28 march 2023, Flor Linckens
Take Your Time: een groepstentoonstelling over tijd in AKINCI
In AKINCI in Amsterdam is tot en met 8 april een groepstentoonstelling te zien met een centraal onderwerp: tijd. Deze werken gaan over het ervaren van tijd, maar ook over de tijd die je als kijker neemt om een werk inhoudelijk tot je te nemen.
Tijd is al eeuwen een dankbaar onderwerp voor kunstenaars. Denk aan verbeeldingen van doodshoofden, zeepbellen en verwelkende bloemen als symbool voor vergankelijkheid of het smeltende ijs van Olafur Eliasson of de smeltende klokken van Salvador Dalí. Of aan de twee ongelijk brandende kaarsen van Elmgreen & Dragset — die verwijzen naar het leeftijdsverschil tussen de twee makers — of de juist gelijk tikkende klokken van Félix González-Torres, een ode aan zijn overleden partner. Dan is er natuurlijk nog time-based art op basis van video, audio, animatie of performance — zoals het ‘Time Clock Piece’ van Tehching Hsieh, die in 1980-1981 een jaar lang ieder uur inklokte en dat moment vereeuwigde met een foto.
De werken in de tentoonstelling in AKINCI gaan ook over tijd. Zo zie je bijvoorbeeld twee versies van de installatie ‘Jingle’ (2012 en 2021) van Cevdet Erek, die bestaat uit een tafel met telkens acht of negen handgeblazen glazen, een iPod en een reeks associatieve geluiden. De vorm van de glazen refereert in de nieuwste versie naar koe- en schapenbellen en in het geluid hoor je de kunstenaar onder andere tegen glas tikken naast geiten in de verte. Samen roepen die een associatie op van landschappen vol vee. De versie uit 2012 was onder meer te zien in Palais de Tokyo in Parijs.
Stéphanie Saadé toont onder meer ‘Building a Home with Time’ (2019), dat bestaat uit een lange ketting met 2832 kralen, refererend aan het aantal dagen tussen de geboorte van de kunstenaar en het einde van de Libanese Burgeroorlog. Daarnaast zie je haar werk ‘Family Circle’ (2022), een canvas met daarop drie haren die zijn verbonden in een cirkelvorm: het haar van de kunstenaar in verbinding met dat van haar moeder en haar dochter, drie generaties.
Andrei Roiter probeert in zijn werk een specifiek moment te vangen, namelijk het precieze moment waarop iets begint of eindigt. Met ‘Spotlight’ (2022) toont AKINCI een doorbraakmoment in letterlijke zin, we zien een muur waarin een gat is uitgehakt. Daarachter schuilt een mysterieus podium met een gesloten theatergordijn. Als kijker vraag je je af waar je terecht bent gekomen: staat hier iets te gebeuren?
In ‘Museum {Bear)’ (2023) schildert Zbigniew Rogalski een schedel van een beer in een museumvitrine. Daaraan voegt hij een extra laag toe, namelijk de reflectie van het glas. De beer krijgt daarmee een nog tijdlozer karakter terwijl het moment waarop het object bekeken wordt juist specifieker in tijd wordt gevangen. In ‘My Collection (Araki)’ (2023) schildert hij de voorbijgaande wolken als symbool voor het verstrijken van de tijd. De werken uit deze reeks zijn gebaseerd op de werken van beroemde fotografen en kunstenaars.
De werken van Molly Palmer bewegen zich niet zelden in de wereld van time-based media: van sculpturale filmsets tot choreografie. In deze tentoonstelling in AKINCI toont ze ‘Glyphs’ (2020), een verwijzing naar de Mayacultuur en een onderzoek naar de manieren waarop emotie gevangen kan worden in taal.
