14 november 2019, Oscar van Gelderen & Manuela Klerkx
De keuze van... Valerie Reinhold-Hagoort
In de rubriek ‘De keuze van…’ laten we een keur aan kunstliefhebbers (van incidentele kopers tot kunstprofessionals) aan het woord over hun beleving van kunst, en vragen we naar hun voorkeuren: waar zien ze het liefste kunst? Waar kopen ze, en vooral: wie kopen ze? In dit deel Valerie Reinhold-Hagoort (kunstadviseur, 44 jaar)
Wat betekent kunst voor jou?
Toen ik zeventien jaar oud was, ben ik naar een tentoonstelling over Brancusi in het Centre Pompidou gegaan. Alhoewel mijn ouders mij als kind meenamen naar musea, was dit een ‘defining moment’. Ik zág niet alleen kunst, maar ervaarde het ook echt. Het klonk als een perfecte F-noot.
In 2012 was er een ongelooflijke indrukwekkende tentoonstelling getiteld ‘L’art en guerre, France 1938-1947’ in het Musée d’Art Moderne in Parijs. Het was heel bijzonder om te zien hoe kunstenaars het conflict en de implicaties doorhadden voordat het werkelijkheid werd. Dit bevestigde het idee voor mij dat kunstenaars gevoeliger zijn dan ‘gewone’ mensen en een vermogen bezitten om zaken te zien die van belang zullen zijn in de toekomst. In die zin is kunst voor mij ook een uitstekende manier om te reflecteren op waar de maatschappij staat en wat er speelt.
Tashlikh (Cast Off) #2, 2017, Yael Bartena.
Ik ben zelf op pad gegaan!
Het begon toen ik dertig jaar werd. Ik woonde destijds in Zürich en was al een tijdje ‘verliefd’ op de werken van een Poolse kunstenaar die een vriendin van mij verzamelde. Het bleek haar neef te zijn. Toen ik uiteindelijk besloot een werk van hem te kopen, voor wat toen een krankzinnig bedrag – SFr 1000 – leek, was het al te laat. Het werk was al lang verkocht. Mijn vriendin nam contact op met haar neef en hij heeft toen een schilderij voor mijn verjaardag gemaakt.
Waar haal je je informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan: krant, vakbladen, televisie, online?
Ik deel informatie met mijn vrienden en in mijn netwerk, via WhatsApp en Instagram: ze zijn mijn ogen over de hele wereld. Ik krijg ook veel nieuwsbrieven van galeries en musea. Ik lees The Art Newspaper en af en toe tijdschriften, meestal in het Frans en het Engels.
BT.movi, 2019, Eelco Brand.
Overal. Ik ga naar musea om over kunstenaars te leren, maar ook om de ‘verhalen’ die curators erbij vertellen. Tentoonstellingen hebben altijd een verhaallijn, en laten een specifiek perspectief zien. Waarom koos de curator deze kunstenaar, wat is de invalshoek?
Ik bekijk ook graag particuliere collecties, om dezelfde reden: waarom heeft de verzamelaar dit werk gekocht? Hoe past dit in de collectie? VIP-programma’s en initiatieven zoals de Young Collectors Circle zijn perfect om met andere verzamelaars in contact te komen. Ik ga naar zoveel mogelijk kunstbeurzen om te zien wat het aanbod is, maar stel mij ook dan telkens weer de vraag: waarom kiezen galeries juist deze kunstenaars? Online browsen is meer als vissen: zoeken naar nieuwe ideeën of juist op zoek gaan naar meer informatie over kunstenaars waar ik in geïnteresseerd ben.
Hoe vaak per jaar koop je kunst? Koop je werk in oplage of liefst uniek werk?
Mijn man en ik kopen een paar werken per jaar: het liefst unieke werken of kleine edities – ik ben geen fan van grote oplagen. Dat gezegd hebbende, zijn we fans van Nick Brandt, die redelijk grote oplagen heeft, wat in fotografie vaker het geval is. Maar onze motivatie was bij hem ook deels de wens om te willen bijdragen aan zijn stichting ter bescherming van ‘wildlife’ in Oost-Afrika.
Model, 2012, Krijn de Koning.
En waar koop je dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?
Onze aanpak is eenvoudig: we kopen waar mogelijk altijd via de galerie, zelfs als we de kunstenaar persoonlijk kennen, want galeries zijn cruciaal voor de ontwikkeling van de carrière van een kunstenaar. Het maakt dan niet uit of de eerste kennismaking tijdens een beurs, in de galerie of online was. We kijken recent wel wat vaker naar veilingen als wij op zoek zijn naar meer gevestigde kunstenaars: je kunt daar soms goede deals vinden, met name als een kunstenaar tijdelijk even wat minder populair is.
Is het belangrijk dat jij en je partner het altijd eens zijn over een aankoop?
We zijn ongeveer tien jaar geleden begonnen samen kunst te kopen: hij raakte steeds meer geïnteresseerd. We zijn het niet altijd eens, wat het proces spannend maakt: we moeten elkaar overtuigen! We hebben uiteraard ook wel eens geweldige kansen gemist, maar genieten van de werken die we samen hebben gekozen. Het laatste werk was van Levi van Veluw: vorig jaar ben ik met de hele familie naar zijn indrukwekkende tentoonstelling in een kasteel in Frankrijk gegaan. Dat was zo’n mooie ervaring dat zelfs mijn kinderen het zich herinneren. Vanaf dat moment was er geen weg meer terug: het werk van Levi heeft voor iedereen in het gezin een speciale betekenis!
Extended Artifact, 2019, Levi van Veluw.
Er zijn er een paar in Nederland en ze spreken mij allemaal om dezelfde reden aan: zij staan achter hun kunstenaars en proberen hen te laten groeien. Dat is bijzonder en geen gemakkelijke klus, vooral met opkomende kunstenaars. Zulke galeriehouders zijn gepassioneerd en gedreven: respect! In Amsterdam zijn dat bijvoorbeeld Caroline O’Breen, Ron Mandos en The Ravestijn Gallery.
Als je onbeperkt budget had, van wie zou je dan een werk aankopen?
Ik noem het mijn “imaginary museum”! Ik zou een sculptuur van Brancusi willen bezitten: zo mooi, licht en prachtig, met vormen gereduceerd tot de essentie. In mijn beeldentuin zou ik daarnaast werken van Mona Hatoum, Jean-Michel Othoniel, Xavier Veilhan, Thomas Houseago, Anthony Gormley, Jaume Plensa en Tulio Pinto willen hebben. En een installatie van Kader Attia en Alicja Kwade.
Schilderijen raken me iets minder maar ik zou zeker een uitzondering maken voor Jean Fautrier, Bertrand Lavier, Yan Pei Ming en Adrian Ghenie. En tekeningen van Robert Longo. Tot slot: een video van Bill Viola op een gigantisch scherm, en een foto van Hiroshi Sugimoto! Mijn man heeft twintig jaar geleden het werk van Sugimoto ontdekt: prachtig, maar veel te duur – dacht hij. Verkeerd ingeschat dus, de prijzen zijn inmiddels met factor 10 gestegen.
Moon, 2018, Hans Op de Beeck.
Wie zijn je favoriete kunstenaars (op Gallery Viewer), en waarom?
Inferno van Yael Bartana was voor mij een ‘uppercut’. De kunstenares onderzoekt de beeldtaal van onze culturele identiteit, een thema dat ik om diverse redenen interessant en belangrijk vind. Heel indrukwekkend.Ik ben al heel lang fan van Levi van Veluw. Hij biedt iets unieks: een innerlijke reis, en ik denk dat hij nog veel in zijn mars heeft.
Eelco Brand is al langere tijd bezig met video en creëert virtuele hyper-realistische landschappen; ik vind ze boeiend, speels en slim.
Krijn de Koning navigeert tussen kunst en architectuur en ik probeer hem al een tijdje naar Libanon te brengen – de sociale en economische onrust in dat land maakten helaas voortijdig een einde aan ons project.
Hans Op de Beeck werkt in vrijwel alle artistieke media en raakt vaak universele thema’s aan, zoals de relatie tot tijd en ruimte, melancholie en de absurditeit van het menselijke bestaan. Zijn aquarellen hebben iets rustigs en mysterieus: de beelden horen bij een andere wereld, tussen fictie en realiteit, waar ik graag naar toe zou willen gaan.
Last but not least, Tanja Engelberts: haar manier om over belangrijke milieuproblemen te spreken is uniek: ze voegt letterlijk het landschap / subject aan het drukproces toe.
Diversion (I, II, III), 2018, Tanja Engelberts.
Bekijk de Instagram van Valerie Reinhold-Hagoort
Bekijk de Website van Valerie Reinhold-Hagoort
Gallery Viewer en Het Parool zijn op 18 april 2019 mediapartners geworden. De samenwerking bestaat uit een uitwisseling van content. Zo publiceert Het Parool wekelijks de rubriek ‘De keuze van…’ van Oscar van Gelderen en Manuela Klerkx in de krant en op de site.
