Tot en met 25 februari is in Slewe Gallery in Amsterdam een groepstentoonstelling te zien met werk van maar liefst twaalf kunstenaars. Centraal staat hierin het materiaal dat zij gebruikt hebben, of specifieker: het sediment. Die term draagt ook een meer figuurlijke betekenis, het kunstwerk of creatieve idee als bezinksel van de creatieve geest van de kunstenaar.
De chemische elementen uit het periodiek systeem vormen een dankbaar onderwerp voor kunstenaars. Denk aan het werk van Alicja Kwade, die een reeks abstracte zelfportretten maakte uit de chemische elementen waaruit haar (en het) menselijk lichaam bestaat. Als je er over nadenkt dan bestaan ook veel artistieke praktijken uit chemische processen: bijvoorbeeld het ontwikkelen van pigmenten, kleurstoffen, verf en coatings.

Een aantal van de kunstenaars in de tentoonstelling in Slewe Gallery lijken te spelen met bepaalde connotaties van chemische elementen. Zo is het visueel aantrekkelijke ‘Chromoxid Grün’ van Martina Klein — een chemische verbinding van chroom en zuurstof — buitengewoon giftig. Haar driedimensionale schilderijen gaan een relatie aan met de ruimte waar ze zich in begeven.
De Amerikaanse kunstenaar Dan Walsh maakt voor zijn sculpturen vaker gebruik van koper, een van de oudste metalen uit de menselijke geschiedenis. Het materiaal heeft bovendien — bedoeld of onbedoeld — ook een kunsthistorische lading, omdat het al door de Egyptenaren werd gebruikt in verf en beroemde schilders als Rembrandt, Da Vinci, Brueghel en El Greco het soms gebruikten als ondergrond.

Een opvallend werk in de tentoonstelling is het videowerk ‘1870’ van Roos Theuws, waarin een afbeelding te zien is van een geiser. De 11 minuut durende video-installatie wordt vergezeld door een publicatie waarin Theuws de sedimenten benoemt die de geiser heeft achtergelaten: een reeks metaaloxiden.
De expositie toont daarnaast ook werk van de Italiaanse kunstenaar Nunzio, die bekend staat om zijn abstracte sculpturen van verbrand hout en lood, en werken in ijzer van Lesley Foxcroft en Ruud Kuijer.

In andere tentoongestelde werken is het sediment anders geïnterpreteerd, zoals in het werk van Caro Jost, die in New York een afdruk maakte van de straat, of in een doek van Karin Sanders, dat de kunstenaar maandenlang onbeschermd in de buitenlucht plaatste naast een bouwplaats bij haar atelier.
