16 september 2022, Flor Linckens
Nu te zien op Unseen
Tot en met zondag 18 september kun je in de Westergas in Amsterdam spannende fotografie ontdekken op Unseen. Zeventig galeries presenteren hier werk van kunstenaars die op een vernieuwende manier bezig zijn met hun vak. Wij selecteerden alvast een aantal interessante makers. Tip: In de online catalogus op GalleryViewer vind je een overzicht van alle getoonde werken.
Kadir van Lohuizen, Food IV, 2022, Galerie Vriend van Bavink
Kadir van Lohuizen — Galerie Vriend van Bavink
Galerie Vriend van Bavink toont op Unseen onder meer werk van de Nederlandse fotograaf Kadir van Lohuizen, die bekend staat vanwege zijn krachtige en activistische foto’s waarmee hij de gevolgen van klimaatopwarming pijnlijk tastbaar maakt. Hij toont daarbij op effectieve manieren aan hoe menselijk handelen invloed heeft op ons ecologische systeem. Voor zijn nieuwste serie bleef hij dichter bij huis, mede vanwege lockdowns en reisrestricties. Voor ‘Food’ dook Van Lohuizen in een gerelateerd probleem dat actueel is in het Nederlandse nieuws: de rol van Nederland als het op één na grootste voedselexportland ter wereld, net na de Verenigde Staten. Nederland is dan misschien een klein land, maar verbouwt op kolossale schaal voedsel, op een manier die getekend wordt door hoogstaande kennis en innovatie. Maar wat zijn de concrete gevolgen hiervan voor het klimaat? Voor Van Lohuizen vormde het het startpunt voor een visueel onderzoek naar de rol van Nederland in het wereldwijde voedselsysteem.
Lisandro Suriel, Tears of Oṣùpá, 2022, Foreign Agent
Lisandro Suriel — Foreign Agent
De galerie Foreign Agent uit Zwitserland toont op Unseen een reeks droomachtige, magisch realistische foto’s van Lisandro Suriel. Suriel werd geboren en getogen op het eiland Sint Maarten, als zoon van een Nederlandse moeder en een Caribische vader. Hij werd opgevoed door zijn moeder en ervaarde daardoor naar eigen zeggen een afstand tussen de lokale Caribische cultuur enerzijds en zijn eigen huishouden anderzijds. Tegelijkertijd voelde hij zich ook niet nauw verbonden met de Nederlandse taal en cultuur van zijn moeder. De fotograaf creëerde daarom een cultuur op basis van zijn eigen verbeelding, geïnspireerd door sprookjes en fictieve verhalen en gebaseerd op archetypen die iedereen intuïtief begrijpt. Toch refereert Ghost Island niet zozeer naar een letterlijk eiland, maar naar een groter gebied van Zwart bewustzijn en diaspora: het zogenaamde ‘Black Atlantic’ gebied — uitgebreid beschreven in het boek ‘The Black Atlantic: Modernity and Double Consciousness’ (1993) van Paul Gilroy, een Zwarte Britse socioloog en historicus. Deze auteur stelt dat de Atlantische wereld zoals we die nu kennen sterk is gevormd door de Westerse slavernijgeschiedenis. Dit gebied strekt zich uit vanaf de westkust van Afrika tot de oostkust van Amerika, de Antillen en Europa. De gedwongen migratie van twaalf miljoen Zwarte mensen zorgde voor een ontwikkeling van een Zwart bewustzijn in Amerika en Europa, die zich gaandeweg heeft vermengd met andere culturen. Suriel probeert de onzichtbare invloeden van de Caribische identiteit te documenteren en zichtbaar te maken, om zo het collectieve geheugen te herdefiniëren. Tegelijkertijd verzet Suriel zich tegen het idee dat zijn geschiedenis en identiteit begint bij de slavernijgeschiedenis, en daarmee wordt gereduceerd tot een enkellaags, koloniaal en eurocentrisch narratief. Suriel: “Al deze mensen hebben wortels en verhalen van lang voordat Columbus de ‘nieuwe wereld’ ontdekte, of voordat de slavenhandel op gang kwam. Het is niet zo dat onze geschiedenis, onze identiteit pas met de komst van de Europeanen is begonnen. Dat vergeten verleden, de verhalen die de mensen rond de Black Atlantic delen, breng ik met onderzoek en met mijn beelden weer tot leven.”
Marwan Bassiouni, New British Views #6, 2021, Dürst Britt & Mayhew
Marwan Bassiouni — Dürst Britt & Mayhew
Dürst Britt & Mayhew tonen in hun booth onder meer werk van de fotograaf Marwan Bassiouni. Hij bezocht voor zijn reeks ’New Dutch Views’ tientallen Nederlandse moskeeën, waarbij hij telkens vanuit het raam een Nederlands landschap vastlegt. Dat levert bijzondere contrasten op. Bassiouni groeide op in Zwitserland met een Italiaans-Amerikaanse moeder en een Egyptische vader en hij voelde zich vanwege zijn biculturele achtergrond vaak een outsider. Met zijn werk probeert hij een tegenwicht te bieden voor de negatieve beeldvorming rondom de Islam. Tegelijkertijd probeert hij de diversiteit van zowel de Islam als het Nederlandse landschap te laten zien: deze religie is namelijk een wezenlijk onderdeel van de Westerse samenleving. In zijn meest recente werken toont hij ook ‘New Swiss Views’ en ‘New British Views’, waarmee de reeks transformeert tot een ‘New Western Views’. Het werk van Bassiouni was onder meer te zien in het Fotomuseum Den Haag en hij werd onlangs benoemd tot Foam Talent 2022.
Anna Malagrida, 2, avenue Kléber, 2018-2019, Philipp von Rosen Galerie
Anna Malagrida — Philipp von Rosen Galerie
Philipp von Rosen Galerie toont werk van de Spaanse fotograaf en videomaker Anna Malagrida. In 2018 en 2019 legde ze vast hoe verschillende bewoners en eigenaren van luxewinkels rond de Boulevard des Champs-Elysées zich voorbereidden op de protesten van de Gele Hesjes in Parijs. Winkelpuien en huizen werden dichtgetimmerd om de ramen en koopwaar te beschermen. Malagrida: “De serie 'Paris barricadé' werd geboren tijdens een moment van crisis. De impact van deze crisis is leesbaar in de muren en gevels van de stad en deze foto's verzamelen de sporen.” Op zondag, de dag na de terugkerende (landelijke) zaterdagprotesten, maakte Malagrida foto's van deze manieren waarop de stad zich voorbereidt op een crisis. Maar gedecontextualiseerd van de bron van het gevaar en zonder enige menselijke aanwezigheid ogen deze lege Parijse straten koud, stil en verlaten, een symbool voor grotere achterliggende problemen – en een scherp contrast met de tv-uitzendingen van deze protesten, die bijna suggereerden dat Frankrijk een revolutie naderde. Op zichzelf lijken sommige van deze houten vormen haast op tijdelijke sculpturen, een symbool van verdediging in turbulente tijden. In haar werk bevraagt de kunstenaar de ruimte in de hedendaagse stad, vaak in de vorm van de tegenstelling tussen binnen en buiten.
